Stan faktyczny

Sprawa dotyczyła spółki z siedzibą w Polsce, która planowała uruchomienie ogólnodostępnych stacji ładowania pojazdów elektrycznych. Zamierzała oferować ładowanie pojazdów w różnych standardach (np. zwiększona moc ładowania / skrócony czas ładowania). W ramach tego świadczenia, spółka miała zamiar zapewnić dostęp do urządzeń ładowania, dostarczenie energii oraz wsparcie techniczne. Dodatkowo, spółka planowała stworzenie strony internetowej lub aplikacji umożliwiającej rezerwacje, przeglądanie historii transakcji oraz płatności. W ocenie spółki, jej świadczenie stanowi kompleksową usługę dla potrzeb opodatkowania VAT. Organ podatkowy uznał, że czynności dokonywane przez spółkę należy rozdzielić na dwie części – związane z dostawą energii elektrycznej (tj. udostępnienie urządzeń do ładowania, samą dostawę energii elektrycznej oraz wsparcie techniczne) oraz niezwiązane z dostawą energii elektrycznej (tj. udostępnienie platformy/strony internetowej/aplikacji czy e-portfela).

Ostatecznie sprawa trafiła do NSA, który mając istotne wątpliwości prawne wystąpił z pytaniem do TSUE: czy w świetle dyrektywy 2006/112/WE przedmiotowe świadczenie to dostawa towarów czy świadczenie usług?

Więcej treści podatkowych po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Przetestuj

Stanowisko TSUE

Odnosząc się do zadanego pytania TSUE w wyroku z 20.4.2023 r. (sygn. C-282/22) stwierdził, że przepisy dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że stanowi „dostawę towarów” w rozumieniu art. 14 ust. 1 tej dyrektywy jedno złożone świadczenie składające się z:

– udostępnienia urządzeń do ładowania pojazdów elektrycznych (w tym integracji ładowarki z systemem operacyjnym pojazdu),

– zapewnienia przepływu energii elektrycznej o odpowiednio dostosowanych parametrach do akumulatorów tego pojazdu,

– niezbędnego wsparcia technicznego dla zainteresowanych użytkowników oraz

– udostępnienia aplikacji informatycznych umożliwiających zainteresowanemu użytkownikowi rezerwację konektora, podgląd historii transakcji oraz wpłatę środków gromadzonych w portfelu cyfrowym celem wykorzystania do płatności za ładowanie.

Wyrok NSA

Rozpoznając sprawę NSA uwzględnił stanowisko TSUE zawarte w ww. wyroku i stwierdził, że w niniejszej sprawie dostawa energii elektrycznej stanowi dominujący element jednego, złożonego świadczenia.

Sąd zauważył, że TSUE zgodził się ze stwierdzeniem, że będące przedmiotem tej sprawy połączone czynności polegające na dostawie energii elektrycznej do celów ładowania pojazdów elektrycznych i świadczeniu różnych usług, takich jak organizacja dostępu do punktów ładowania i ułatwianie korzystania z nich, niezbędna pomoc techniczna i aplikacje informatyczne umożliwiające rezerwację konektorów, monitorowanie transakcji i zapłatę za nie, stanowią jedną transakcję dla celów VAT.

Zatem przepływ energii elektrycznej stanowi charakterystyczny i dominujący element jednego i złożonego świadczenia. Nie podważa tego okoliczność, zgodnie z którą w celu obliczenia kwoty należnej z tytułu ładowania pojazdu elektrycznego można uwzględnić nie tylko ilość przekazanej energii elektrycznej, ale także opłatę za okres postoju w trakcie tego ładowania. Wniosku, że dominującym elementem przedmiotowego świadczenia złożonego jest przepływ energii elektrycznej, nie podważa również sytuacja, w której dany podmiot oblicza cenę wyłącznie na podstawie okresu ładowania.

Więcej praktycznych wyjaśnień po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Odbierz

 

Podsumowanie

Wyrok NSA, w świetle orzeczenia TSUE rozwiązuje wcześniejsze niejasności w zakresie określenia świadczenia złożonego obejmującego dostarczanie prądu do ładowania, jak i dodatkowe usługi z tym związane. Takie złożone świadczenie należy traktować w VAT jako dostawę towarów.