Tryb składania i rozpatrywania wniosków o dzierżawę obwodów łowieckich – zmiany w przepisach!

Z rozporządzenia wynika m.in., że wniosek o dzierżawę obwodu łowieckiego:

1. składa się w zarządzie okręgowym Polskiego Związku Łowieckiego (PZŁ), na którego obszarze właściwości jest położony obwód łowiecki albo największa część obwodu łowieckiego;
2. który jest już wydzierżawiony, składa się w terminie do 31 stycznia roku, w którym wygasa umowa dzierżawy;
3. innego niż określony w pkt. 2 składa się w ciągu 30 dni od dnia jego utworzenia lub przeznaczenia do wydzierżawiania.

Zarząd okręgowy PZŁ dokonuje analizy formalnej złożonego wniosku o dzierżawę obwodu łowieckiego pod względem jego kompletności na zasadach określonych w § 3 rozporządzenia. W przypadku stwierdzenia braków formalnych wniosku zarząd okręgowy PZŁ wzywa wnioskodawcę do jego uzupełnienia w ciągu 7 dni od dnia otrzymania wezwania.

Natomiast oceny wnioskodawcy dokonuje co najmniej trzyosobowa komisja powoływana przez zarząd okręgowy PZŁ, w skład której wchodzi łowczy okręgowy, członek Naczelnej Rady Łowieckiej z danego okręgu albo jego zastępca, albo delegat na Krajowy Zjazd Delegatów PZŁ, który otrzymał największą liczbę głosów, oraz członek PZŁ wyznaczony przez łowczego okręgowego. Po dokonaniu oceny wnioskodawcy lub wnioskodawców komisja podejmuje uchwałę w sprawie oceny wniosku o dzierżawę obwodu łowieckiego i wnioskodawcy oraz wskazuje wnioskodawcę, którego należy wskazać we wniosku zarządu okręgowego PZŁ o dzierżawę obwodu łowieckiego, przekazywanym wydzierżawiającemu. Do takiego wniosku załącza się:

Oceny dzierżawców dokonuje się według kryteriów i przypisanych im wartości punktowych szczegółowo określonych w przepisach § 4–6 rozporządzenia. W konsekwencji decyzja o wyborze wnioskodawcy, któremu komisja wydzierżawi dany obwód łowiecki zależy od ilości zebranych punktów. Zasady wyboru wnioskodawcy w oparciu o ilość zgromadzonych punktów określają przepisy § 7–12 rozporządzenia.

Uczelnia ukarana za brak powiadomień o naruszeniu ochrony danych

Organ nadzoru oprócz nałożonej kary, nakazał również uczelni powiadomienie osób, których dotyczyło naruszenie, do jakiego doszło w związku z egzaminami przeprowadzanymi w formie wideokonferencji na specjalnej do tego platformie e-learningowej.

Sygnały o tym, że na Śląskim Uniwersytecie Medycznym doszło do naruszenia ochrony danych dotarły do UODO na początku czerwca 2020 roku. Z informacji tych, jak i opisu skargi wynikało, że podczas egzaminów odbywających się pod koniec maja 2020 r. w formie wideokonferencji, miała miejsce identyfikacja studentów. Po zakończonym egzaminie nagrania z nich były dostępne nie tylko dla osób egzaminowanych, ale i innych osób mających dostęp do systemu. Ponadto wykorzystując bezpośredni link każda osoba postronna mogła mieć dostęp do nagrań z egzaminów i przedstawionych podczas identyfikacji danych egzaminowanych studentów.

Ponieważ informacje wskazywały na to, że mogło dojść do wysokiego ryzyka dla praw i wolności osób, które przystąpiły do egzaminu, UODO zwrócił się do administratora danych o wyjaśnienie sytuacji. Ten w odpowiedzi na pismo utrzymywał, że w związku z naruszeniem nie było konieczności zawiadamiania Urzędu, gdyż w jego ocenie ryzyko dla praw lub wolności osób, których dotyczył incydent było niskie. Ponadto po tym zdarzeniu system został zmodyfikowany, by nie dochodziło do omyłkowego udostępniania plików z zarejestrowanym przebiegiem egzaminów. Administrator wskazał też, że zidentyfikował osoby, które pobrały plik z egzaminem i powiadomił je o odpowiedzialności za posługiwanie się tymi danymi.

