Zmiany w podatkach dochodowych w ramach ustaw deregulacyjnych

Ministerstwo Finansów opublikowało projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który został przygotowany w ramach rządowego Zespołu Deregulacyjnego. Stanowi realizację filaru VI: „Wsparcie dla biznesu i deregulacja” planu gospodarczego na 2025 r. „Polska. Rok przełomu”, który zakłada eliminację zbędnych procedur administracyjnych, redukcję kosztów prowadzenia działalności oraz zwiększenie przejrzystości systemu podatkowego. Proponowane zmiany polegają na:

1) wprowadzeniu alternatywnego sposobu zwrotu podatku w przypadku uchylenia decyzji o wsparciu lub cofnięcia zezwolenia w przypadku podatników posiadających więcej niż jedną decyzję o wsparciu lub więcej niż jedno zezwolenie lub decyzję(e) o wsparciu i zezwolenie(a);

2) ograniczeniu obowiązku składania informacji o wspólnikach spółki jawnej w przypadku zmiany składu wspólników i ich udziałów w takiej spółce;

3) uchyleniu sankcji utraty przez podatkowe grupy kapitałowe (PGK) statusu podatnika CIT w przypadku dokonywania transakcji kontrolowanych z podmiotami powiązanymi spoza grupy na warunkach nierynkowych.

W związku z wejściem w życie ustawy o wspieraniu nowych inwestycji zmianie uległy m.in. przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dale: PDOFizU) i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOPrU) w zakresie zwrotu pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom realizującym nową inwestycję w Polskiej Strefie Inwestycji lub przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą w specjalnych strefach ekonomicznych w przypadku uchylenia decyzji o wsparciu (dalej: DoW) lub cofnięcia zezwolenia.

Alternatywny sposób zwrotu pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego w przypadku uchylenia decyzji o wsparciu lub cofnięcia zezwolenia

W projekcie proponuje się zmianę brzmienia art. 21 w ust. 5c pkt 1 PDOFizU i odpowiednio art. 17 w ust. 6 pkt 1 PDOPrU, co ma na celu złagodzenie podatkowych skutków zwrotu maksymalnej pomocy w przypadku uchylenia DoW lub cofnięcia zezwolenia. Przyjęto, że w przypadku uchylenia DoW lub cofnięcia zezwolenia, jeżeli podatnik posiada kilka DoW lub kilka zezwoleń, może on zwrócić podatek niezapłacony od dochodu osiągniętego z działalności gospodarczej określonej uchylonej w DoW albo w cofniętym zezwoleniu, pod warunkiem, że prowadzi on księgę rachunkową, zgodnie z odrębnymi przepisami, w taki sposób, aby zapewnić możliwość określenia dochodu z tej działalności oraz kwoty niezapłaconego od tego dochodu podatku.

Proponuje się, aby ten alternatywny sposób zwrotu podatku w związku z uchyleniem DoW lub cofnięciem zezwolenia w przypadku podatników posiadających więcej niż jedną DoW lub więcej niż jedno zezwolenie lub decyzję(e) o wsparciu i zezwolenie(a), miał zastosowanie również do DoW i zezwoleń wydanych przed dniem wejścia w życie tej nowelizacji, które zostaną uchylone lub cofnięte po 31.12.2025 r.

W ocenie Ministerstwa Finansów dotychczasowa praktyka stosowania przedstawionych regulacji wskazuje, iż konieczność zwrotu maksymalnej dopuszczalnej pomocy wynikającej z uchylonej DoW lub cofniętego zezwolenia jest nieproporcjonalna. Nowelizacja ma się przyczynić do zwiększenia pewności prawnej w zakresie zwrotu faktycznie wykorzystanej pomocy publicznej w formie niezapłaconego podatku, a także do zwiększenia atrakcyjności zwolnienia podatkowego dla podmiotów zainteresowanych uzyskaniem nowej DoW, utworzeniem nowego zakładu i zatrudnieniem nowych pracowników.

