Resort pracy obraduje nad stanowiskiem rządu do projektów emerytur stażowych

Obie regulacje dotyczą wprowadzenia do polskiego systemu prawnego emerytury stażowej dla osób urodzonych po 31.12.1948 r., czyli osób objętych nowym systemem emerytalnym. Autorzy obu projektów podkreślają, że jest to rozwiązanie zgodne z oczekiwaniami osób, które ze względu na utratę sił będącą konsekwencją długiego okresu wykonywania pracy zarobkowej nie są w stanie jej podejmować do momentu osiągnięcia wieku emerytalnego.

Wiceminister resortu pracy podkreślił, że Ministerstwo odnosi się życzliwie do koncepcji emerytur stażowych, niemniej jednak konieczne jest właściwe skalibrowanie tego rozwiązania.

Jak poinformował, Ministerstwo liczy na pogłębioną dyskusję w rządzie na temat emerytur stażowych oraz wśród partnerów społecznych: ważne są bowiem szczegóły, skutki społeczne i finansowe. Dyskusja ta będzie się toczyć w najbliższych miesiącach, ostateczna decyzja należy do Rady Ministrów i posłów.

Źródło: gov.pl

Nieoprocentowana pożyczka dla fundacji rodzinnej a CIT

Przedłużona ważność orzeczeń o niepełnosprawności

Wydłużenie ważności orzeczeń maksymalnie o 6 miesięcy

Dnia 2.8.2024 r. została ogłoszona w Dz.U. ustawa z 24.7.2024 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. z 2024 r. poz. 1165). Przedłuża ona ważność orzeczeń, które wygasają 30.9.2024 r., o maksymalnie 6 miesięcy. Wprowadzenie tej zmiany było konieczne dla zachowania statusu osób niepełnosprawnych w czasie oczekiwania na wydanie nowego orzeczenia. Warunkiem utrzymania ciągłości statusu będzie złożenie przedmiotowego wniosku.

Wcześniejsze złożenie wniosku

Ustawa wydłuża także termin na wcześniejsze złożenie wniosku o wydanie orzeczenia w związku upływem terminu jego ważności. Do tej pory termin ten wynosił 30 dni, a według nowych regulacji wynosi 2 miesiące, przy czym dla osób poniżej 16 roku życia ubiegających się o wydanie orzeczenia o stopniu niepełnosprawności termin wynosi 3 miesiące.

Dłuższy termin na złożenie wniosku o wydanie orzeczenia ma na celu usprawnienie weryfikacji wniosków poprzez rozłożenie w czasie ich rozpatrywania przez komisje orzecznicze.

Ciągłość statusu osoby niepełnosprawnej a pracodawca i pracownik

Warto zaznaczyć, że ustawa w nowym kształcie zapewnia zachowanie ciągłości statusu osoby niepełnosprawnej będącej pracownikiem. Tym samym pracodawcy zatrudniający osoby niepełnosprawne, jak też osoby niepełnosprawne prowadzące działalność gospodarczą mają zachowaną ciągłość pomocy z tego tytułu.

Uwaga!

W ustawie znalazł się także zapis, który wydłuża ważność kart parkingowych osób niepełnosprawnych do 31.3.2025 r.

Źródło: gov.pl

Tajemnica zawodowa doradców podatkowych a obowiązek raportowania schematów podatkowych – kontekst wyroków TK i TSUE

Dyrektywa DAC6 i jej konsekwencje

Dyrektywa Unii Europejskiej przewiduje tzw. ,,obowiązek zgłaszania” co oznacza, że wszyscy pośrednicy, a w ich braku podatnicy uczestniczący w potencjalnie agresywnych uzgodnieniach transgranicznych, które mogą prowadzić do unikania opodatkowania i uchylania się od opodatkowania, muszą zgłosić je właściwym organom podatkowym. Konsekwencją wydanych przepisów był złożony w 2019 r. wniosek Krajowej Rady Doradców Podatkowych o zbadanie zgodności wskazanych przepisów z Konstytucją RP. W 2020 r. natomiast organizacje zrzeszające prawników i doradców podatkowych oraz izby adwokackie w Belgii zaskarżyły belgijską ustawę transponującą dyrektywę DAC6, argumentując, iż narusza ona szereg postanowień Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej. Belgijski trybunał konstytucyjny skierował następnie pytania prejudycjalne do TSUE.

