Amortyzacja środków trwałych jest w tej sytuacji możliwa.
Jeżeli wartość początkowa nabytej firmy jest dodatnia, wartość początkową środków trwałych należy wycenić wg ich wartości rynkowej. Jeżeli natomiast wartość początkowa firmy jest ujemna, wartość początkową środków trwałych będzie stanowiła różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.
Przedmiot amortyzacji
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 16a ust. 1 PDOPrU, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 PDOPrU, zwane środkami trwałymi.
Ustalenie wartości początkowej
Od sposobu nabycia danych środków trwałych może być uzależniony sposób ustalania ich wartości początkowej. Sam natomiast sposób nabycia nie eliminuje prawa podatnika do dokonywania odpisów amortyzacyjnych. W analizowanym więc przypadku, gdzie środki trwałe zostały nabyte w ramach nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, amortyzacja tych środków trwałych jest możliwa. Ustalenia natomiast ich wartości początkowej w spółce z o.o. należy dokonać na podstawie przepisów art. 16g ust. 2 i ust. 10 PDOPrU.
Jak wynika z art. 16g ust. 10 PDOPrU, w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:
1) suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2;
2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.
Zgodnie z art. 22g ust. 2 PDOFizU, wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki albo spółki niebędącej osobą prawną.
Zakładając zatem, że w analizowanym przypadku wartość firmy jest dodatnia, wartość początkową środków trwałych należy wycenić wg ich wartości rynkowej. Jeżeli natomiast wartość początkowa firmy jest ujemna, wartość początkową środków trwałych będzie stanowiła różnicę między ceną nabycia przedsiębiorstwa, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 27.5.2019 r., 0112-KDIL3-3.4011.105.2019.2.AA).