Informacje o wspólnikach spółki jawnej w przypadku zmiany składu wspólników i ich udziałów w takiej spółce

Od 1.1.2021 r. obowiązuje art. 1 ust. 3 pkt 1a PDOPrU, zgodnie z którym spółki jawne mające siedzibę lub zarząd na terytorium RP, których wspólnikami nie są wyłącznie osoby fizyczne, celem zachowania statusu podmiotu transparentnego podatkowo, zobowiązane są złożyć przed rozpoczęciem roku obrotowego informację, według ustalonego wzoru (CIT-15J), o podatnikach podatku CIT oraz o podatnikach podatku PIT, posiadających, bezpośrednio lub za pośrednictwem podmiotów niebędących podatnikami podatku dochodowego, prawa do udziału w zysku tej spółki. W sytuacji gdy w trakcie funkcjonowania spółki jawnej nastąpi zmiana w składzie jej wspólników, spółka ta obowiązana jest poinformować o tym fakcie w drodze aktualizacji informacji o podmiotach posiadających prawo do udziału w osiągniętych przez spółkę zyskach. Niezłożenie wymaganej informacji ww. sytuacjach i terminach powoduje, że spółka jawna staje się podatnikiem CIT ze wszystkimi skutkami podatkowymi z tego wynikającymi, aż do dnia likwidacji spółki jawnej lub jej wykreślenia z rejestru.

W ocenie Ministerstwa Finansów, w przypadku gdy spółka jawna przed rozpoczęciem działalności dochowa terminu na złożenie formularza CIT-15J (14 dni od dnia rejestracji spółki jawnej) i nie nastąpi zmiana w umowie spółki powodująca zmianę składu wspólników, to coroczne składanie takiej informacji jest nadmiarowe, a skutek pominięcia tego obowiązku zbyt surowy. Proponowana zmiana ogranicza obowiązek spółki jawnej oraz jej wspólników poprzez zniesienie wymogu corocznego informowania o składzie wspólników spółki jawnej będącej własnością innych podmiotów niż osoby fizyczne. W konsekwencji, powinność poinformowania o podmiotach posiadających prawo do zysku takiej spółki jawnej ograniczono do sytuacji zawiązania takiej spółki (od podstaw lub na skutek przekształcenia) oraz zmiany w składzie wspólników, na skutek której prawa do takiej spółki obejmie określona jednostka organizacyjna.

Uchylenie sankcji utraty przez PGK statusu podatnika CIT

Ponadto, zaproponowano uchylenie sankcji utraty przez podatkową grupę kapitałową (PGK) statusu podatnika CIT w przypadku dokonywania transakcji kontrolowanych z podmiotami powiązanymi spoza grupy na warunkach nierynkowych. W ocenie Ministerstwa Finansów, nieproporcjonalne jest ryzyko utraty statusu podatnika CIT przez PGK w przypadku dokonywania przez spółki z takiej grupy transakcji kontrolowanych, nawet o niewielkiej wartości, z podmiotami powiązanymi na warunkach nierynkowych. Proponowana zmiana jest istotna ze względu na złożoność zagadnienia cen transferowych, w tym wielość metod ich weryfikacji i konieczność stosowania metody najbardziej odpowiedniej w danych okolicznościach. Zniesieniu ulega jedynie sankcja dotycząca utraty statusu PGK, bowiem może być ona niewspółmierna do naruszenia, w szczególności w związku z specyfiką zagadnienia cen transferowych. Przy czym nie ulegają zmianie obowiązki wynikające z przepisów dotyczących cen transferowych.

Etap legislacyjny

Przedstawiony projekt nowelizacji jest na etapie konsultacji, a wejście w życie zmian w projektowanej ustawie przewidziano na 1.1.2026 r.

Wewnętrzna polityka AI firmy w praktyce. Co powinna zawierać?

1. Kluczowe elementy Wewnętrznej Polityki AI

Obowiązek fiskalizacji internetowej sprzedaży artykułów AGD i sprzętu oświetleniowego

W przypadku sprzedaży internetowej połączonej z wysyłką towarów możliwe jest zastosowanie zwolnienia obowiązku stosowania kasy fiskalnej na podstawie poz. 41 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (dalej: KasRejR), który zwalania z obowiązku fiskalizacji dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo–kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo–kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Warto też zwrócić uwagę, że w § 4 ust. 1 KasRejR wymieniono pewnego rodzaju towary zbliżone do AGD i oświetlenia, których sprzedaż musi być zawsze wykazana w kasie rejestrującej. Przykładowo dotyczy to sprzedaży (§ 4 ust. 1 pkt 1 KasRejR):

1) komputerów stacjonarnych i przenośnych, w tym laptopów i tabletów, oraz urządzeń peryferyjnych do nich, konsol do gier, części do komputerów i konsol,

2) wyrobów elektronicznych, w tym odbiorników telewizyjnych i radiowych, gramofonów, głośników, telefonów, w tym smartfonów, smartwatchów, anten, wyświetlaczy, monitorów, aparatów do zapisu lub odtwarzania obrazu i dźwięku, nawigacji, urządzeń pamięci trwałej, taśm, dysków, urządzeń alarmowych,

3) wyrobów optycznych, w tym lornetek, lunet, rzutników,

4) sprzętu fotograficznego, w tym cyfrowych i konwencjonalnych aparatów fotograficznych, soczewek, obiektywów, kamer, projektorów filmowych.