Uczelnia w dalszym ciągu jednak nie zgłosiła naruszenia ochrony danych i nie powiadomiła osób dotkniętych tym zdarzeniem. Nie uczyniła tego, pomimo kolejnego pisma z UODO, w którym wskazano sytuacje, w jakich należy naruszenie ochrony danych zgłosić organowi nadzoru i w jakich trzeba też powiadomić o tym zdarzeniu osoby, których ono dotyczyło. W związku z tym wszczęto więc postępowanie administracyjne. W jego toku ustalono, że do naruszenia doszło ponieważ jeden z pracowników po zakończonym egzaminie na platformie e-learningowej nie zamknął dostępu do wirtualnego pokoju, w którym odbywał się sprawdzian. Przez to można było pobrać nagrania z przebiegu egzaminu. W związku z tym, że studenci przed przystąpieniem do egzaminu byli identyfikowani na podstawie dowodów osobistych lub legitymacji studenckich, na nagraniach zarejestrowany był szereg ich danych. W zależności od tego jakim wzorem dowodu osobistego lub legitymacji studenckiej się posługiwali inny był zakres danych w przypadku poszczególnych osób dotkniętych naruszeniem. W części przypadków były to jednak m.in. wizerunek, nr PESEL, nr dokumentu tożsamości czy albumu, imię i nazwisko, adres zamieszkania. Ponadto w wyniku naruszenia osoby nieuprawnione mogły zapoznać się z innymi danymi jak: rok studiów, grupa, kierunek studiów, informacje o zdawanym przedmiocie czy udzielonych odpowiedziach podczas egzaminu.

Urząd uznał, że doszło do naruszenia ochrony danych, a administrator nie dopełnił obowiązków związanych z powiadomieniem o tym fakcie zarówno organu nadzoru i osób, których dotyczyło naruszenie. Takie obowiązki powstają, gdy w związku z naruszeniem istnieje wysokie ryzyko dla praw lub wolności dotkniętych nim osób (np. niebezpieczeństwo zaciągnięcia na czyjeś dane rożnych zobowiązań). Administrator niewłaściwie więc ocenił zaistniałe ryzyko.

UODO w swojej decyzji wskazał też, że nie ma znaczenia, jak twierdzi administrator, że plik z przebiegiem egzaminu pobrało jednie 26 osób. Nie ma bowiem pewności, że nie zostanie on dalej udostępniony nieuprawnionym osobom.

W ocenie Urzędu odpowiedzialność za te dane ponosi administrator, a nie osoby, które pobrały po egzaminie plik z jego przebiegiem. To z powodu zaniechań administratora doszło do powstania naruszenia skutkującego wysokim ryzykiem dla praw i wolności studentów.

Organ nadzoru pozytywnie odniósł się do wdrożonych zmian na platformie e-learningowej, które uniemożliwiają studentom pobranie plików z egzaminami. Pozwolą one uniknąć podobnych sytuacji w przyszłości.

Prezes Urzędu wymierzając karę za niezgłoszenie naruszenia organowi nadzoru i niepowiadomienie o nim osób, których dotyczył ten incydent, wziął pod uwagę m.in. czas trwania naruszenia (od naruszenia do wydania decyzji minęło kilka miesięcy), umyślne działanie administratora, który podjął decyzję, by nie zawiadamiać o naruszeniu i nie informować o nim studentów, niezadowalającą współpracę administratora z organem (nie zgłosił naruszenia pomimo wysyłanych pism i wszczętego postępowania).

Nałożona kara spełni funkcję nie tylko represyjną, ale i prewencyjną, gdyż pokazuje, że nie można lekceważyć obowiązków, jakie powstają w związku z naruszeniami ochrony danych osobowych. Tym bardziej, że niewłaściwe podejście do obowiązków nałożonych przez RODO może poprowadzić do negatywnych skutków dla osób dotkniętych naruszeniami.

Treść całej decyzji dostępna jest pod linkiem https://uodo.gov.pl/decyzje/DKN.5131.6.2020.

Źródło: https://uodo.gov.pl/pl/138/1825

Podwyżka emerytur. Sejm przyjął ustawę ws. waloryzacji

Od 1 marca 2021 r. najniższe świadczenia zostaną podwyższone odpowiednio do:

Z uwagi na obecną niepewną sytuację w kraju związaną z ogłoszonym stanem epidemicznym oraz faktem, że dopiero w lutym 2021 r. znany będzie przyszłoroczny wskaźnik waloryzacji emerytur i rent, zapisy ustawy przewidują dodatkowe rozwiązanie na wypadek, gdyby ogłoszony w lutym 2021 r. wskaźnik waloryzacji okazał się wyższy niż 104,16 % (który to wskaźnik zapewnia, przy świadczeniach najniższych, wzrost o gwarantowaną kwotę 50 zł).

W takim przypadku do wszystkich świadczeń emerytalno-rentowych zostanie zastosowana waloryzacja procentowa w oparciu o rzeczywisty wskaźnik waloryzacji.

