Elektroniczne oświadczenia i wnioski pracowników w dokumentacji pracowniczej
Uzależnione jest to od tego, o jakim konkretne wniosku lub oświadczeniu mówimy. Jeżeli przepisy wymagają, by został (zostało) złożone w formie pisemnej, to konieczne jest zachowanie formy pisemnej, a zatem wniosek powinien być złożony na piśmie i podpisany przez pracownika albo elektronicznie i opatrzony podpisem kwalifikowanym.
Pracodawca jest obowiązany:
1) prowadzić i przechowywać w postaci papierowej lub elektronicznej dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (dokumentacja pracownicza);
2) przechowywać dokumentację pracowniczą w sposób gwarantujący zachowanie jej poufności, integralności, kompletności oraz dostępności, w warunkach niegrożących uszkodzeniem lub zniszczeniem przez okres zatrudnienia, a także przez okres 10 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym stosunek pracy uległ rozwiązaniu lub wygasł, chyba że odrębne przepisy przewidują dłuższy okres przechowywania dokumentacji pracowniczej.
Dokumentacja pracownicza składa się z:
1) akt osobowych,
2) dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy (szczegółowy jej zakres określa § 6 DokPracR.
Wybór postaci prowadzenia dokumentacji należy do pracodawcy, przy czym może prowadzić całość dokumentacji w jednej formie lub np. akta osobowe papierowo, a pozostałą dokumentację elektronicznie.
Przy formie papierowej to dla zachowania kompletności dokumentacji konieczne byłoby dołączanie do niej wydruków wniosków złożonych elektronicznie. Wystarczy przy tym wydruk wniosku wprowadzonego do systemu elektronicznego (aplikacji). Możliwe jest jednak podjęcie decyzji o prowadzeniu części dokumentacji pracowniczej elektronicznie (np. dokumentacji urlopowej) i wówczas wydruk nie będzie potrzebny.
Tutaj jednak istotny jest podział dokumentów (wniosków, oświadczeń) na te, w stosunku do których przepisy narzucają formę pisemną i te, przy których takiego wymogu nie ma. Przykładowo, wnioski o urlop wypoczynkowy mogą być przekazywane w jakiejkolwiek formie, także poprzez tzw. zwykły mail. Nie muszą być zatem umieszczane następnie w papierowej dokumentacji dopiero po podpisaniu wydruku przez pracownika. Podobnie wniosek o wolne na opiekę nad dzieckiem z art. 188 KP.
W tych jednak przypadkach, w których przepisy wprost narzucają formę pisemną, wniosek powinien zostać złożony na piśmie i podpisany lub elektronicznie, ale opatrzony podpisem kwalifikowanym. Jakkolwiek przepisy Kodeksu pracy w ostatnim czasie rozszerzają możliwość składania różnego rodzaju wniosków z dotychczas papierowej formy również na postać elektroniczną, to zostało w niektórych regulacjach związanie formą papierową wniosku.
Koszty uzyskania przychodu a składki zdrowotne niezapłacone z powodu nadpłaty
Przedsiębiorca będzie mógł zaliczyć zakładki pokryte z nadpłaty do kosztów uzyskania przychodów.
Składki zdrowotne co do zasady nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania. Wyjątkiem są składki opłacane:
a) z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowanej liniowo,
b) za osoby współpracujące z podatnikiem opodatkowanym w sposób liniowy
– przy czym łączna wysokość tych składek zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów lub odliczonych od dochodu nie może przekroczyć w roku podatkowym 10 200 zł (8700 zł w 2022 r.).
W efekcie warunkami umożliwiającymi zaliczenie składek do kosztów uzyskania jest właściwa forma opodatkowania oraz faktyczne odprowadzenie składek. Zaliczenie nadpłaty na poczet należności powoduje, że zobowiązanie podatkowe (składkowe) wygasa, a tym samym zaliczenie nadpłaty jest zrównane w skutkach z zapłatą.
