Przepisy CzasKierU zawierają odrębne regulacje dotyczące ewidencji czasu pracy. Określają one treść ewidencji, cel jej prowadzenia, ograniczenia prowadzenia ewidencji w przypadku stosowania systemu zadaniowego lub ryczałtów za pracę w nocy albo za nadgodziny. Wskazują na obowiązek udostępniania kierowcy ewidencji na każdy jego wniosek oraz kreują zasadnicze różnice odnośnie okresu przechowywania ewidencji. W tym zakresie następują znaczące zmiany (obowiązywać będą od 29.5.2022 r.). Nie regulują jednak wszystkiego.

Więcej praktycznych wyjaśnień po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Przetestuj. Sprawdź

Na podstawie art. 94 KP pracodawca jest obowiązany m.in. prowadzić i przechowywać w postaci papierowej lub elektronicznej dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników (dokumentacja pracownicza). Zakres treści dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy określa § 6 DokPracR, wskazując, m.in. że obejmuje ona ewidencję czasu pracy. Ustawa o czasie pracy kierowców nie reguluje wszystkich kwestii związanych z ewidencją, nie można uznać jej postanowień za wyczerpujące. Zdaniem autora w pełni znajdują do niej zastosowanie – jako że jest to dokumentacja wchodząca w zakres dokumentacji pracowniczej tylko objętej częściowo odrębną regulacją – przepisy o wydawaniu kopii całości lub części dokumentacji. Inna interpretacja prowadziłaby do nieakceptowalnych wniosków – kierowca mógłby domagać się udostępnienia do wglądu ewidencji ale już nie jej kopii, osoba bliska nie mogłaby w razie zgonu kierowcy domagać się kopii ewidencji.

Przepisy art. 9412 KP wprowadzają wprost obowiązek wydawania przez pracodawcę kopii całości lub części dokumentacji pracowniczej na wniosek:

1) pracownika lub byłego pracownika albo

2) wymienionych w art. 949 § 3 KP osób bliskich w przypadku śmierci pracownika lub byłego pracownika.

Uprawnienie to przysługuje następującym członkom rodziny zmarłego:

1) dzieciom własnym, dzieciom drugiego małżonka oraz dzieciom przysposobionym;

2) przyjętym na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnukom, rodzeństwu i innym dzieciom, z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka;

3) małżonkowi (wdowie i wdowcowi);

4) rodzicom, w tym ojczymowi i macosze oraz osobom przysposabiającym.

Wciąż masz wątpliwości? Zapytaj eksperta. Sprawdź