Projekt ustawy o dostępie cudzoziemców do rynku pracy

Cel nowych przepisów

W wyniku oceny funkcjonowania przepisów PromZatrU w ciągu ostatnich kilku lat jej obowiązywania, zdiagnozowano następujące problemy dotyczące stosowania przepisów w zakresie zatrudniania cudzoziemców:

• nadużywanie przepisów i procedur uzyskania zezwolenia na pracę lub oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy cudzoziemcowi w celu wjazdu cudzoziemców na terytorium Polski i zatrudnianie ich w szarej strefie w Polsce lub w innych państwach obszaru Schengen, a w konsekwencji tego
• brak realnego zaspokojenia potrzeb rynku pracy,
• tworzenie nadmiernej biurokracji w urzędach wydających przedmiotowe dokumenty.

W związku z powyższym zaistniała potrzeba kompleksowego uregulowania zagadnienia dostępu cudzoziemców do rynku pracy w oddzielnej ustawie.

Projekt ustawy o dostępie cudzoziemców do rynku pracy będzie miał na celu:

• uszczelnienie procedur dotyczących powierzania pracy cudzoziemcom,
• ograniczenie występujących nadużyć,
• pełną elektronizację postępowań,
• zmniejszenie zaległości w załatwianiu spraw przez urzędy,
• integracje cudzoziemców.

Założenia projektowanych zmian

Przepisy regulujące dostęp cudzoziemców do polskiego rynku pracy, jak również przepisy dotyczące programów integracyjnych zawarte w projekcie ustawy będą uszczelniać dotychczasowe rozwiązania zawarte w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, żeby zapobiegać nadużyciom, a także przeciwdziałać negatywnym zjawiskom na rynku pracy, takim jak zaniżanie standardów i wypychanie Polaków z rynku pracy. Zawarte w projekcie programy integracyjne dla cudzoziemców, które będą realizowane po wejściu w życie ustawy, mają na celu również uświadamianie grup narażonych na wyzysk o przysługujących im prawach oraz stanowić pomoc w skuteczniejszej integracji. W założeniach projektu znalazła się także możliwość tworzenia przez publiczne służby zatrudnienia wyspecjalizowanych punktów wspierania cudzoziemców na rynku pracy.

Źródło: gov.pl

Projekt ustawy opodatkowujący tzw. transakcje flipperskie

W projektowanej ustawie proponuje się, aby w art. 7 ust. 1 pkt 1 dodać lit. c, zgodnie z którą wprowadzone zostaną trzy nowe stawki PCC dotyczące umowy sprzedaży nieruchomości stanowiących lokale mieszkalne:

1) 10% – w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego przed upływem roku od jego zakupu,

2) 6% – w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego w okresie od roku, jednak przed upływem dwóch lat od jego zakupu,

3) 4% – w przypadku sprzedaży lokalu mieszkalnego w okresie od dwóch lat, jednak przed upływem trzech lat od jego zakupu.

W uzasadnieniu do projektu ustawy wskazano, że powyższe rozwiązanie ma na celu takie zwiększenie PCC, aby lokale mieszkalne, które stanowią przedmiot transakcji flipperskich były dodatkowo opodatkowane po ich zakupie.

W ocenie projektodawców konieczność zapłaty przez kupującego mieszkanie od flippera dodatkowego podatku może mieć dwojaki wpływ na działalność flipperską – albo dodatkowy podatek zostanie wliczony do ceny mieszkania, co spowoduje jego natychmiastowe powiększenie o dodatkowe 10,6% lub 4%, co z kolei przełoży się na de facto niesprzedawalność większości lokali poddanych flipom (w takim przypadku na rynku ofert zauważalny będzie podział ofert na takie ze zwykłym PCC na poziomie 2% oraz oferty flipperów ze znacznie wyższym obciążeniem podatkowym – co oczywiście będzie działało na korzyść tych pierwszych), albo flipperzy dodatkowy podatek wliczą do kosztów swojej działalności, drastycznie znacząco obniżając jej rentowność, a zwiększając ryzyko. W ocenie projektodawców w obu przypadkach efekt będzie ten sam, tzn. flipowanie mieszkań przestanie być opłacalną formą działalności.

Projektowane zmiany miałyby zacząć obowiązywać z dniem 1.1.2025 r.

Źródło: sejm.gov.pl

Terminy zatwierdzania i składania sprawozdań finansowych za 2023 r.

