Koszty pośrednie przekraczające okres roku podatkowego, rozliczane są proporcjonalnie do okresu, którego tyczą. Bilansowo jednostka może je ująć jako rozliczenia międzyokresowe kosztów lub, o ile kwota nie jest istotna, dokonać jednorazowego ujęcia w wyniku finansowym za 2023 r. Możliwość stosowania uproszczeń powinna być przez jednostkę określona w polityce rachunkowości.
Jak stanowi art. 15 ust. 4 PDOPrU koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego lub złożenia zeznania rocznego, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.
Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Polisa ubezpieczeniowa nie jest – co do zasady – kosztem bezpośrednim, a jest wydatkiem o charakterze pośrednim. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Koszty dotyczące okresu dłuższego mogą zatem być rozliczane poprzez rozliczenia międzyokresowe kosztów, podobnie jak dla celów bilansowych.
Z kolei odnosząc się do przepisów bilansowych należy zauważyć, iż jak stanowi art. 39 ust. 1 RachunkU, jednostki dokonują czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów, jeżeli dotyczą one przyszłych okresów sprawozdawczych.
Stosownie do art. 4 ust. 4 RachunkU jednostka może w ramach przyjętych zasad (polityki) rachunkowości stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na realizację obowiązku określonego w art. 4 ust. 1 RachunkU, zgodnie z którym jednostki obowiązane są stosować przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, rzetelnie i jasno przedstawiając sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy.
Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 4a RachunkU stosując przepisy ustawy, jednostka kieruje się zasadą istotności. Informacje wykazywane w sprawozdaniu finansowym oraz skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym należy uznać za istotne, gdy ich pominięcie lub zniekształcenie może wpływać na decyzje podejmowane na ich podstawie przez użytkowników tych sprawozdań. Nie można uznać poszczególnych pozycji za nieistotne, jeżeli wszystkie nieistotne pozycje o podobnym charakterze łącznie uznaje się za istotne.
W ujęciu podatkowym jest to proporcjonalnie do okresu koszt 2023 r. i częściowo 2024 r.
W zakresie podatku dochodowego nie ma tutaj uproszczeń. Przyjmując jedynie, że koszt podatkowy jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika, to w części przypadającej na 2024 r. – jeżeli spółka nie chce dokonywać ujęcia w podziale na lata – może uznać tę część za NKUP.