Prognozowany koszt waloryzacji w skali 10 miesięcy przy prognozowanym wskaźniku 103,84 % wynosi ok. 9,6 mld zł (łącznie ze skutkiem finansowym waloryzacji rocznego świadczenia pieniężnego dla emerytów i rencistów (tzw. trzynastej emerytury).

Szacuje się, że skutki finansowe dodatkowych kosztów wynikających z podniesienia najniższej emerytury i renty do 1250 zł oraz gwarancji podniesienia wysokości świadczeń o nie mniej niż 50 zł ponad koszty waloryzacji ustawowej prognozowanym wskaźnikiem 103,84 % wyniosą ok. 0,1 mld zł w skali 10 miesięcy.

Źródło:

gov.pl

Projekt zmian w zakresie obowiązywania kas online przyjęty w Sejmie

W projekcie proponuje się, by terminy wynikające z art. 145b ust. 1 i 3 VATU, a przedłużone w rozporządzeniu Ministra Finansów z 10.6.2020 r. w sprawie przedłużenia terminów prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii (Dz.U. 2020 r. poz. 1059) – przesunąć o kolejne 12 miesięcy, tj. do 31.12.2021 r. oraz do 30.6.2022 r. i co za tym idzie – przedłużyć dla wskazanych w tych przepisach grup podatników terminy przyjęte za dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, o których mowa w art. 145b ust. 3 pkt 2 i 3 VATU na dzień 1.1.2022 r oraz 1.7.2022 r.

Zachowanie ustawodawcy jest spóźnione, bowiem rozpoczyna pracę nad nowelizacją VATU w zakresie przedłużenia terminów obowiązkowego wdrożenia kas fiskalnych online w momencie, gdy upłynął już termin, w którym podatnicy:

a) świadczący usługi związane z wyżywieniem (wyłącznie świadczone przez stacjonarne placówki gastronomiczne) w tym również sezonowo, oraz usługi w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania,

b) sprzedający węgiel, brykiet i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu przeznaczone do celów opałowych

– mogą prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii. Termin ten upłynął 31.12.2020 r. I ww. podatnicy mogli zwrócić się wyłącznie indywidualnie do naczelnika urzędu skarbowego z uzasadnionym wnioskiem o odroczenie zakupu kas online.

Natomiast podatnicy zajmujący się świadczeniem usług: fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych, budowlanych, w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, prawniczych, związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej (wyłącznie w zakresie wstępu) mają obowiązek nabycia kasy fiskalnej online do 30.12.2021 r. Termin ten wynika z ww. rozporządzenia, natomiast w omawianym projekcie zmian VATU proponuje się przedłużenie tego terminu do 30.6.2022 r. Dalsze prace legislacyjne nad projektem zmian VATU pokażą, czy będzie możliwe przedłużenie tego terminu.

 

Do 31.1.2021 r. trzeba złożyć deklarację na podatek od nieruchomości za 2020 r.

Porozumienie między Polską i Białorusią w sprawie korzystania z wód transgranicznych

Co do współpracy w dziedzinie ochrony i racjonalnego wykorzystania wód transgranicznych obydwa państwa porozumiały się w zakresie:

Porozumienie obowiązuje od 26.11.2020 r., co wynika z oświadczenia rządowego z 8.12.2020 r. opublikowanego w Dz.U. z 2020 r. pod poz. 120.

‒

Ustanowienie zakazu ruchu pojazdów – zmiany w przepisach o drogach publicznych

Zmiany wprowadzono m.in. do ustawy z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.; DrPublU). Zmianie uległ art. 41 DrPublU, z którego wynika w jego nowym brzmieniu, że dopuszczono wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t, spełniających co najmniej jedną z przesłanek wymienionych w art. 41 ust. 4 DrPublU. Taką przesłanką może być fakt, że droga lub jej odcinek:

Nie zawsze jednak można wprowadzić takie ograniczenia. A zatem, nie można wprowadzić ani ustanowić zakazu na:

Poza tym, zakazu nie stosuje się do:

Jeżeli chodzi o zakaz w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki ustanawiany przez właściwą radę gminy (miasta) w drodze uchwały, ustanowienie takiej strefy wymaga uzyskania zgody organów zarządzających drogami i ruchem na drogach publicznych lub ich odcinkach, które mają znajdować się w tej strefie. Organy te uzgadniają projekt uchwały w ciągu 21 dni od dnia otrzymania projektu uchwały. Niezajęcie przez organ stanowiska w tym terminie uznaje się za uzgodnienie projektu uchwały.