Obowiązek przygotowania, zatwierdzenia i złożenia sprawozdania finansowego, a także jego opublikowania wynika z RachunkU. Sprawozdania finansowe sporządzają podmioty prowadzące pełną księgowość, które podlegają RachunkU. Prowadzenie ksiąg rachunkowych może także zostać dobrowolnie wybrane przez podmioty, które nie mają takiego obowiązku (np. spółki jawne osób fizycznych, partnerskie, których przychody nie przekroczyły 2 mln euro).

 

Zatwierdzenie sprawozdania finansowego

Sprawozdanie finansowe należy sporządzać za każdy rok obrotowy działalności podmiotu, w terminie trzech miesięcy od dnia bilansowego (za 2023 r. – do 31.3.2024 r.).

Następnie sprawozdanie finansowe powinno zostać zatwierdzone, we właściwym trybie przyjętym dla danej jednostki, w terminie 6 miesięcy od dnia bilansowego. Zatem za 2023 r. powinno być zatwierdzone do 30.6.2024 r.

Podmioty zatwierdzające sprawozdanie finansowe to w przypadku:

1) spółki z o.o. – zwyczajne zgromadzenie wspólników;

2) spółki akcyjnej – zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy;

3) spółki jawnej, partnerskiej – wszyscy wspólnicy;

4) jednoosobowej działalności gospodarczej – właściciel.

Złożenie sprawozdania finansowego

Zatwierdzone sprawozdanie finansowe, należy przekazać do KRS lub Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej (KAS). Sprawozdanie finansowe i towarzyszące mu dokumenty, a także oświadczenie o braku obowiązku sporządzenia sprawozdania można złożyć do KRS tylko elektronicznie.

Podmioty wpisane do rejestru przedsiębiorców KRS, sporządzające sprawozdania finansowe np. spółki z o.o., spółki akcyjne, spółki komandytowe – są zobowiązane do złożenia sprawozdania finansowego do KRS w terminie 15 dni od zatwierdzenia sprawozdania finansowego. Zatem za 2023 r. najpóźniej powinny złożyć sprawozdanie do 15.7.2024 r. Sprawozdanie finansowe należy złożyć w podanym terminie nawet, jeśli nie zostało zatwierdzone. Po jego zatwierdzeniu należy go złożyć ponownie w ciągu 15 dni wraz z dokumentami potwierdzającymi zatwierdzenie.

Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych niewpisani do rejestru przedsiębiorców KRS, którzy mają obowiązek sporządzać sprawozdanie finansowe – są zobowiązani do ich złożenia Szefowi KAS w terminie 15 dni od dnia zatwierdzenia sprawozdania finansowego.

Brak pełnej księgowości a sprawozdanie finansowe

Spółki jawne oraz spółki partnerskie, jeśli ich przychody są mniejsze niż równowartość kwoty 2 mln euro i nie wybrały prowadzenia pełnej księgowości, nie sporządzają sprawozdań finansowych. Jednak mają obowiązek złożenia do sądu rejestrowego oświadczenie o braku obowiązku sporządzania i złożenia rocznego sprawozdania finansowego. Termin na wypełnienie tego obowiązku wynosi 6 miesięcy od dnia kończącego rok obrotowy (za 2023 r. do 30.6.2024 r.). Oświadczenie składa się drogą elektroniczną w Repozytorium Dokumentów Finansowych (RDF). Z usługi można korzystać, nawet jeśli spółka jest zarejestrowana w sposób tradycyjny, a nie w systemie S24.

Oświadczenie wymaga podpisania podpisem kwalifikowanym lub profilem zaufanym przez co najmniej jedną osobę uprawnioną do reprezentacji podmiotu. Aby to zrobić trzeba mieć konto w systemie elektronicznym Ministerstwa Sprawiedliwości.

Złożenie sprawozdania

Złożenie sprawozdania finansowego można przeprowadzić na dwa sposoby:

1) za pośrednictwem eKRS,

2) za pośrednictwem portalu S24.

Składanie sprawozdania finansowego przez eKRS – jest bezpłatne i dostępne dla wszystkich przedsiębiorców, którzy wpisali swoją działalność do KRS. Sprawozdanie finansowe może złożyć osoba uprawniona do reprezentowania firmy, jeśli jej numer PESEL widnieje w KRS. Proces przeprowadza się w tzw. Repozytorium Dokumentów Finansowych (RDF).