Oczywiście nie może dojść do podwójnego zaliczenia do kosztów – jeżeli zatem składki były kosztem w momencie zapłaty, to zaliczenie nadpłaty na poczet kolejnych składek nie może być kosztem uzyskania. Z pytania jednak wynika, że nadpłata obejmowała składki po przekroczeniu limitu składek. Skoro zatem składki w tej kwocie nie mogły być kosztem uzyskania, to zaliczenie nadpłaty na poczet kolejnych składek należy potraktować na równi z zapłatą, a tym samym przedsiębiorca może zaliczyć je do kosztów uzyskania.
Opinia Europejskiego Inspektora Ochrony Danych w sprawie aktu o sztucznej inteligencji
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiające zharmonizowane przepisy dotyczące sztucznej inteligencji i zmieniające niektóre akty ustawodawcze Unii ma uregulować sytuację prawną w zakresie wykorzystania i rozwoju systemów sztucznej inteligencji w Europie. Przepisy będą miały zastosowanie między innymi w instytucjach, organach, urzędach i agencjach unijnych.
Artificial Inteligence Act (AI ACT) po wejściu w życie wpłynie nie tylko na prawo bezpośrednio związane ze sztuczną inteligencją, ale także na ochronę danych osobowych. Rozporządzenie wyznacza Europejskiego Inspektora Ochrony Danych jako jednostkę notyfikowaną i organ nadzoru rynku w aspekcie zgodności systemów sztucznej inteligencji zakwalifikowanych jako „stwarzające wysokie ryzyko”. Ma on także być organem nadzorującym stosowanie sztucznej inteligencji w instytucjach europejskich. Europejski Inspektor Ochrony Danych Wojciech Wiewiórowski opublikował niedawno opinię w sprawie powstającego aktu z perspektywy ochrony danych. „Moim obowiązkiem jest dopilnowanie, by zadania i obowiązki EIOD, jako przyszłego organu nadzorującego AI w instytucjach europejskich były jasno określone, tak abyśmy mogli zagwarantować, że systemy AI wykorzystywane i rozwijane w Unii Europejskiej są bezpieczne i solidne. Ponawiam również mój apel o zakazanie systemów sztucznej inteligencji stwarzających niedopuszczalne ryzyko dla osób fizycznych”, skomentował Wiewiórowski. EIOD wyraził gotowość do podjęcia się roli organu nadzorującego sztuczną inteligencję podkreślając jednocześnie wagę zapewnienia odpowiednich zasobów ludzkich i finansowych dla pełnienia przez siebie tej funkcji. Wiewiórowski zwrócił się także do twórców aktu o sztucznej inteligencji o doprecyzowanie swoich ewentualnych przyszłych obowiązków, zadań i uprawnień z uwzględnieniem specyfiki obszaru sztucznej inteligencji.
W opinii na temat aktu o sztucznej inteligencji EIOD podkreślił przede wszystkim, że zgodnie z przepisami o ochronie danych osobowych osobom, których dane dotyczą, a więc także tym, których dane są przetwarzane przez systemy sztucznej inteligencji należy zapewnić możliwość złożenia skargi w przypadku naruszania przepisów zarówno przez dostawców, jak i użytkowników systemów sztucznej inteligencji. Kolejnym zaleceniem organu w sprawie aktu o sztucznej inteligencji jest podział kompetencji pomiędzy EIOD a państwowymi organami ochrony danych w zakresie przyjmowania skarg i obsługi spraw związanych z AI. Krajowe urzędy ochrony danych powinny także podejmować stałą współpracę z podmiotami specjalizującymi się w systemach sztucznej inteligencji. Z pozytywnym odbiorem Wiewiórowskiego spotkało się ustanowienie Artificial Intelligence Office, będącego nowym organem Unii Europejskiej wspierającym harmonizację prawa o sztucznej inteligencji, zapewniającym odpowiednie wytyczne i rekomendacje oraz koordynującym sprawy transgraniczne.
