Oświadczenie powinno zawierać: dane stron, warunki dostawy, ilość lub wagę towaru, datę wysyłki, datę dotarcia do odbiorcy, adres dostawy, podpis spedytora. Jako dowody WDT należy również wykorzystać: fakturę, korespondencję z nabywcą, zamówienie, specyfikację ładunku, potwierdzenie zapłaty.
Aby możliwe było opodatkowanie WDT stawką 0% VAT, art. 42 ust. 1 pkt 2 VATU wymaga, aby dokonujący go podatnik posiadał w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.
Stosownie do art. 42 ust. 3 VATU, dowodami potwierdzającymi WDT mogą być następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów do nabywcy znajdującego się w innym państwie członkowskim:
- dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
- specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
Istotne są również tzw. dokumenty uzupełniające wymienione w art. 42 ust. 11 VATU, które można przedstawić organom podatkowym gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 VATU nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można posłużyć się wszelkimi innymi dokumentami wskazującymi, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, takim np. jak:
- korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
- dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
- dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
- dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Oświadczenie spedytora nie jest wprost wymienione w zacytowanych przepisach. Przeważnie zawiera ono dane pokrywające się z listem przewozowym CMR:
- dane sprzedawcy,
- dane odbiorcy,
- warunki dostawy, na których transakcja została przeprowadzona,
- wagę towaru,
- ilość towaru,
- datę wysyłki,
- datę dostawy do nabywcy,
- kraj i adres dostawy,
- podpis spedytora.
Zwracam uwagę, że organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych różnie oceniają znaczenie oświadczenia spedytora jako dokumentu potwierdzającego WDT.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21.6.2010 r., IPPP3/443-335/10-4/KC, wskazano, że oświadczenie spedytora jest dowodem WDT jako „dokumenty przewozowe”. Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 3.11.2015 r., IPTPP2/4512-448/15-4/JSz, przedstawiono stanowisko przeciwne.
Jednak moim zdaniem nie można zawsze przyjmować, że oświadczenie spedytora nie może być dowodem dokonania WDT, w szczególności gdy za transport odpowiada nabywca. Negatywna interpretacja dotyczyła sytuacji, w której sprzedawca odpowiadał za transport i wówczas należy zgodzić się z organem podatkowym, że sprzedawca powinien pozyskać CMR.
Natomiast dowodowy WDT, jakie należy wykorzystać do potwierdzenia stawki 0% VAT to: kopia faktury, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenie zapłaty za towar. Należy też pamiętać o sprawdzeniu numeru VAT nabywcy w bazie VIES.