Składanie sprawozdania finansowego przez portal S24 – jest odpłatne i dotyczy głównie spółek, w których członkami zarządu są cudzoziemcy bez numeru PESEL, czyli osoby, których numer PESEL nie widnieje w KRS. W tym przypadku raport z działalności firmy składa się przez portal S24 wraz z opłatą w wysokości 140 zł.

Sporządzone w elektronicznej postaci sprawozdanie finansowe musi zostać opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym lub podpisem osobistym przez każdą jednostkę prowadzącą księgi rachunkowe. Sprawozdania podpisuje osoba reprezentująca podmiot, a także osoba odpowiedzialna za prowadzenie ksiąg rachunkowych, np. główny księgowy. Gdy organizacją kieruje wieloosobowy zarząd, wówczas sprawozdanie może podpisać przynajmniej jedna osoba, a pozostali członkowie tego organu składają oświadczenia, że sprawozdanie spełnia określone prawem wymagania.

W KRS należy złożyć następujące dokumenty: roczne sprawozdanie finansowe, sprawozdanie z badania (jeśli sprawozdanie finansowe podlegało badaniu), odpis uchwały bądź postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego i podziale zysku lub pokryciu straty, sprawozdanie z działalności (jeśli jednostka na podstawie art. 49 ust. 1 RachunkU była zobowiązana je sporządzać).

Sztuczna inteligencja w ujęciu prawnym – przepisy przyjęte przez Radę UE

Sztuczna inteligenta dynamicznie wkracza w najróżniejsze aspekty życia i działalności człowieka, niosąc z jednej strony wiele technologicznych udogodnień, z drugiej – niekontrolowane działania mogą stwarzać wiele zagrożeń. W związku z potencjalnymi niebezpieczeństwami UE postanowiła wziąć pod kontrolę ten aspekt, koncentrując się na przejrzystości i bezpieczeństwie systemów AI, a także ich identyfikowalności i przyjazności dla środowiska

Zgodnie z założeniami nowego unijnego aktu poszczególne systemy AI zostały podzielone grupy, w zależności od poziomu ryzyka, jakie niosą ze sobą: oprogramowanie wysokiego ryzyka, technologie ograniczonego i minimalnego wpływu oraz systemy nieakceptowalne, które będą w UE zakazane (z pewnymi wyjątkami, służącymi do egzekwowania prawa).

Zakazane systemy AI niedopuszczalnego ryzyka (niosące zagrożenie dla ludzi) to np. manipulacja poznawczo-behawioralna ludźmi (np. zabawki aktywowane głosem zachęcające do niebezpiecznych zachowań), klasyfikacja obywateli na podstawie ich cech osobistych, statusu społeczno-ekonomicznego, zachować (tzw. scoring), identyfikacja biometryczna i kategoryzacja osób fizycznych.

 

Systemy AI wysokiego ryzyka to z kolei systemy, które negatywnie wpływają na podstawowe prawa i bezpieczeństwo, podzielono na dwie kategorie:

1) stosowane w produktach objętych unijnymi przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa produktów (np. zabawki, samochody, lotnictwo);

2) dotyczące 8 obszarów, które będą musiały zostać zarejestrowane w unijnej bazie danych (np. zatrudnianie, zarządzanie pracownikami i dostęp do samozatrudnienia, edukacja i szkolenia zawodowe, pomoc w interpretacji prawnej i stosowaniu prawa, ściganie przestępstw).

Systemy, które nie niosą ze sobą wysokiego poziomu ryzyka to tzw. generatywna sztuczna inteligencja, czyli systemy tworzące nowe treści (np. ChatGPT). Będą one podlegały przede wszystkim wymogom przejrzystości oraz praw autorskich (tj. ujawnienie, że wyprodukowane zostały przez AI, niegenerowanie nielegalnych treści, respektowanie praw autorskich).

Przepisy rozporządzenia wejdą w życie 20 dni po publikacji w Dzienniku Urzędowym UE. W pełni będą obowiązywać za dwa lata. Jednakże przedsiębiorstwa stosujące rozwiązania AI powinny już rozpocząć przygotowania do nowego otoczenia prawnego związanego z AI w zakresie wdrażania nowych procedur związanych z oceną ryzyka i przygotowywania potrzebnej dokumentacji.