Jeśli więc podatnik nie będzie sprzedawał towarów wskazanych w § 4 ust. 1 KasRejR, to będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku fiskalizacji dla sprzedaży wysyłkowej.

Zbliża się termin rocznego rozliczenia składki na ubezpieczenie zdrowotne za 2024 r.

1. Kto ma obowiązek sporządzenia rozliczenia rocznego?

Obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu w przypadku podatnika ​zwolnionego od VAT

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT oraz art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT nie uważa się za koszty firmowe 25% poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego, innego niż stanowiącego własność podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, na potrzeby prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez tego podatnika.

Powyższe regulacje wyraźnie wskazują, że jeżeli podatnik nie użytkuje samochodów wyłącznie na cele prowadzonej działalności, wówczas do kosztów zaliczy jedynie 75% wydatków dotyczących kosztów eksploatacyjnych. Dotyczy to zarówno czynnych podatników VAT, jak i podatników zwolnionych od VAT.

Należy zaznaczyć, że w art. 86a ust. 5 ustawy o VAT ustawodawca sygnalizuje, że warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Podatnik ma możliwość rozliczenia 100% kosztów z tytułu eksploatacji samochodu firmowego z faktur za wydatki eksploatacyjne, jeżeli:

1) pojazd wykorzystywany jest wyłącznie na cele prowadzonej działalności gospodarczej – a w Państwa przypadku tak jest,

2) prowadzi w stosunku do tego pojazdu ewidencję przebiegu pojazdu dla celów VAT – w Państwa przypadku nie ma takiej konieczności, gdyż podatnik jest zwolniony od VAT.

Podsumowując, jeżeli podatnik zwolniony podmiotowo od VAT nie jest zobowiązany na mocy ustawy o podatku od towarów i usług do prowadzenia ewidencji przebiegu kilometrów, o czym stanowi art. 86a ust. 5 ustawy o VAT, to również nie jest zobowiązany do jej prowadzenia, aby mógł zaliczyć w kosztach firmy 100% z faktur dokumentujących poniesione wydatki eksploatacyjne danego pojazdu samochodowego.

Informacja o wynagrodzeniach dla kandydatów do pracy. Zmiany w Kodeksie pracy przyjęte przez Sejm

Nowy i zmieniony artykuł w Kodeksie pracy

W ramach nowelizacji Kodeksu pracy mają zostać wprowadzone dwie zasadnicze zmiany. Pierwsza w ramach nowego art. 18^3ca, natomiast druga w ramach art. 22¹ Kodeksu pracy.

Nowy art. 18^3ca Kodeksu pracy

W Kodeksie pracy po art. 18^3c projekt przewiduje dodanie nowego art. 18^3ca Kodeksu pracy.

Zgodnie z nowym art. 18^3ca § 1 osoba ubiegająca się o zatrudnienie na danym stanowisku będzie otrzymywała od pracodawcy informację o:

1) wynagrodzeniu, o którym mowa w art. 18^3c § 2 Kodeksu pracy, jego początkowej wysokości lub jego przedziale – opartym na obiektywnych, neutralnych kryteriach, w szczególności pod względem płci, oraz
2) odpowiednich postanowieniach układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania – w przypadku, gdy pracodawca jest objęty układem zbiorowym pracy lub obowiązuje u niego regulamin wynagradzania.

W § 2 dodawanego art. 18^3ca wskazano, że informacje o wysokości wynagrodzenia pracodawca będzie przekazywał osobie ubiegającej się o zatrudnienie, z odpowiednim wyprzedzeniem, zapewniając świadome i przejrzyste negocjacje w postaci papierowej lub elektronicznej na jednym z trzech etapów:

1) w ogłoszeniu o naborze na stanowisko,
2) przed rozmową kwalifikacyjną – jeżeli pracodawca nie ogłosił naboru na stanowisko ani nie przekazał informacji, o wysokości wynagrodzenia w ogłoszeniu,
3) przed nawiązaniem stosunku pracy – jeżeli pracodawca nie ogłosił naboru na stanowisko ani nie przekazał informacji o wysokości wynagrodzenia, w ogłoszeniu ani przed rozmową kwalifikacyjną.