Granicę strefy oznacza się znakiem drogowym wskazującym dopuszczalny nacisk pojedynczej osi napędowej pojazdów, które mogą poruszać się po drogach publicznych lub ich odcinkach objętych strefą.

Ponadto dodano też przepisy art. 41a i 41b DrPublU, z których wynika m.in., że na drogowych przejściach granicznych znajdujących się na granicy zewnętrznej mogą być wprowadzane zakazy ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej poniżej 11,5 t po drodze publicznej albo jej odcinku znajdujących się w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego. Zakaz ten wprowadza właściwy zarządca drogi za pośrednictwem znaku drogowego. Natomiast po drogach publicznych o nawierzchni innej niż bitumiczna, betonowa, kamienna lub klinkierowa, w tym kostkowa lub płytowa, dopuszcza się wyłącznie ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 8 t.

Za naruszenie zakazu albo za przekroczenie dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi napędowej wymierza się, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną. Zasady wymierzania kar określa nowododany art. 41d DrPublU. Kary wymierza się w wysokości (w zależności od rozpoznanych okoliczności): 3000 zł, 6000 zł, 10.000 zł, 12.000 zł oraz 20.000 zł.

Nowe prawa przedsiębiorcy w 2021 roku

W dotychczasowym stanie prawnym osoby fizyczne dokonujące wszelkiego rodzaju zakupów, objęte były bardzo szeroką ochroną konsumencką. Wśród podstawowych praw konsumenta wymienić można m.in. prawa wynikające z rękojmi i możliwość reklamowania wadliwego produktu, czy też prawo odstąpienia od umowy w terminie 14 dni, gdy towar został zakupiony np. przez Internet.

Jak było przed zmianą przepisów?

Przepisy dotyczące ochrony konsumenckiej dotychczas regulowały jednak tylko relacje między przedsiębiorcą a konsumentem. Według Kodeksu Cywilnego zaś, za konsumenta uważa się jedynie osobę fizyczną dokonującą zakupu niezwiązanego z jej działalnością gospodarczą. Oznacza to, że w dotychczasowym stanie prawnym ochroną konsumencką objęte były jedynie osoby fizyczne dokonujące zakupów w celach prywatnych.

W dotychczasowym stanie prawnym, przepisy o ochronie konsumentów mogły zatem traktować w różny sposób tę samą osobę, w zależności od tego, czy dokonywała ona konkretnego zakupu w celach prywatnych, czy też w celach związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W praktyce, rozróżnienie sprowadzało się do tego, czy w związku z danym zakupem osoba taka zażądała wystawienia faktury „na firmę”, czy też otrzymała zwykły paragon.

Faktura „na firmę” wykluczała objęcie zakupu ochroną konsumencką, nawet wówczas, gdy zakup ten dotyczył małych, jednoosobowych działalności gospodarczych prowadzonych przez osoby fizyczne. W dotychczasowym stanie prawnym najmniejsi przedsiębiorcy stawali zatem często przed dylematem, czy zadowolić się zwykłym paragonem i uzyskać tym samym ochronę konsumencką, czy też bardziej opłacalny był zakup na fakturę, ale kosztem utraty prawa do rozszerzonej rękojmi, czy prawa do zwrotu towaru.

Jakie zmiany wprowadziły nowe przepisy?

Sytuacja przedsiębiorców w tym zakresie zmieniła się diametralnie od 1 stycznia 2021 roku. Od Nowego Roku weszły w życie przepisy ustawy zmieniającej zapisy Kodeksu Cywilnego odnoszące się do praw konsumenta.

Po wprowadzeniu nowych przepisów, dylemat trapiący od lat małych przedsiębiorców, całkowicie znika. Zgodnie z nowymi przepisami, przedsiębiorcy wpisani do CEIDG uzyskali ochronę konsumencką w relacjach z innymi przedsiębiorcami. Oznacza to, że faktura wystawiona na firmę nie pozbawia już osoby prowadzącej działalność gospodarczą możliwości dochodzenia swoich praw konsumenckich. W uzasadnieniu do ustawy możemy przeczytać: „Przedstawione w projekcie rozwiązanie ma na celu przeciwdziałanie ww. problemowi. Proponuje się objęcie przepisami o ochronie konsumentów osoby fizycznej, która zawiera z innym przedsiębiorcą umowę związaną bezpośrednio z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą lub zawodową, lecz nieposiadającą dla niej charakteru zawodowego. Przedsiębiorcy ci będą objęci ochroną przewidzianą dla konsumentów, w zakresie stosowania klauzul abuzywnych, rękojmi za wady oraz w zakresie prawa odstąpienia od umowy zawartej na odległość lub poza lokalem przedsiębiorstwa.”