Źródło: https://www.europarl.europa.eu/portal/pl

Naliczone kontrahentowi odsetki, umorzone z pominięciem odpisów aktualizujących – ujęcie w rachunku zysków i strat

Wskazane pozycje w ramach rachunku zysków i strat, tj. aktualizacja wartości aktywów niefinansowych ani inne koszty finansowe, nie są właściwymi grupowaniami dla ujęcia umorzonych odsetek, niezależnie czy przed umorzeniem nie utworzono odpisu aktualizującego, czy też rozpatrujemy dokonanie odpisu aktualizującego od naliczonych wcześniej odsetek.

Ponieważ naliczenie odsetek za zwłokę w zapłacie należności podlega ujęciu na dobro przychodów finansowych (grupa odsetki), to ich umorzenie obciążać powinno koszty finansowe (grupa odsetki). Klasyfikacja tej operacji może wymagać też wydzielenia odsetek od jednostek powiązanych, jeżeli należności dotyczyły takiej jednostki.

Niedokonanie odpisów aktualizujących, dla ujęcia sprawozdawczego, nie ma znaczenia. Innymi słowy, gdyby jednostka odnotowała wcześniej trwałą utratę wartości naliczonych odsetek, to odpis aktualizujący również obciążyłby koszty finansowe (grupa odsetki).

 

Wyższe dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego ze środków PFRON

Wyższa płaca minimalna nie podniosła kwoty dofinansowania

Jak wskazują autorzy zmian, minimalne wynagrodzenie wzrosło znacząco – od 3010 zł na koniec 2022 r. do kwoty 4300 zł od lipca 2024 r.. Jednocześnie ostatnia nowelizacja przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 44), podnosząca wysokość miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia miała miejsce w 2022 roku. Wynika z tego, że za zmianą minimalnego wynagrodzenia nie podążała kwota dofinansowania z Systemu Obsługi Dofinansowania i Refundacji (system SODIR) dla pracodawców do wynagrodzeń pracowników z niepełnosprawnościami. Wpływa to negatywnie na zatrudnienie osób niepełnosprawnych, które narażone są na utratę pracy na otwartym rynku pracy.

 

Podwyższenie miesięcznego dofinansowania

Celem projektu ustawy o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych jest podniesienie wysokości miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego finansowanego ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, jak również zmiana wysokości dotacji celowej z budżetu państwa na realizację tego zadania.

W związku z podwyższeniem kwoty minimalnego wynagrodzenia proponuje się podwyższenie wysokości miesięcznego dofinansowania do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego finansowanego ze środków PFRON do następującej wysokości:

Dodatkowo, w odniesieniu do osób niepełnosprawnych, którym orzeczono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe, całościowe zaburzenia rozwojowe lub epilepsję oraz niewidomych (czyli dla osób ze schorzeniami szczególnymi), kwoty te podwyższa się do następującej wysokości:

Zmiana dotacji celowej na zadania PFRON

Komentowana nowelizacja przepisów wprowadzi również zmiany w przepisach dotyczących dotacji celowej z budżetu państwa na zadanie PFRON, jakim jest wsparcie pracodawcy w postaci dofinansowania do wynagrodzenia zatrudnianego pracownika niepełnosprawnego. Zmiana polega na zastąpieniu obecnego sztywnego ustalenia wysokości dotacji dla PFRON w wysokości 30% zaplanowanych wydatków na realizację tego zadania w danym roku, na ustalenie wysokości dotacji do 30% tej kwoty. Ze względu na konieczność zapewnienia wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, wysokość omawianej dotacji nie powinna być w 2025 r. oraz kolejnych latach, niższa kwotowo niż wynosi w 2024 r.

Kursy walut przy rozliczaniu WDT i WNT 

Powstanie obowiązku podatkowego oraz zastosowanie kursów walut przy WDT

W przypadku WDT w oparciu o art. 20 ust. 1 VATU obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Natomiast kwestia stosowania kursu przeliczenia waluty obcej dla potrzeb VAT wynika z art. 31a ust. 1 VATU, zgodnie z którym, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. W przypadku natomiast, gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, to na podstawie art. 31a ust. 2 VATU przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Oznacza to, że dla przytoczonych przykładów dot. WDT:

1) data wystawienia 15.4.2024 r. i data sprzedaży 8.4.2024 r. – obowiązek podatkowy powstał 15.4.2024 r., należy stosować kurs waluty z 12.4.2024 r.,

2) data wystawienia 8.4.2024 r. i data sprzedaży 15.4.2024 r. – obowiązek podatkowy powstał 8.4.2024 r., należy stosować kurs waluty z 5.4.2024 r.