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego

W dniu 23.7.2024 r., Trybunał Konstytucyjny (K 13/20) orzekł, że przepisy dotyczące raportowania schematów podatkowych w zakresie obowiązku przekazywania informacji objętych tajemnicą zawodową są niezgodne z Konstytucją RP. Wyrok odnosi się głównie do doradców podatkowych, którzy zaskarżyli przepisy w tej sprawie. TK stwierdził, iż wymóg przekazywania organom podatkowym informacji objętych tajemnicą zawodową oraz brak określenia dostatecznie przesłanek i trybu wyłączenia lub zwolnienia z obowiązku jej zachowania narusza konstytucyjne prawo do ochrony tajemnicy zawodowej. Trybunał Konstytucyjny uznał, także, że nałożenie na objętych tajemnicą zawodową doradców podatkowych obowiązku informacyjnego nie spełnia kryterium proporcjonalności.

Dalej również przepisy, zobowiązujące promotora, będącego doradcą podatkowym, do przekazania szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o schemacie podatkowym innym niż transgraniczny, które zostały wdrożone przed wejściem w życie ustawy z 23.10.2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.) zostały uznane za niezgodne z Konstytucją RP. Jak uzasadnił TK retroaktywny charakter ustawy nowelizującej nie może być uzasadniony implementacją prawa unijnego ani ochroną równowagi budżetowej. Konieczność raportowania schematów podatkowych, których proces wdrażania został rozpoczęty przed wejściem ustawy w życie nie prowadzi wcale bezpośrednio do zwiększenia dochodów publicznych.

 

Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE

Z kolei, dnia 29.7.2024 r., TSUE w wyroku C-623/22 potwierdził, że dyrektywa DAC6, która wprowadza obowiązek raportowania schematów podatkowych, jest zgodna z prawem Unii Europejskiej. Trybunał Sprawiedliwości UE uznał bowiem, iż dyrektywa ta nie narusza zasad równego traktowania, niedyskryminacji oraz pewności prawa, mimo że nie ogranicza obowiązku zgłoszenia jedynie do dziedziny podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto, TSUE uznał, że ingerencja w życie prywatne pośrednika i podatnika, związana z obowiązkiem zgłoszenia, jest uzasadniona i proporcjonalna. W tym kontekście TSUE wskazał, iż stopień precyzji i jasności terminologii użytej w przepisach dyrektywy poddanych jego ocenie nie podważa ważności tej dyrektywy w świetle zasad pewności prawa i legalności.

Trybunał Sprawiedliwości UE odniósł się również do własnego wydanego wcześniej wyroku w sprawie Orde van Vlaamse Balies i in. (C-694/20, Legalis) z 8.12.2022 r. Wyrok ten podkreśla, że poufność stosunków między adwokatem, a klientem jest podstawowym elementem zapewniającym efektywność obrony prawnej i nie może być naruszana przez dodatkowe obowiązki informacyjne. Trybunał Sprawiedliwości UE podkreślił jednak, iż wyrok ten zachowuje ważność wyłącznie w odniesieniu do adwokatów w rozumieniu dyrektywy (w Polsce adwokat oraz radca prawny). Uzasadniając swoje stanowisko TSUE wskazywał, że poufność stosunków między adwokatem a jego klientem korzysta ze szczególnej ochrony, która wiąże się ze szczególną pozycją zajmowaną przez adwokata w ramach organizacji wymiaru sprawiedliwości państw członkowskich, a także z podstawową misją, która została mu powierzona i która została uznana przez wszystkie państwa członkowskie.

Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w odniesieniu do innych profesjonalistów, którzy będąc jednocześnie uprawnionymi przez państwa członkowskie do reprezentowania stron przed sądem nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności art. 8ab ust. 5 zmienionej dyrektywy 2011/16. Tym samym zdaniem TSUE przyznanie doradcom podatkowym takiej samej ochrony jak adwokatom nie jest uzasadnione w odniesieniu do tajemnicy zawodowej.