Co to oznacza w praktyce? Zgodnie z nowymi przepisami, ochronie konsumenckiej podlegają osoby prowadzące działalność gospodarczą, które zawierają transakcje bezpośrednio związane z ich działalnością gospodarczą. Ochrona konsumencka przysługuje jednak jedynie w przypadku, gdy zakup nie ma charakteru zawodowego. O tym, czy konkretny zakup ma taki właśnie charakter, decyduje zaś przedmiot wykonywanej działalności gospodarczej widniejący w CEIDG.

Według danych Ministerstwa Rozwoju, nowymi prawami od stycznia 2021 roku objętych zostało 2,7 mln osób wpisanych do CEIDG.

Źródło:

zus.pl

Limit odliczenia z tytułu ulgi abolicyjnej ma zastosowanie do dochodów osiąganych w 2021 roku

Od 1.1.2021 r. obowiązują przepisy zmieniające zasady stosowania ulgi abolicyjnej, o której mowa w art. 27g PDOFizU. Zmiana polega na wprowadzeniu limitu odliczenia z tytułu tej ulgi do wysokości 1360 zł.

Limitem ww. odliczenia nie będą objęte niektóre dochody osiągane za granicą poza terytorium lądowym państw. To wyłączenie ograniczenia ulgi abolicyjnej wynika z art. 27g ust. 5 PDOFizU, zgodnie z którym nie stosuje się do dochodów osiąganych w roku podatkowym poza terytorium Polski ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1 (np. ze stosunku pracy) oraz art. 13 pkt 8 lit. a (np. z tytułu umowy zlecenia z podmiotem gospodarczym) i pkt 9 (np. z tytułu kontraktu menedżerskiego), jeżeli dochody te są osiągane z tytułu pracy lub usług wykonywanych poza terytorium lądowym państw.

W związku z tym, że zmieniony art. 27g PDOFizU obowiązuje dopiero od 1.1.2021 r., to limit odliczenia ulgi abolicyjnej ma zastosowanie dopiero do dochodów osiąganych od 1.1.2021 r. Będzie mieć zastosowanie do rozliczenia rocznego dochodów za 2021 r. Natomiast dochody osiągnięte w 2020 r. rozlicza się z wykorzystaniem ulgi abolicyjnej w pełnej wysokości, zgodnie z przepisami PDOFizU obowiązującymi do końca 2020 r.

Sejm uchwalił czternastą emeryturę

Wypłata tzw. czternastej emerytury odbywać ma się na zasadach podobnych jak w przypadku trzynastej emerytury, jednak z ograniczeniem liczby uprawnionych – do świadczeniobiorców pobierających świadczenie w wysokości nieprzekraczającej 2900 zł brutto.

Kogo obejmie świadczenie?

Rozwiązanie będzie zastosowane do emerytur i rent w systemie powszechnym, rolników, służb mundurowych, emerytur pomostowych, świadczeń i zasiłków przedemerytalnych, rent socjalnych, nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych, rodzicielskich świadczeń uzupełniających oraz rent inwalidów wojennych i wojskowych.

W razie zbiegu prawa do więcej niż jednego świadczenia, osobie uprawnionej przysługiwać będzie jedno dodatkowe roczne świadczenie pieniężne. Jedna 14. emerytura przysługiwać będzie również do renty rodzinnej, do której uprawniona jest więcej niż jedna osoba.

Decyzje w sprawie 14 emerytury będą wydawać i świadczenie to wypłacać będą właściwe organy emerytalno-rentowe. W razie zbiegu prawa do świadczeń wypłacanych przez dwa organy, decyzje wydaje i 14 emeryturę wypłacać będzie ZUS.

Czternasta emerytura bez potrąceń i egzekucji

Kwota 14. emerytury nie będzie miała wpływu na uprawnienia osób ubiegających się o świadczenia, dodatki, zasiłki, pomoc lub wsparcie (np. ulgę rehabilitacyjną). Z kwoty 14 emerytury nie będą dokonywane potrącenia i egzekucje.

Koszt wypłaty tzw. 14 emerytury szacuje się na 11,4 mld zł. Świadczenie ma trafić do 9,1 mln świadczeniobiorców (93,76 % ogółu). Zdecydowana większość, bo ok. 7,9 mln świadczeniobiorców otrzyma wypłatę w pełnej wysokości (w kwocie najniższej emerytury), a ok. 1,2 mln świadczeniobiorców w wysokości niższej – ze względu na wysokość otrzymywanego świadczenia powyżej 2900 zł miesięcznie.

Źródło:

gov.pl