Powstanie obowiązku podatkowego oraz zastosowanie kursów walut przy WNT

Z kolei w odniesieniu do WNT, na podstawie art. 20 ust. 5 VATU, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oznacza to, że dla przytoczonych przykładów dot. WNT:

1) data wystawienia 15.4.2024 r. i data sprzedaży 8.4.2024 r. – obowiązek podatkowy powstał 15.4.2024 r., należy stosować kurs waluty z 12.4.2024 r.,

2) data wystawienia 8.4.2024 r. i data sprzedaży 15.4.2024 r. – obowiązek podatkowy powstał 8.4.2024 r., należy stosować kurs waluty z 5.4.2024 r.

Dla potrzeb rozliczania CIT należy odróżnić sytuację, gdy występuje przychód (WDT) oraz koszty podatkowe (WNT). Zgodnie z art. 12 ust. 2 PDOPrU przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Przychód w transakcjach krajowych i międzynarodowych

Należy mieć na uwadze, że przepisy o dacie powstania przychodu nie różnicują transakcji krajowych i międzynarodowych. Zgodnie z art. 12 ust. 3a PDOPrU za datę powstania przychodu, uważa się, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3c-3g oraz 3j-3m PDOPrU, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1) wystawienia faktury albo

2) uregulowania należności.

Oznacza to, że dla przytoczonych przykładów dot. WDT:

1) data wystawienia 15.4.2024 r. i data sprzedaży 8.4.2024 r. – przychód powstał 8.1.2024 r., należy stosować kurs waluty z 5.1.2024 r.,

2) data wystawienia 8.4.2024 r. i data sprzedaży 15.4.2024 r. – obowiązek podatkowy powstał 8.4.2024 r., należy stosować kurs waluty z 5.4.2024 r.

Koszty uzyskania przychodów a zastosowanie kursu waluty

W odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów art. 15 ust. 1 PDOPrU wskazuje, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Ponadto, koszty bezpośrednio związane z przychodami są potrącalne w dacie uzyskania odpowiadających im przychodów (art. 15 ust. 4 PDOPrU), a inne koszty w dacie ujęcia w księgach (art. 15 ust. 4e PDOPrU).

Data potrącenia kosztów oraz kurs przeliczeniowy zależy od tego, czy stanowią koszty bezpośrednio, czy też pośrednio związane z przychodami. Dla przykładów dot. WNT oznacza to, że jeśli będą to koszty bezpośrednio związane z przychodem, to datą ich poniesienia będzie 8.4.2024 r., a kurs waluty należy stosować z 5.4.2024 r.

Zakładając, że faktura została otrzymana w dniu jej wystawienia, to w powyższym przykładzie datą poniesienia kosztu pośredniego będzie 8.4.2024 r., a kurs waluty należy stosować z 5.4.2024 r.

Do 31.5.2024 r. pracodawcy mają obowiązek przekazać I ratę odpisu na zfśs zgodnie z nową kwotą bazową

Zasadą jest, że wysokość odpisu podstawowego na jednego zatrudnionego wynosi 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu było kwotą wyższą. Przeciętne wynagrodzenie miesięczne ogłaszane jest przez Prezesa GUS w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej Monitor Polski nie później niż do dnia 20 lutego każdego roku. Od już kilkunastu lat ustawodawca ingerował w tę zasadę dodając do ustawy o zfśs kolejno art. od 5a do 5l określające podstawę naliczenia odpisu w kolejnych latach. Na 2024 r. nie wprowadzano już takiego szczególnego rozwiązania, co skutkuje „odmrożeniem” odpisu na zfśs, który ustalany jest według zasady ogólnej.

Tabela. Odpisy na zfśs w 2024 r.