Źródła:
https://edps.europa.eu/press-publications/press-news/press-releases/2023/edps-final-recommendations-ai-act_en
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EN/TXT/?uri=celex%3A52021PC0206
https://www.europarl.europa.eu/legislative-train/theme-a-europe-fit-for-the-digital-age/file-regulation-on-artificial-intelligence
Korekty dokumentów rozliczeniowych ZUS już tylko pięć lat wstecz
W związku z nowelizacją ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w 2022 r. weszły w życie zmiany dotyczące korekt dokumentów rozliczeniowych. Korekty są możliwe już tylko za pięć lat wstecz. Ustawodawca zlikwidował możliwość nieograniczonego w czasie dokonywania korekt dokumentów rozliczeniowych. Obecnie tylko przez 5 lat można składać korekty dokumentów licząc od stycznia 2022 r. Po tym terminie zmiany na koncie ubezpieczonego będą możliwe tylko na skutek wyroku sądu lub prawomocnej decyzji. Dokumenty rozliczeniowe korygujące za okresy od stycznia1999 r. do grudnia 2021 r. będzie można złożyć tylko do 1.1.2024 r. To oznacza, że jeszcze istnieje możliwość dokonania korekty np. za 2004 r. lub 2006 r., ale zniknie ona już 1.1.2024 r. ZUS przypomina o tych zmianach za pośrednictwem Platformy Usług Elektronicznych (PUE) ZUS. Płatnicy składek mogą spodziewać się wiadomości na swoich profilach na PUE ZUS o tym fakcie.
Płatnik składek może przekazywać korekty dokumentów rozliczeniowych w następujących terminach:
- za okresy od stycznia 1999 r. do grudnia 2021 r. – do 1.1.2024 r.
- za okresy od stycznia 2022 r. – do 5 lat od terminu płatności składek za dany miesiąc kalendarzowy.
ZUS przypomina, że Płatnik składek ma prawo skorzystać z pomocy ZUS, aby zweryfikować swoje dokumenty rozliczeniowe. Jeśli będzie składał je przez program Płatnik lub e-Płatnik, może zwrócić się z wnioskiem o udostępnienie plików KEDU z danymi za okresy wcześniejsze niż te, które ma w swojej bazie danych. Pomoc w weryfikacji rozliczeń i wyjaśnienia zasad korygowania dokumentów rozliczeniowych można uzyskać:
- podczas e-wizyty w ZUS,
- telefonicznie – w Centrum Obsługi Telefonicznej (COT) – tel. 22 560-16-00,
- w dowolnej placówce ZUS.
Inna ze zmian w ramach komentowanej nowelizacji z 2021 r. weszła w życie dopiero 1.1.2023 r., od tego dnia płatnik składek będzie musiał założyć profil informacyjny na Platformie Usług Elektronicznych (PUE) ZUS i przekazać ZUS swój adres elektroniczny.
Korekta błędnie wystawionej faktury VAT marża
W przedstawionej sytuacji podatnik powinien jedynie wystawić fakturę korygującą wskazującą dane wskazane na pierwotnej fakturze nieprawidłowo oraz dane prawidłowe (nie powinien wystawiać faktury korygującej „zerującej” i nowej prawidłowej faktury). W oparciu o tak wystawioną fakturę podatnik powinien skorygować ewidencję VAT oraz plik JPK_VAT wstecznie, tj. w miesiącu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy samochodu, którą dokumentuje korygowana faktura.
Z art. 106j ust. 1 pkt 5 VATU wynika, że stwierdzenie pomyłki w jakiekolwiek pozycji faktury skutkuje obowiązkiem wystawienia faktury korygującej. W świetle tego przepisu w przedstawionej sytuacji podatnik obowiązany jest wystawić fakturę korygującą wystawioną fakturę VAT marża.
