Stan faktyczny

Podatnik (osoba fizyczna) nie prowadził działalności gospodarczej i planował zakup kilku lokali hotelowych wyodrębnionych w nieruchomości hotelowej (budynek) w celu ich dalszego wynajmu. Podatnik miał wątpliwość czy w tym przypadku po w wprowadzeniu lokali do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) oraz wykorzystywania ich w działalności gospodarczej będzie uprawniony do amortyzacji z wykorzystaniem stawki indywidualnej na podstawie art. 22j ust. 1 pkt 3 PDOFizU?

Zdaniem podatnika, przysługuje mu takie prawo. Uznał, że wszystkie samodzielne lokale wydzielone z budynku, który jest używanym środkiem trwałym również powinny być traktowane jako używane środki trwałe. W konsekwencji możliwe byłoby zastosowanie przy ich amortyzacji stawek indywidualnych w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 3 PDOFizU w przypadku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej oraz wykorzystywania lokalu w tej działalności gospodarczej.

Więcej praktycznych wyjaśnień po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Odbierz

 

Innego zdania był organ podatkowy. Zauważył, że podatnik może indywidualnie ustalić stawkę amortyzacyjną dla nabytego lokalu. Jednak w analizowanym przypadku nie może stosować stawki amortyzacyjnej wynikającej z treści art. 22j ust. 1 pkt 3 PDOFizU, gdyż dyspozycją tego przepisu objęte są wyłącznie „budynki (lokale) i budowle, inne niż wymienione w pkt 4”. Uregulowanie punktu 4 tego przepisu (tj. art. 22j ust. 1 pkt 4 PDOFizU) wskazuje natomiast na: „budynki (lokale) niemieszkalne, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%”. Wobec tego, mając na względzie przedstawiony opis i charakter nieruchomości (budynku oraz lokalu), niemożliwym jest stosowanie do wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i WNiP środka trwałego (lokalu) – stawki amortyzacyjnej ustalonej w oparciu o treść art. 22j ust. 1 pkt 3 PDOFizU. Dla środka trwałego (opisanego we wniosku lokalu) – zdaniem organu interpretacyjnego – dopuszczalne będzie ustalenie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w oparciu o przepis art. 22j ust. 1 pkt 4 PDOFizU. Aby zastosować indywidualną stawkę amortyzacyjną dla budynku (lokalu) niemieszkalnego, dla którego stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, po raz pierwszy wprowadzonego do ewidencji, podatnik musi wykazać, że budynek ten (lokal) był wcześniej używany.

Sprawa trafiła do WSA w Opolu, który zgodził się ze stanowiskiem podatnika. Jednak ostatecznie sprawę zaskarżył organ do NSA.

Stanowisko NSA

Rozpoznając sprawę, NSA nie podzielił stanowiska sądu I instancji.

W art. 22a ust. 1 pkt 1 PDOFizU wyraźnie się rozróżnia środek trwały w postaci budynku i środek trwały w postaci lokalu, którego własność wyodrębniono. Taki lokal, który wyodrębniono, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o własności lokali, stanowi odrębną nieruchomość, czyli mimo że on się znajduje w granicach budynku stanowi odrębną od tego budynku nieruchomość.

W art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a PDOFizU wymienia wśród wyjątków przy stosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej inne budynki niemieszkalne wskazane w rodzaju 109 Klasyfikacji środków trwałych (KŚT) i ten rodzaj obejmuje wyłącznie budynki hotelowe. O ile można by mieć pewne wątpliwości, bo w początkowej treści tego pkt. 3 mówi się o budynkach, a w nawiasie lokalach, to jednak jeżeli ustawodawca wyraźnie doprecyzowuje dodając określony rodzaj KŚT, a ten rodzaj odnosi się tylko i wyłącznie do budynków hotelowych, to należy wskazać, że nie mieszczą się w tym lokale, które są wykorzystywane do celów hotelowych, są lokalami niemieszkalnymi, ale nie stanowią budynku hotelowego. A zatem środek trwały, który podatnik zamierza wprowadzić do ewidencji środków trwałych, będzie się mieścił w rodzaju 121 KŚT. A zatem nie będzie miał do niego zastosowania art. 22 ust. 1 pkt 3 lit. a PDOFizU, tylko pkt 4 tego ustępu.

Szkolenia z zakresu podatków – aktualna lista szkoleń Sprawdź

Podsumowując

Ze stanowiska NSA, który dokonał analizy przepisów art. 22j ust. 1 pkt 3 lit. a i pkt 4 PDOFizU, wynika, że inna jest stawka amortyzacji hoteli, a inna hotelowych apartamentów. Zatem w przedmiotowej sprawie skoro przedmiotem amortyzacji są lokale niemieszkalne (apartamenty hotelowe) zastosowanie znajdzie art. 22j ust. 1 pkt 4 PDOFizU (rodzaj 121 KŚT).