Przedmiot odpisu	Procent podstawy wymiaru odpisu	Wysokość odpisu
Podstawowy na jednego zatrudnionego w normalnych warunkach	37,5%	2417,14 zł
Obowiązkowy za wykonującego pracę w szczególnych warunkach lub pracę o szczególnym charakterze	50%	3222,86 zł
Obowiązkowy za młodocianego	1) w I roku nauki – 5%, 2) w II roku nauki – 6%, 3) w III roku nauki – 7%	322,29 zł 386,74 zł451,20 zł
Fakultatywny za byłego pracownika (emeryta lub rencistę), nad którym zakład pracy sprawuje opiekę	odpis 6,25%	402,86 zł
Fakultatywne zwiększenie za pracownika niepełnosprawnego o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności	Podniesienie odpisu o 6,25 % (czyli łącznie do 43,75%)	402,86 zł (łącznie z odpisem 2820 zł) podstawowym
Fakultatywny z tytułu utworzenia zakładowego żłobka lub klubu dziecięcego i przeznaczenia na ten cel 7,5% odpisu podstawowego oraz przeznaczenia całości zwiększenia na żłobek lub klub dziecięcy	Zwiększenie odpisu zfśs na każdego pracownika o 7,5%	483,43 zł

 

Przejazdy do klienta pracownika zatrudnionego w systemie zadaniowym

Jeżeli przejazd odbywa się w ramach zadań objętych systemem zadaniowym (nie jest wynikiem wykonywania dodatkowego polecenia wykraczającego poza ustalone zadania) to czas dojazdu nie stanowi przekroczenia norm czasu pracy.

Jeżeli przejazd do klienta odbywa się w ramach podróży służbowej czas przejazdu przypadający poza zwykłymi godzinami pracy pracownika nie jest zaliczany do czasu pracy, jeżeli pracownik nie wykonywał w tym okresie konkretnych czynności na rzecz pracodawcy. Samo przemieszczanie się, także wówczas, gdy pracownik kieruje pojazdem w celu dojazdu na miejsce nie stanowi pracy. Do czasu pracy zaliczyć należałoby jedynie przejazd, podczas którego pracownik prowadząc pojazd realizuje pewną usługę na rzecz pracodawcy – np. dostarcza klientowi zamówioną maszynę.

Jeśli pracownik mobilny rozpoczyna i kończy wykonywanie pracy w biurze, placówce itp. pracodawcy, to czas dojazdu do tego miejsca i powrotu do domu po zakończonej pracy nie są wliczane do czasu pracy, który rozpoczyna się w momencie stawienia się w zakładzie pracy. Będą to zwykłe dojazdy do pracy, które – tak samo jak u innych pracowników – nie podlegają wliczeniu do czasu pracy.

Inaczej będzie jednak wówczas, gdy pracownik bezpośrednio ze swojego domu wyjeżdża do pierwszego klienta (miejsca interwencji, realizowania zadań itp.) i po ostatniej wykonanej czynności u klienta wraca do swojego domu. Okresy te powinny być wliczane do czasu pracy.

W systemie zadaniowym nie rozliczamy jednak czasu pracy (nie prowadzi się ewidencji godzin pracy), czas rozliczany jest zadaniami do wykonania (ustalonym zakresem zadań dla pracownika). Zakładając, że przejazd związany jest z zadaniami objętymi zakresem zadań pracownika, to nie stanowi dodatkowej pracy i nie stanowi czasu pracy w godzinach nadliczbowych.

Nietrzeźwy pracownik – rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia

Stosownie do postanowień art. 52 § 1 KP, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie:

1) ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych;

2) popełnienia przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem;

3) zawinionej przez pracownika utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

W tym miejscu warto przypomnieć, że pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika także w czasie jego urlopu, albo innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy (wyrok SN z 27.9.1983 r., I PRN 108/83).

Oświadczenie pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinno nastąpić na piśmie, a także powinien on wskazać przyczynę uzasadniającą rozwiązanie umowy. W oświadczeniu pracodawcy o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia powinno być zawarte także pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie odwołania do sądu pracy. Należy również pamiętać o obowiązku konsultacji z zakładową organizacją związkową, bowiem pracodawca, podejmując decyzję w sprawie rozwiązania umowy powinien uprzednio zasięgnąć opinii reprezentującej pracownika zakładowej organizacji związkowej, którą zawiadamia o przyczynie uzasadniającej rozwiązanie umowy. W razie zastrzeżeń co do zasadności rozwiązania umowy zakładowa organizacja związkowa wyraża swoją opinię niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 3 dni.

Bez wątpienia stwierdzony stan nietrzeźwości stanowi uzasadnioną przyczynę tej formy rozwiązania stosunku pracy jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych (por. wyrok SN z 30.1.1986 r., II PRN 20/85). Tym samym pracodawca może skorzystać z takiego rozwiązania.