Wskazać jednocześnie pragnę, że w przedstawionej sytuacji nie ma podstaw do skorygowania wystawionej faktury poprzez wystawienie faktury korygującej „zerującej” i wystawienia nowej faktury o prawidłowej treści (rzadko taki sposób korygowania błędnie wystawionych faktur jest dopuszczalny), a zatem w przedstawionej sytuacji podatnik powinien jedynie wystawić fakturę korygującą wskazującą dane nieprawidłowe widniejące na pierwotnej fakturze oraz dane prawidłowe (nie powinien wystawiać faktury korygującej „zerującej” i nowej prawidłowej faktury; jeżeli tak postąpi, wystawi drugą fakturę dokumentującą tą samą czynność podlegającą opodatkowaniu).
W oparciu o tak wystawioną fakturę podatnik powinien skorygować ewidencję VAT oraz plik JPK_VAT wstecznie, tj. w miesiącu powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy samochodu, którą dokumentuje korygowana faktura. Korekta ta powinna polegać na usunięciu z ewidencji VAT oraz pliku JPK_VAT danych wskazanych w nieprawidłowych (wynikających z bezpodstawnego zastosowania procedury marży) wartościach i podania wartości prawidłowych.
Konsultacje nowelizacji rozporządzenia w sprawie JPK_VAT z deklaracją
Rozwiązania w projekcie mają na celu dostosowanie JPK_VAT z deklaracją do obowiązkowego KSeF, w związku z czym wejdą w życie równolegle z rozwiązaniami ustawowymi – tj. od 1.7.2024 r.
Główne założenia projektu:
- dostosowanie do zmian w zakresie terminów zwrotu VAT (uwzględnienie skrócenia podstawowego terminu zwrotu z 60 do 40 dni),
- wprowadzenie do JPK_VAT z deklaracją numeru identyfikującego fakturę w KSeF,
- oznaczanie faktur wystawianych w czasie awarii KSeF i braku dostępności do tego systemu.
Wprowadzone przez nas funkcjonalności w JPK_VAT z deklaracją umożliwią automatyczną weryfikację spójności między zadeklarowanym a zapłaconym VAT oraz zwiększą dokładność weryfikacji wniosków o zwrot VAT składanych przez podatników.
MF przewiduje także rozwiązania doprecyzowujące niektóre konstrukcje prawne zawarte już w rozporządzeniu w sprawie JPK_VAT z deklaracją.
Projekt rozporządzenia jest dostępny pod linkiem: https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12378155
Uwagi można przesyłać do 14.11.2023 r. na adres [email protected]
W najbliższych dniach zostanie przedstawiona do uzgodnień również schema JPK_VAT z deklaracją uwzględniającą proponowane zmiany.
Źróło: Ministerstwo Finansów
Działania UE zmniejszające przedsiębiorcom obciążenia sprawozdawczością finansową i sprawozdawczością zrównoważonego rozwoju
Podniesienie progów finansowych definiujących mikro, małe, średnie i duże jednostki w dyrektywie o rachunkowości
Zawarte w unijnej dyrektywie o rachunkowości progi finansowe, tj. suma aktywów bilansu i przychody netto ze sprzedaży, definiujące mikro, małe, średnie i duże jednostki, zostaną podwyższone o 25%. Wynika to z inflacji, która w ostatnich 10 latach osiągnęła 24,3% w strefie euro. Progi odnoszące się do liczby pracowników pozostaną niezmienione.
Dnia 17.10.2023 r. Komisja Europejska przyjęła dyrektywę delegowaną zmieniającą dyrektywę o rachunkowości. Dyrektywa delegowana zostanie ogłoszona po upływie 2-miesięcznego terminu na ewentualny sprzeciw Rady UE i Parlamentu Europejskiego, który przypada na 19 grudnia.
Przesunięcie terminu wydania sektorowych ESRS i ESRS dla jednostek z państw trzecich
W unijnej dyrektywie w sprawie sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSRD) zobowiązano jednostki objęte jej zakresem do umieszczania w sprawozdaniu z działalności informacji z zakresu ESG. Informacje te mają być sporządzane zgodnie z europejskimi standardami sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju (ESRS).
Dnia 17.10.2023 r. Komisja Europejska przedstawiła projekt decyzji odraczającej termin wydania sektorowych ESRS oraz ESRS dla jednostek z państw trzecich. Proponowana nowa data to 30.6.2026 r.
