Uważam, że w opisanym przypadku nie ma konieczności ponownego wykonywania badań profilaktycznych przez osobę współpracującą na podstawie umowy cywilnoprawnej, bowiem można honorować przedłożone orzeczenie lekarskie.
Umowa zlecenia, uregulowana w Księdze Trzeciej (art. 734–751 KC) to jedna z najatrakcyjniejszych dla pracodawców form zatrudnienia, bowiem zgodnie z art. 3531 KC umożliwia stronom tej umowy ułożenie stosunku prawnego według swego uznania, jedynie pod warunkiem, że jego treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 5 KC). Z uwagi na fakt, że do tej umowy nie mają zastosowania przepisy Kodeksu pracy, osobie wykonującej zlecenie przysługują tylko takie prawa, jakie bezpośrednio wynikają z treści umowy.
Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 304 § 1 KP pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy – o jakich mowa w art. 207 § 2 KP – także osobom fizycznym wykonującym pracę na podstawie innej niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, jak również osobom prowadzącym działalność gospodarczą na własny rachunek w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Ponadto, zgodnie z art. 304 § 3 KP obowiązki określone w art. 207 § 2 KP stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne:
1) na innej podstawie niż stosunek pracy,
20 prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą.
Przepisy bhp nie rozstrzygają, w jaki sposób obowiązek ten powinien zostać zrealizowany. Przepisy dotyczące zatrudniania na podstawie umów cywilnoprawnych nie określają wprost obowiązków z zakresu bhp, jakie zleceniodawca powinien spełnić wobec zleceniobiorcy. Niemniej jednak uważam, że w pełni zasadnym jest zapewnienie takiej osobie szkolenia (przynajmniej wstępnego) w zakresie bhp oraz zapoznanie z zagrożeniami wynikającymi z realizowanych zadań. Z kolej kwestia badań powinna być uzależniona od specyfiki pracy i związanych z nią zagrożeń.
W przypadku takim jak opisany, w którym osoba współpracująca na podstawie cywilnoprawnej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w pełni uzasadnionym jest wymaganie orzeczenia o braku przeciwskazań do pracy przy wykonywaniu prac na wysokości..
Niemniej jednak wszelkie regulacje w tym zakresie (obowiązek poddawania się badaniom, ich finansowanie) powinny jednoznacznie wynikać z treści zawartej pomiędzy stronami umowy. Nie ma przy tym znaczenia, kto kierował daną osobę na te badania, bowiem istotnym jest, czy dana osoba faktycznie wykonująca pracę posiada orzeczenie o braku przeciwskazań zdrowotnych do takiej pracy.