Podsumowanie

Ostatnie wyroki TK i TSUE uwypuklają napięcia pomiędzy krajowymi regulacjami, a prawem UE, szczególnie w zakresie ochrony tajemnicy zawodowej i obowiązków raportowania schematów podatkowych, a także wskazują na istotne rozbieżności, które mają znaczące skutki dla praktyki doradztwa podatkowego. Trybunał Konstytucyjny w wydanym orzeczeniu skupił się na ochronie praw zawodowych doradców podatkowych, które w polskim systemie prawnym są traktowane jako niezbędne dla zachowania zaufania do zawodu i skuteczności jego działania. Trybunał Sprawiedliwości UE uznał zaś, że precyzyjność definicji zawartych w dyrektywie jest wystarczająca, aby zapewnić pewność prawa i zgodność z zasadami legalności. TSUE zaznaczył, iż wprowadzenie obowiązku zgłaszania schematów podatkowych jest proporcjonalne do celu, jakim jest zwalczanie agresywnego planowania podatkowego i unikania opodatkowania.

Zakreślony powyżej konflikt między wymaganiami unijnymi, a krajowymi przepisami ochrony tajemnicy zawodowej wskazuje na potrzebę ich harmonizacji. Polskie regulacje będą musiały zostać dostosowane do przepisów dotyczących raportowania schematów podatkowych, tak aby spełniały one wymogi unijne, a jednocześnie chroniły tajemnicę zawodową doradców podatkowych. Może to skutkować koniecznością wprowadzenia nowych regulacji, które będą w stanie zapewnić równowagę w tym zakresie.

Projekt ustawy o układach zbiorowych pracy i porozumieniach zbiorowych w konsultacjach społecznych

Wdrożenie przepisów unijnych

Projekt ustawy o UZP jest realizacją najistotniejszych postulatów zgłaszanych od wielu lat przez partnerów społecznych, w szczególności tych dotyczących uproszczenia procedury zawierania oraz rejestrowania układów zbiorowych pracy. Ponadto projekt ustawy o UZP ma na celu uwzględnienie wniosków wynikających z dokonanej w ramach Krajowego Planu Odbudowy ekspertyzy dotyczącej funkcjonowania układów zbiorowych pracy w Polsce. Projekt ustawy o UZP w całości zastąpi dotychczasowe przepisy Działu XI Kodeksu pracy. Zaproponowane przepisy mają zrównoważyć zarówno oczekiwania związków zawodowych reprezentujących pracowników, jak również pracodawców i ich organizacji.

Dodatkowe wymagania w odniesieniu do zawieranych układów zbiorowych pracy oraz porozumień zbiorowych nakłada Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2022/2041 z 19.10.2022 r. w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej. Dyrektywa zobowiązuje państwa członkowskie UE, w których porozumienia zbiorowe obejmują niewielką część rynku pracy, do podjęcia działań, które w efekcie spowodują objęcie 80% pracowników porozumieniami zbiorowymi oraz układami zbiorowymi pracy. Państwa członkowskie UE w oparciu o dyrektywę 2022/2041 zobowiązane są do przedkładania sprawozdań z postępów w tym zakresie, co wiąże się z koniecznością wprowadzeniem dodatkowych rozwiązań w kwestii sprawozdawczości i zbierania danych na temat układów zbiorowych pracy oraz porozumień zbiorowych.

Pomoc mediatora w trakcie prac nad UZP

Projekt ustawy o UZP przewiduje wprowadzenie możliwości skorzystania ze wsparcia mediatora, które ma na celu ułatwienie stronom prowadzenie rokowań nad układem zbiorowym pracy. W sytuacji gdyby strona związkowa i pracodawcza nie mogła dojść do porozumienia w odniesieniu do postanowień negocjowanego układu, istniałaby możliwość stosowania przepisów o rozwiązywaniu sporów zbiorowych, w tym w zakresie skorzystania z profesjonalnej pomocy mediatora. Osoba ta dawałby gwarancję bezstronności i pomagała w osiągnięciu rozwiązań korzystnych dla obu stron.