Obowiązek podatkowy przy usługach doradztwa podatkowego powstaje z wystawieniem faktury
Stan faktyczny
Spór w przedmiotowej sprawie koncentrował się wokół zagadnienia powstania obowiązku podatkowego w zakresie usług stałej obsługi prawnej z prawa podatkowego świadczonych przez spółkę partnerską doradców podatkowych. Spółka świadczy usługi stałej obsługi w zakresie doradztwa podatkowego.
Zdaniem spółki w odniesieniu do tych usług obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret piąte VATU, tj. z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług stałej obsługi prawnej i biurowej.
Natomiast w ocenie organu podatkowego w przypadku usługi doradztwa podatkowego obowiązek podatkowy powstaje na podstawie art. 19a ust. 3 VATU, natomiast w przypadku usługi obejmującej tylko zastępstwo procesowe – na podstawie art.19a ust. 5 pkt 4 lit. b. tiret 5 tej ustawy.
Stanowisko
Rozpoznając sprawę WSA w Łodzi przyznał rację spółce. Dla potrzeb stosowania szczególnych zasad określania momentu powstania obowiązku podatkowego istotne jest określenie jakie usługi mieszczą się w zakresie tego pojęcia. Dopiero bowiem ustalenie zakresu znaczeniowego pojęcia „usługi stałej obsługi prawnej” umożliwi prawidłowe zastosowanie przez podatnika art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 5 VATU.
Na podstawie definicji słownikowych można uznać, że usługi stałej obsługi prawnej polegają na regularnym wykonywaniu czynności dotyczących spraw prawnych obsługiwanego podmiotu.
Należy także podnieść, że obsługa w zakresie prawa podatkowego, stanowi obsługę prawną. Zatem stała obsługa w zakresie art. 3 pkt 2 OrdPU stanowi „stałą obsługę prawną”.
Organ interpretacyjny przyjął, że usługi polegające na doradztwie podatkowym oraz usługi zastępstwa procesowego będą stanowiły tzw. usługę ciągłą (art.19a ust. 3 VATU), zaś usługi polegające łącznie na zastępstwie procesowym i doradztwie prawnym za stałą obsługę prawną (art. 19a ust. 4 pkt 4 lit. b tiret 5). Jako czynnik różnicujący wskazał fakt, że w stosunku do tych usług spółka jest związana ze swymi klientami umowami zawartymi przynajmniej na kilka miesięcy albo czas nieoznaczony. Uznał za czynnik różnicujący umowny charakter współpracy, sposób rozliczenia wykonanych usług i wystawiania faktur.
Sąd uznał takie stanowisko organu za błędne. Usługi opisane w art.19a ust. 3 VATU określane są jako usługi ciągłe. Ich przedmiotem jest świadczenie ciągłe, to jest takie świadczenie, gdy dłużnik jest zobowiązany do określonego zachowania przez pewien czas, które to zachowanie z uwagi na swój charakter nie może zostać spełnione jednorazowo. Przedmiotem usług ciągłych są zatem świadczenia trwające przez określony umową czas stale, tj. w sposób uniemożliwiający wyodrębnienie poszczególnych świadczeń. W przypadku takich usług nie sposób zatem stwierdzić, że zostały one wykonane w określonej dacie, bowiem stan ich realizacji trwa przez określony okres.
Relacja logiczna pomiędzy przepisami art. 19a ust. 3 a art.19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 5 VATU sprowadza się do przyjęcia, że każda stała obsługa prawna będzie jednocześnie usługą „ciągłą”, lecz nie każda usługa ciągła będzie stałą obsługą prawną. Innymi słowy czynnikiem wyróżniającym ze zbioru usług „ciągłych” usług opisanych w art.19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret 5 VATU będzie jej przedmiot – obsługa prawna. Takim czynnikiem nie będzie związanie stron umową, sposób określenia wysokości wynagrodzenia, ani to w jakich umownych odstępach czasowych będą wystawiane faktury. Przepis art.19a ust. 5 pkt 4 lit. b. tiret 5 stanowi lex specialis w stosunku do art.19a ust. 3 VATU, w związku z tym zastosowanie ma reguła kolizyjna lex specialis derogat legi generali.