Celem tej zmiany, jest to, żeby kandydat możliwie szybko uzyskał informację o wynagrodzeniu.

Z kolei w § 3 dodawanego do Kodeksu pracy art. 18^3ca wskazano, że pracodawcy mają zapewniać, aby ogłoszenia o naborze na stanowisko oraz nazwy stanowisk były neutralne pod względem płci, a proces rekrutacyjny przebiegał w sposób niedyskryminujący.

Zmiana w art. 22¹ Kodeksu pracy

W art. 22¹ w § 1 pkt 6 Kodeksu pracy uszczegółowiono, w ramach udostępnienia pracodawcy danych osobowych, informację o przebiegu zatrudnienia. W nowym brzmieniu pracodawca będzie mógł wymagać przedstawienia dotychczasowego przebiegu zatrudnienia, jednak z wyłączeniem informacji o wynagrodzeniu w obecnym stosunku pracy oraz w poprzednich stosunkach pracy.

Obecnie brzmienie przepisów nie odnosi się do informacji o wynagrodzeniu w obecnym stosunku pracy oraz w poprzednich stosunkach pracy.

Jesienią projekt ustawy wdrażającej dyrektywę o równości wynagrodzeń dla kobiet i mężczyzn

Jak podkreślono w trakcie prac podczas obrad na Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach, intencją autorów nowelizacji Kodeksu pracy jest to, żeby osoba ubiegająca się o prace na jak najwcześniejszym etapie uzyskała informacje jaka jest kwota wynagrodzenia na stanowisku pracy.

Co istotne, uchwalona przez Sejm nowelizacja przepisów to nie jest implementacja dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/970 z 10.5.2023 r. w sprawie wzmocnienia stosowania zasady równości wynagrodzeń dla mężczyzn i kobiet za taką samą pracę lub pracę o takiej samej wartości za pośrednictwem mechanizmów przejrzystości wynagrodzeń oraz mechanizmów egzekwowania, którą kraje UE powinny wdrożyć do 2026 r. Ta nowelizacja stanowi odrębną zmianę przepisów Kodeksu pracy, która tylko częściowo pokrywa się ze wspomnianą dyrektywą. Niezależnie od omawianej nowelizacji Kodeksu pracy, obecnie w resorcie pracy trwają prace nad rządowym projektem ustawy wdrażającej tzw. dyrektywę równościową do polskiego porządku prawnego.

Opodatkowanie sprzedaży lodów rzemieślniczych

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dale: RyczałtU) ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z działalności gastronomicznej, z wyjątkiem przychodów ze sprzedaży napojów o zawartości alkoholu powyżej 1,5%. Przy czym – zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 Ryczałtu – użyte określenie „działalność gastronomiczna” oznacza usługi związane z przygotowaniem posiłków oraz sprzedażą posiłków i towarów. W konsekwencji sprzedaży lodów rzemieślniczych, które przeznaczone są do konsumpcji w lokalu lub do konsumpcji na wynos, sklasyfikowane według PKWiU 56.10.19.0 „Pozostałe usługi podawania posiłków”, mogą być opodatkowane 3% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określoną w art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. a RyczałtU (potwierdził to Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 15.3.2024 r., 0113-KDIPT2-1.4011.889.2023.4.RK).

Natomiast przychody uzyskiwane ze sprzedaży lodów, które są wytwarzane we własnym zakresie do dalszej odsprzedaży, sklasyfikowane według PKWiU 10.52.10.0, mogą być opodatkowane 5,5% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, określoną w art. 12 ust. 1 pkt 6 lit. a RyczałtU, zgodnie z którym ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 5,5% od przychodów z działalności wytwórczej, robót budowlanych lub w zakresie przewozów ładunków taborem samochodowym o ładowności powyżej 2 ton. Przy czym – zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4 RyczałtU – użyte określenie „działalność wytwórcza” oznacza działalność, w wyniku której powstają nowe wyroby, w tym również sprzedaż wyrobów własnej produkcji, prowadzoną przez podatnika.