Czas określony układu zbiorowego pracy

Zmiany w zakresie terminowego obowiązywania układów zbiorowych wynikają z dyrektywy 2022/2041. Ponadto wnioski o konieczności wprowadzenia terminowości układów zbiorowych pracy wynikają z analizy dotychczasowego rejestrowania układów. Obecna praktyka zawierania ponadzakładowych układów zbiorowych pracy, jak wynika z informacji resortu pracy wyraźnie wskazuje, że możliwość zawierania tych układów na czas nieokreślony prowadzi z biegiem lat do zastoju rokowań. Strony często nie dokonywały ani przeglądu postanowień, ani nie przeprowadzały protokołami dodatkowymi aktualizacji postanowień zawartych w ponadzakładowych układach zbiorowych pracy. Brak rokowań układowych w odniesieniu do ponadzakładowych układów zbiorowych pracy prowadził do sytuacji, że pracodawcy objęci układem zbiorowym pracy (ale niebędący jego stroną) nie mogli zrezygnować z bycia nim objętym, pomimo tego że z uwagi np. na sytuację ekonomiczną nie byli w stanie realizować postanowień wynikających z tego układu.

W projekcie ustawy o UZP przewidziano dwa okresy obowiązywania układu zbiorowego pracy:

Zróżnicowanie to znajduje uzasadnienie w większej trudności i skomplikowaniu negocjacji prowadzonych nad ponadzakładowym układem zbiorowych pracy – np. większa liczba podmiotów – uczestników rokowań zarówno po stronie związkowej, jak również pracodawczej, często układ zbiorowy pracy taki stosowny jest w większej liczbie podmiotów, posiadających zróżnicowaną strukturę zawodową.

Otwarty katalog spraw

Projekt ustawy o UZP uwzględnia również postulat otwartego katalogu spraw regulowanych w układzie zbiorowym pracy. Partnerzy społeczni w ramach prowadzonych rokowań będą mogli wspólne ustalić, w jakim zakresie układ zbiorowy pracy może odmiennie regulować środowisko pracy, niż przewidują to rozwiązania ustawowe. Do stron układu zbiorowego pracy należeć będzie uzgodnienie czy dokument ten ma zawierać postulaty o charakterze kompleksowym, czy jedynie zmieniać niektóre aspekty stosunków pracy funkcjonujące w przedsiębiorstwie. Otwarty katalog spraw realizuje również wymóg zwiększenia dynamiki układowej w krajach członkowskich wynikający z dyrektywy 2022/2041.

Zgłoszenie do Krajowej Ewidencji Układów Zbiorowych Pracy

Projekt ustawy o UZP uwzględnia postulat uproszczenia procesu rejestrowania zakładowych układów zbiorowych pracy, jak również ponadzakładowych układów zbiorowych pracy. Zmiana sposobu ewidencjonowania układów zbiorowych pracy, porozumień zbiorowych oraz protokołów dodatkowych ma na celu rezygnację z dotychczasowej skomplikowanej procedury wymagającej przesyłania treści układów zbiorowych pracy czy prowadzenia korespondencji wyłącznie w formie pisemnej. Zaproponowane przepisy zakładają, że zgłoszenie do Krajowej Ewidencji Układów Zbiorowych Pracy (KEUZP), polegać będzie na wprowadzeniu do systemu teleinformatycznego uproszczonych danych na formularzu elektronicznym udostępnionym na stronie internetowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw pracy.

Konieczność przekazywania danych jest niezbędna dla realizacji zadań statystycznych wynikających z dyrektywy 2022/2041. Zobowiązuje ona kraje członkowskie do systematycznego przekazywania danych o porozumieniach zbiorowych, w tym układach zbiorowych pracy.

