Podatnik traci prawo do opodatkowania estońskim CIT z końcem 2024 r. Zawieszenie działalności nie wpływa na utratę prawa do estońskiego CIT. Nie ma obowiązku korekty zaliczek za 2024 r., podatnik stosuje zasady ogólne od 2025 r. Niepodzielony zysk z 2024 r. jest objęty zasadami właściwymi dla estońskiego CIT również w przypadku wypłacenia go po utracie prawa do estońskiego CIT (tj. podatnik płaci CIT od wypłaty zysku, a do PIT wspólników stosuje się właściwe odliczenie w zależności od statusu spółki jako małego podatnika lub podatnika innego niż mały, na dzień podjęcia uchwały o wypłacie zysku).
Zgodnie z art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOPrU) podatnik opodatkowany ryczałtem traci prawo do tego opodatkowania z końcem roku podatkowego, w którym podatnik nie spełnił któregokolwiek z warunków, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 2 i 3 PDOPrU. W art. 28j ust. 1 pkt 3 PDOPrU mowa jest o warunku zatrudniania pracowników/zleceniobiorców.
Oznacza to, że skoro w 2024 r. podatnik nie spełniał tego warunku, to traci on prawo do estońskiego CIT z końcem 2024 r. (a tym samym do końca tego roku nadal jest opodatkowany na zasadach właściwych dla estońskiego CIT).
Brak jest w przepisach PDOPrU lub przepisach innych ustaw regulacji, która przewidywałaby, że zawieszenie działalności gospodarczej umożliwia zachowanie prawa do estońskiego CIT, pomimo braku spełnienia przesłanki zatrudnienia pracowników. Oznacza to, że jeśli podatnik nie spełnił w 2024 r. wymogu zatrudnienia pracowników, to utraci prawo do estońskiego CIT również wtedy, gdy zawiesi działalność gospodarczą.
Utrata prawa do estońskiego CIT w analizowanym przypadku następuje z końcem roku podatkowego, a więc do końca tego roku nie stosuje się zasad ogólnych. Obowiązek zapłaty zaliczek na poczet CIT dotyczy zysku wypracowanego w okresie stosowania zasad ogólnych, a nie estońskiego CIT. Oznacza to, że nie powstaje obowiązek korekty zaliczek.
Zgodnie z art. 28h ust. 3 PDOPrU podatnik, który zakończył opodatkowanie ryczałtem i osiągnął dochód z tytułu zysku netto oraz nie dokonał jednorazowego rozliczenia ryczałtu od tego dochodu w sposób, o którym mowa w art. 28t ust. 2 PDOPrU, stosuje przepisy niniejszego rozdziału w zakresie rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto do dnia, w którym suma wszystkich należnych ryczałtów od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto osiągnie wartość odpowiadającą kwocie należnego ryczałtu od dochodu z tytułu zysku netto.
Zgodnie z art. 28t ust. 2 PDOPrU podatnik może zapłacić ryczałt, o którym mowa w art. 28 ust. 1 PDOPrU, jednorazowo w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem.
Z powyższego wynika, że po utracie prawa do estońskiego CIT podatnik może dokonać jednorazowego rozliczenia podatku (zapłaty ryczałtu od dochodu spółek od zysku wypracowanego w okresie estońskiego CIT) oraz może nie dokonywać opodatkowania tego dochodu na moment wyjścia z estońskiego CIT, tylko odroczyć je do momentu dystrybucji w formie dywidendy (co wynika z zasady stosowania do tego dochodu przepisów właściwych dla estońskiego CIT do momentu pełnej dystrybucji zysku z okresu opodatkowania estońskim CIT).