Sprzedaż lodów zarówno w lodziarni „na wynos”, jak i ich sprzedaż hurtowa, jest w rozumieniu przepisów VATU sprzedażą towarów. Co do sprzedaży lodów rzemieślniczych innym odbiorcom, to jeśli te lody mogą być zaliczone do CN kod 2105 00, to zgodnie z poz. 15 zał. nr 10 do VATU są opodatkowane 5% stawką VAT jako „Lody i pozostałe lody jadalne, nawet zawierające kakao”. Przy czym trzeba mieć na uwadze przepis art. 41 ust. 2a VATU, zgodnie z którym dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 10 do VATU, innych niż klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 5%.

Klasyfikacja towaru według nomenklatury scalonej ma miejsce, jeśli sprzedawanym towarom spożywczym nie towarzyszą żadne usługi wykonywane przez sprzedającego, przetwarzające ten towar (z wyjątkiem nierozerwalnie związanych z dostawą tych towarów, np. wystawienie rachunku, umieszczenie towaru na półkach).

Klasyfikacja świadczenia do grupowania 56 w PKWiU 2015 ma zasadniczo miejsce jeśli:

1) dostawie towarów spożywczych towarzyszą „usługi (czynności) dodatkowe” wspomagające, wykonywane przez podatnika, nadające temu towarowi cechy umożliwiające natychmiastowe (bezpośrednie) spożycie, które to usługi nie mają jednak charakteru przeważającego, lecz podporządkowany (tracąc tym samym swą odrębność),

2) towary spożywcze są wydawane w ramach usług restauracyjnych i cateringowych, tj. dostawie towarów towarzyszy szereg usług (czynności) mających charakter przesądzający (w świadczeniu przeważa element usługowy).

Wspólnym mianownikiem towarów i usług zaliczanych do grupowania 56 w PKWiU 2015 są zatem elementy usługowe, które mają na celu przygotowanie towaru do natychmiastowego (bezpośredniego) spożycia.

Dział 56 PKWiU 2015 „Usługi związane z wyżywieniem” obejmuje usługi związane z zapewnianiem pełnego wyżywienia przeznaczonego do bezpośredniej konsumpcji w restauracjach, włączając restauracje samoobsługowe i oferujące posiłki „na wynos”, z lub bez miejsc do siedzenia. Przy czym nie jest istotny rodzaj obiektu serwującego posiłki, ale fakt, że są one przeznaczone do bezpośredniej konsumpcji.

Natomiast klasa 56.10 „Usługi restauracji i innych placówek gastronomicznych” obejmuje usługi przygotowywania i podawania posiłków gościom siedzącym przy stołach lub gościom dokonującym własnego wyboru potraw z wystawionego menu, bez względu na to czy spożywają oni przygotowywane posiłki na miejscu, biorą je na wynos, czy są im dostarczane w miejsce przez nich wyznaczone.

W celu zaklasyfikowania środka spożywczego do działu 56 PKWiU 2015 konieczne jest zidentyfikowanie takich czynności podatnika, które składają się na przygotowanie i podanie oferowanego posiłku do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji. Swoistym aspektem kategorii środków spożywczych klasyfikowanych do działu 56 jest to, że są one przygotowane i podane do bezpośredniej i natychmiastowej konsumpcji (co nie oznacza, że musi ona nastąpić zaraz na miejscu zakupu). Tak też stwierdził Dyrektor KIS w WIS z 18.4.2024 r. (0112-KDSL2-1.440.67.2024.3.NR).

Stosownie do art. 41 ust. 12f VATU stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU (tj. 8% stawkę), stosuje się do dostawy towarów i świadczenia usług klasyfikowanych według PKWiU w grupowaniu „Usługi związane z wyżywieniem” (PKWiU 56), z wyłączeniem sprzedaży w zakresie:

„1) napojów innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie, w tym ich przygotowania i podania;

2) towarów nieprzetworzonych przez podatnika, innych niż wymienione w załączniku nr 3 lub załączniku nr 10 do ustawy lub w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie;

3) posiłków, których składnikiem są towary wskazane jako wyłączone z grupowań wymienionych w poz. 2 i 11 załącznika nr 10 do ustawy”.

Lody rzemieślnicze sprzedawane na wynos nie mieszczą się zdaniem Autora w katalogu ww. wyłączeń wskazanych w art. 41 ust. 12f VATU, są zatem opodatkowane 8% stawką VAT. Jednak – jak już wcześniej wspomniano – istotne są szczegóły okoliczności wytwarzania, podawania i sprzedaży „na wynos” przedmiotowych lodów rzemieślniczych.