Łatwiejsza procedura wystąpienia z Układu Zbiorowego Pracy

Dotychczasowa procedura występowania z ponadzakładowego układu zbiorowego pracy przez pracodawcę – objętego działaniem tego układu, który z uwagi na konstrukcję ponadzakładowego układu zbiorowego pracy nie jest jednocześnie stroną uprawnioną do dokonywania w nim zmian – była trudna do realizacji. Proponowana zmiana ma na celu ułatwienie wystąpienia z ponadzakładowego układu zbiorowego pracy tym pracodawcom, którzy z przyczyn ekonomicznych, nie są w stanie realizować zawartych zapisów ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, a z uwagi na różne problemy o charakterze organizacyjnym same strony układu nie mogą podjąć rokowań nad nowym protokołem dodatkowym.

Układy zarejestrowane według obecnych przepisów

Zakładowe układy zbiorowe pracy lub ponadzakładowe układy zbiorowe pracy zarejestrowane przed wejściem w życie nowej ustawy zawarte na czas nieokreślony na podstawie przepisów Kodeksu pracy obowiązywać będą 5 lat dla zakładowych układów zbiorowych pracy oraz 10 lat dla ponadzakładowych układów zbiorowych pracy od daty wejścia w życie nowej ustawy. Porozumienia regulujące zasady pracy zdalnej zawarte do chwili wejścia w życie niniejszej ustawy pozostają w mocy lub są stosowane do dnia upływu terminu obowiązywania takiego porozumienia, jeśli jest w nim wskazany. Pracodawca, u którego działa co najmniej jedna organizacja związkowa, zatrudniający co najmniej 50 osób wykonujących pracę zarobkową i nie objęty układem, będzie podejmował rokowania w celu zawarcia zakładowego układu zbiorowego pracy w terminie 2 lat od daty wejścia w życie komentowanej ustawy.

Obiekty małej architektury nie zostaną opodatkowane 

W wydanym oświadczeniu Ministerstwo Finansów poinformowało, iż:

1) opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają obecnie wyłącznie grunty, budynki i budowle, przy czym budowle wyłącznie wtedy gdy są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej,

2) tym samym obiekty małej architektury, zarówno te związane z kultem religijnym (np. krzyże), jak i inne stanowiące element architektury ogrodowej: wodotryski, posągi ogrodowe (np. krasnale, nimfy, amorki), pergole, oczka wodne, kaskady, ogrody skalne, ogrodowe murowane grille oraz obiekty użyteczności codziennej jak: piaskownice, ławki, huśtawki, drabinki, ze względu na to, że nie są wymienione jako przedmiot podatku, nie podlegają opodatkowaniu,

3) projektowane regulacje nie wprowadzają zmian w tym zakresie.

Źródło: https://www.gov.pl/

Badania lekarskie przy umowie zlecenia

Umowa zlecenia, uregulowana w Księdze Trzeciej (art. 734–751 KC) to jedna z najatrakcyjniejszych dla pracodawców form zatrudnienia, bowiem zgodnie z art. 353¹ KC umożliwia stronom tej umowy ułożenie stosunku prawnego według swego uznania, jedynie pod warunkiem, że jego treść lub cel nie sprzeciwiają się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego (art. 5 KC). Z uwagi na fakt, że do tej umowy nie mają zastosowania przepisy Kodeksu pracy, osobie wykonującej zlecenie przysługują tylko takie prawa, jakie bezpośrednio wynikają z treści umowy.

 

Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 304 § 1 KP pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy – o jakich mowa w art. 207 § 2 KP – także osobom fizycznym wykonującym pracę na podstawie innej niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę, jak również osobom prowadzącym działalność gospodarczą na własny rachunek w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Ponadto, zgodnie z art. 304 § 3 KP obowiązki określone w art. 207 § 2 KP stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne:

1) na innej podstawie niż stosunek pracy,

20 prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą.

Przepisy bhp nie rozstrzygają, w jaki sposób obowiązek ten powinien zostać zrealizowany. Przepisy dotyczące zatrudniania na podstawie umów cywilnoprawnych nie określają wprost obowiązków z zakresu bhp, jakie zleceniodawca powinien spełnić wobec zleceniobiorcy. Niemniej jednak uważam, że w pełni zasadnym jest zapewnienie takiej osobie szkolenia (przynajmniej wstępnego) w zakresie bhp oraz zapoznanie z zagrożeniami wynikającymi z realizowanych zadań. Z kolej kwestia badań powinna być uzależniona od specyfiki pracy i związanych z nią zagrożeń.

