Badania kontrolne wynikają z absencji łącznie przez 36 dni, a więc z przerwą weekendową.
Zgodnie z art. 229 § 2 Kodeksu pracy, pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku. Sumuje się okres niezdolności do pracy, który wystąpił bez przerw. Przerwę należy przy tym rozumieć jako okres, gdy pracownik odzyskał zdolność do pracy. Zatem, w sytuacji gdy zwolnienie lekarskie nie obejmuje weekendów, okres weekendu wlicza się do 31 dni, od których zależy obowiązek wykonania badań kontrolnych. Trudno bowiem uznać, że pracownik odzyskał w weekend zdolność do pracy.
Główny Inspektorat Pracy w stanowisku z 6.3.2024 r. uznał, że okres 31 dni liczy się poprzez zsumowanie wszystkich następujących bezpośrednio po sobie okresów niezdolności do pracy spowodowanych chorobą pracownika, a więc chodzi tu wyłącznie o zwolnienia lekarskie związane z chorobą jego samego. Nie dotyczy to zaś ewentualnie występujących w międzyczasie okresów przebywania pracownika na zwolnieniu lekarskim w związku z koniecznością osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny (np. dzieckiem). Nie ma znaczenia, czy poszczególne okresy dotyczą tego samego, czy innego rodzaju choroby pracownika. Zatem przykładowo do łącznego czasu niezdolności do pracy powinniśmy zliczać następujące po sobie bezpośrednio: zwolnienie lekarskie od lekarza rodzinnego (np. wystawione w związku z infekcją układu oddechowego), jak też zwolnienie lekarskie od lekarza ortopedy (np. w związku ze schorzeniem narządu ruchu).