Niedopuszczalne wykonanie badania kontrolnego w ostatnim dniu zwolnienia lekarskiego

Ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia (art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa). Kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości w godzinach pracy (art. 229 § 3 Kodeksu pracy).

Z powyższych przepisów wynika, że pracownik powinien wykorzystać cały okres zwolnienia lekarskiego na odzyskanie zdrowia. Prowadzi to do wniosku, że pracownik nie może wykonać badania kontrolnego ostatniego dnia zwolnienia lekarskiego.

Wyrażane są także opinie, że nie ma podstawy prawnej, na podstawie której pracodawca mógłby zobowiązać pracownika do tego, aby zrealizował badania kontrolne w czasie zwolnienia lekarskiego. Nawet jeśli miałoby to nastąpić w jego ostatniej fazie.

Pracownik może wykonać kontrolne badania lekarskie najwcześniej pierwszego dnia po powrocie do pracy. Powinno to odbyć się przed dopuszczeniem pracownika do pracy. Zgodnie bowiem z art. 229 § 4 Kodeksu pracy, pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie.

Zaświadczenie o okularach – oryginał dla pracownika czy do akt osobowych?

W myśl § 8 ust. 2 MonEkranBHPR pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej – czyli wstępnych, okresowych lub kontrolnych – wykonanych zgodnie z art. 229 KP, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Ze względu na to, że powyższy przepis jest bardzo ogólny, pracodawca w wewnętrznym akcie prawnym (np. regulaminie, zarządzeniu, decyzji itp.) powinien określić szczegółowe zasady przydziału okularów, w szczególności kwotę refundacji, czasokres ich używalności, a także ewentualnie termin, w jakim pracownik może się ubiegać o zwrot kosztów zakupionych przez siebie okularów.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z 10.12.2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. poz. 2369), pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia lekarskie wydane w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej w indywidualnych aktach osobowych pracownika.

Również pracownik nie powinien zatajać powyższego dokumentu, bowiem nie jest to w jego interesie. Brak takiego zalecenia skutkować będzie tym, że nie otrzyma od pracodawcy okularów do pracy przy komputerze.

Przesunięcie obowiązku raportowania ESG – jest propozycja krajowych przepisów

Projekt ustawy, w myśl dyrektywy stop-the-clock, zakłada odroczenie o 2 lata obowiązku raportowania informacji o zrównoważonym rozwoju dla dużych jednostek oraz dla małych i średnich jednostek będących emitentami papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na jednym z rynków regulowanych Europejskiego Obszaru Gospodarczego, odpowiednio do:

W związku z tym w ustawie z 6.12.2024 r. (w art. 14 ust. 5 pkt 2 i 3) terminy „31 grudnia 2024 r.” i 31 grudnia 2025 r.” mają być zamienione odpowiednio na „31 grudnia 2026 r.” i „31 grudnia 2027 r.”

 

Przypomnijmy, że CSRD, która została wdrożona do przepisów krajowych ustawą z 6.12.2024 r. o zmianie ustawy o rachunkowości, ustawy o biegłych rewidentach, firmach audytorskich oraz nadzorze publicznym oraz innych ustaw, wprowadziła obowiązek przedstawiania informacji o wpływie działalności jednostki na obszary środowiskowy, spraw społecznych oraz ładu korporacyjnego, a także wpływu tych trzech obszarów na rozwój, wyniki i sytuację organizacji.

Przyjęte dyrektywą stop-the-clock odroczenie terminów pierwszego raportowania dla drugiej i trzeciej grupy jednostek ma na celu zapewnienie odpowiedniego czasu na rozpatrzenie zaproponowanych zmian merytorycznych, ich przyjęcie i wdrożenie do krajowego porządku prawnego, by uniknąć sytuacji, w której niektóre jednostki są zobowiązane do sporządzania sprawozdawczości zrównoważonego rozwoju za rok obrotowy 2025 lub 2026, a następnie, po przyjęciu zmian merytorycznych zawartych w drugim projekcie, będą zwolnione z tego wymogu. Taka sytuacja oznaczałaby, zdaniem polskich prawodawców, że dane jednostki poniosłyby niepotrzebne i możliwe do uniknięcia koszty.