W przypadku takim jak opisany, w którym osoba współpracująca na podstawie cywilnoprawnej w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w pełni uzasadnionym jest wymaganie orzeczenia o braku przeciwskazań do pracy przy wykonywaniu prac na wysokości..

Niemniej jednak wszelkie regulacje w tym zakresie (obowiązek poddawania się badaniom, ich finansowanie) powinny jednoznacznie wynikać z treści zawartej pomiędzy stronami umowy. Nie ma przy tym znaczenia, kto kierował daną osobę na te badania, bowiem istotnym jest, czy dana osoba faktycznie wykonująca pracę posiada orzeczenie o braku przeciwskazań zdrowotnych do takiej pracy.

AI Act – pierwsza w skali światowej kompleksowa regulacja prawna dotycząca systemów i modeli sztucznej inteligencji właśnie weszła w życie

Jak czytamy na stronach Ministerstwa cyfryzacji:

Europejski AI Act opublikowany

AI Act ma na celu zapewnienie bezpiecznego i etycznego wykorzystania technologii sztucznej inteligencji, z uwzględnieniem praw obywateli oraz wspieranie innowacji technologicznych. Nowe przepisy obejmują m.in. wymogi dotyczące transparentności algorytmów, oznaczania treści generowanych przez sztuczną inteligencję oraz zasad zarządzania cyklem życia systemów sztucznej inteligencji.

Systemy AI na europejskim rynku będą musiały spełniać konkretne normy i standardy, co przełoży się na wysoki poziom ochrony praw obywateli i konsumentów, a także zwiększenie zaufania społecznego do nowych technologii. Regulacje obejmują różne, ważne obszary praktycznych zastosowań AI, takich jak opieka zdrowotna, transport, edukacja czy rynek pracy. Szczególnej kontroli zostanie poddane wykorzystanie AI przez sektor publiczny, w tym przez policję, proces wyborczy czy sądy.

(…)

Akt o Sztucznej Inteligencji to pierwsze tego typu na świecie prawo, które w sposób całościowy ma uregulować sektor AI. Regulacja bazuje na podejściu opartym o ryzyko, uzależniając obowiązki dostawców i podmiotów wdrażających modele i systemy AI od potencjalnego ryzyka wyrządzenia szkód obywatelom, społeczeństwom i gospodarkom.

(…)

 

Nieunijna procedura VAT OSS dla spółki z USA

W opisanej sytuacji spółka z USA może skorzystać procedury nieunijnej rozliczania usług świadczonych na rzecz konsumentów z całej UE. Procedura ta dla spółki z USA jest dobrowolna, nie dotyczy jej limit 10 000 euro.

Brak stosowania limitu 10 000 euro wynika z art. 28k ust. 1 VATU, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług telekomunikacyjnych, usług nadawczych i usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu. Natomiast w art. 28k ust. 2 i ust. 3 VATU wskazano, że podatnicy posiadający siedzibę w UE muszą stosować procedurę po przekroczeniu limitu 10 000 euro.

 

Dla spółki z USA oznacza to, że świadcząc usługi elektroniczne dla konsumentów z UE, zawsze będzie musiała je opodatkować w kraju zamieszkania nabywcy, przy czym może stosować jeden z dwóch alternatywnych systemów rozliczania tych usług:

1) rozliczanie w OSS (jedna deklaracja i płatność dla całej UE),

2) rejestracja i odrębne rozliczanie w każdym kraju.

W przypadku wybrania opcji rejestracji do OSS, spółka z USA będzie stosowała procedurę nieunijną.

Należy pamiętać, że procedura OSS obejmuje wszystkie usługi na rzecz konsumentów, które są opodatkowane w miejscu ich zamieszkania (art. 132 ust. 1a, art. 131 pkt 1a VATU).