Spółka udziela stałej obsługi prawnej w trzech obszarach:
- udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,
- reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych wyżej,
- jednocześnie w zakresie doradztwa i reprezentacji.
Wszystkie te zdarzenia składają się na stałą obsługę prawną, co oznacza, że obowiązek podatkowy powstaje z momentem wystawienia faktury.
Podsumowanie
Należy zgodzić się ze stanowiskiem sądu dotyczącym powstania obowiązku podatkowego w zakresie usług stałej obsługi prawnej z prawa podatkowego. Analiza relacji przepisu art. 19a ust. 3 VATU do art.19a ust. 5 pkt 4 lit. b. tiret 5 VATU wskazuje, że każda stała obsługa prawna będzie usługą ciągłą, ale nie każda usługa ciągła będzie stałą obsługą prawną. Drugi z przywołanych przepisów jest przepisem szczególnym do art. 19a ust. 3 VATU, stąd od stałej obsługi prawnej obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury.
Dzień wolny za święto 11 listopada przypadające w sobotę
Pracownica nie ma prawa do dnia wolnego za święto przypadające w sobotę 11 listopada 2023 r.
Zgodnie z art. 130 § 2 KP, każde święto przypadające w okresie rozliczeniowym i przypadające w innym dniu niż niedziela obniża wymiar czasu pracy o 8 godzin. Z kolei choroba pracownika, urlop macierzyński, rodzicielski i wypoczynkowy obniża wymiar czasu pracy o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności w pracy, przypadających do przepracowania w czasie tej nieobecności, zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy (art. 130 § 3 KP).
Oznacza to, że wymiar czasu pracy pracownika przebywającego na zwolnieniu lekarskim/urlopie rodzicielskim/urlopie wypoczynkowym obniża się o tyle godzin, ile podwładny miały do przepracowania, zgodnie z obowiązującym go harmonogramem czasu pracy, gdyby z tego zwolnienia nie korzystał. Jeżeli pracownik jest na urlopie w dzień, który nie jest jego rozkładowym dniem pracy (jak np. świąteczna sobota czy zwykła wolna sobota), to nie dochodzi do obniżenia wymiaru czasu pracy.
W efekcie nie wyznacza się wolnego dnia, gdy nieobecność pracownika z wyżej wymienionych przyczyn przypada w świąteczną sobotę albo w dzień wolny za świąteczną sobotę. Dzień wolny za świąteczną sobotę należy traktować tak, jak wolną „zwykłą” sobotę. Jeżeli pracownik choruje od poniedziałku do niedzieli albo jest na urlopie macierzyńskim, rodzicielskim czy wypoczynkowym, to nie ma prawa do odbioru wolnej soboty z okresu choroby czy ww. urlopów.
Opodatkowanie napojów w miejscu pracy
Bonus w postaci darmowych kaw nie będzie podlegał opodatkowaniu i oskładkowaniu u pracownika.
Świadczenia BHP są u pracowników wolne od podatku dochodowego i składek ZUS. Tymczasem do świadczeń BHP zalicza się m.in. napoje. Pracodawca jest bowiem obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.
W efekcie mamy napoje regeneracyjne, które muszą być zapewniane w określonych warunkach (np. w przypadku pracy w gorącym mikroklimacie), ale świadczeniem BHP są także pozostałe napoje zapewniane w sytuacjach niewymagających zapewnienia napojów regeneracyjnych.
W efekcie kawa zapewniona przez pracodawcę (skoro pracodawca podpisał umowę z firmą, która wstawia automat, to należy uznać, że mamy do czynienia mimo wszystko z kawą zapewnioną przez pracodawcę) stanowi świadczenie BHP i jako takie nie podlega opodatkowaniu i oskładkowaniu.