Spółka z USA może wybrać dowolny kraj UE jako państwo identyfikacji (rejestracja dla OSS oraz składanie deklaracji i wpłat VAT – art. 131 pkt 4, art. 132 ust. 1 VATU).

Organem podatkowym właściwym w sprawie procedury nieunijnej w przypadku podmiotów, które wybiorą jako państwo członkowskie identyfikacji Polskę, jest Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

W Polsce składa się deklaracje kwartalne, także „zerowe” (art. 133 ust. 1 i ust. 2 VATU).

Dostęp policji i prokuratury do danych telekomunikacyjnych. Prezes UODO o wyroku TSUE

Prezes UODO kieruje te uwagi do wiceministry spraw zagranicznych Pani Agnieszki Bartol-Saurel.

TSUE orzekł w sprawie C-178/22 Procura della Repubblica presso il Tribunale di Bolzano, że artykuł 15 ust. 1 dyrektywy o prywatności i łączności elektronicznej (2002/58/WE) pozwala sądom krajowym na wydawanie zgody na dostęp do danych telekomunikacyjnych. W tej konkretnej sprawie, uwzględniając włoskie prawodawstwo, zastrzegł jednak, że muszą być tu spełnione następujące warunki:

Jednocześnie sąd musi mieć prawo odrzucić wniosek o dostęp do danych, jeżeli sprawa dotyczy przestępstwa, które w sposób oczywisty jest przestępstwem mniejszej wagi.

Prawo krajowe nie może pozwalać na dostęp do danych telekomunikacyjnych na zasadach generalnej prewencji. Taki dostęp jest uzasadniony wyłącznie w przypadku zwalczania poważnej przestępczości lub zapobiegania poważnym zagrożeniom dla bezpieczeństwa publicznego.

W polskim prawie zasady możliwości pozyskania danych telekomunikacyjnych na potrzeby postępowania karnego zostały uregulowane w art. 218 § 1 KPK i w art. 180c i art. 180d PrTelekom. Dane te mogą być ujawniane, jeżeli mają znaczenie dla toczącego się postępowania. Przepisy nie mówią jednak wprost i precyzyjnie, że dostęp do danych uwarunkowany jest wagą przestępstwa i jego rodzajem. Nie zakładają też, że wniosek organu ścigania o dane osobowe jest poddawany weryfikacji.

W demokratycznym państwie prawa zasadność udostępnienia danych telekomunikacyjnych powinna być poddana takiej kontroli, wzmocniłaby ona zaufanie obywateli do państwa i eliminowałaby ryzyko nieproporcjonalnej ingerencji w prawa podstawowe, jak i pewność stosowania prawa. TSUE wskazywał na to w innych swoich wyrokach, np. w wyroku z 8 kwietnia 2014 r. w sprawach połączonych Digital Rights Ireland Ltd (C-293/12) i Karntner Landesregierung (C-594/12).

Jednocześnie sama kontrola przeprowadzana przez sąd lub niezależny organ administracyjny powinna być konieczna i adekwatna w demokratycznym porządku, a także przeprowadzona zgodnie z zasadą proporcjonalności (zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 2 marca 2021 r. w sprawie C-746/18).

Ponadto Prezes UODO podnosił kilkukrotnie, że TSUE w swoich orzeczeniach, tj.

stwierdził, że niezróżnicowane gromadzenie danych przez przedsiębiorców telekomunikacyjnych o wszystkich użytkownikach jest niezgodne z Kartą Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

Dlatego, zdaniem PUODO, Polska powinna zmienić Prawo telekomunikacyjne w zakresie zasad dostępu uprawnionych podmiotów do danych objętych tajemnicą telekomunikacyjną.

Prezes UODO przypomina jednocześnie, że parlament proceduje już projekt ustawy Prawokomunikacji elektronicznej (druk sejmowy nr 423), w którym zawarte są rozwiązania takie same jak dotychczas , niezgodne z orzecznictwem TSUE. Prezes UODO wskazał ten problem w swojej opinii dla Kancelarii Sejmu.

Źródło: https://uodo.gov.pl