Zmiana we wniosku o udostępnienie danych z rejestru mieszkańców i rejestru PESEL

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1212 opublikowano rozporządzenie Ministra Cyfryzacji z 26.6.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wzorów wniosków o udostępnienie danych z rejestru mieszkańców i rejestru PESE L oraz trybu uzyskiwania zgody na udostępnienie danych po wykazaniu interesu faktycznego.

Zmiany wprowadzono do rozporządzenia Ministra Cyfryzacji z 21.12.2018 r. w sprawie określenia wzorów wniosków o udostępnienie danych z rejestru mieszkańców i rejestru PESEL oraz trybu uzyskiwania zgody na udostępnienie danych po wykazaniu interesu faktycznego (Dz.U. z 2018 r. poz. 2523; dalej: rozporządzenie).

Jak wynika z § 2 rozporządzenia, organ właściwy do udostępnienia danych z rejestru mieszkańców lub rejestru PESEL występuje o uzyskanie zgody, o której mowa w art. 46 ust. 2 pkt 3 ustawy z 24.9.2010 r. o ewidencji ludności (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1382), tj. jako inna osoba i jednostka organizacyjna, jeżeli wykaże interes faktyczny w otrzymaniu danych, pod warunkiem uzyskania zgody osób, których dane dotyczą. Wystąpienie, w formie pisemnej, kieruje się do osoby, o której dane wystąpił wnioskodawca.

Wystąpienie, o którym mowa wyżej zawiera m.in. pouczenie, że zgody na udostępnienie danych udziela się w formie pisemnej i opatruje własnoręcznym podpisem osoby, do której wystąpiono, albo w formie dokumentu elektronicznego i opatruje kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem osobistym, podpisem osobistym albo podpisem zaufanym osoby, do której wystąpiono. Zmiana polega na dodaniu wyszczególnionego tu podpisu osobistego.

Natomiast w załączniku nr 1 do rozporządzenia zmiany wprowadzono w objaśnieniach do wniosku o udostępnienie danych jednostkowych z rejestru mieszkańców i rejestru PESEL. Po zmianach:

Przekazywanie skargi do sądu administracyjnego

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1003 opublikowano rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 27.5.2019 r. w sprawie szczegółowego sposobu oraz szczegółowych warunków przekazywania skargi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę do sądu administracyjnego.

Z rozporządzenia wynika m.in., że skargę oraz odpowiedź na skargę organ przekazuje w formie lub postaci, w jakiej zostały sporządzone. Natomiast skargę lub odpowiedź na skargę sporządzoną w formie dokumentu elektronicznego organ przekazuje do elektronicznej skrzynki podawczej sądu.

Jeżeli forma lub postać skargi i odpowiedzi na skargę różnią się, organ, przekazując dokument elektroniczny załącza uwierzytelnioną kopię, w formie dokumentu elektronicznego, skargi lub odpowiedzi na skargę sporządzonej w postaci papierowej. W takim przypadku kopię skargi lub odpowiedzi na skargę, w formie dokumentu elektronicznego, uwierzytelnia się kwalifikowaną pieczęcią elektroniczną, kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub podpisem zaufanym.

Akta sprawy organ przekazuje do sądu w takiej postaci, w jakiej są prowadzone. Akta można prowadzić w formie papierowej i elektronicznej. Jeżeli są one prowadzone w postaci papierowej, organ przekazuje akta sprawy wraz ze skargą lub odpowiedzią na skargę sporządzoną w postaci papierowej, a jeśli skarga lub odpowiedź na skargę została sporządzona w formie dokumentu elektronicznego, organ, przekazując akta sprawy w postaci papierowej, informuje sąd o dacie przekazania skargi lub odpowiedzi na skargę w formie dokumentu elektronicznego do elektronicznej skrzynki podawczej sądu.

Akta sprawy prowadzone w postaci papierowej przekazuje się jako zbiór kolejno ponumerowanych kart połączonych za pomocą środków, które nie degradują struktury fizycznej dokumentu. W przypadku gdy w aktach sprawy prowadzonych w postaci papierowej znajdują się dokumenty elektroniczne, których treść nie jest dostępna w postaci papierowej, dokumenty te przekazuje się na informatycznym nośniku danych, łącznie z dokumentami w postaci papierowej.

W przypadku gdy akta sprawy są prowadzone w postaci elektronicznej, organ przekazuje akta sprawy w sposób, o którym mowa w § 7 ust. 1 rozporządzenia, wraz ze skargą lub odpowiedzią na skargę sporządzoną w formie dokumentu elektronicznego, do elektronicznej skrzynki podawczej sądu. Jeżeli skarga lub odpowiedź na skargę została sporządzona w postaci papierowej, organ, przekazując akta sprawy, informuje sąd o sposobie i dacie przekazania skargi lub odpowiedzi na skargę w postaci papierowej. Jeżeli w aktach sprawy prowadzonych w postaci elektronicznej znajdują się dokumenty, których treść nie jest dostępna w całości w postaci elektronicznej, organ przekazuje do sądu:

Z § 7 rozporządzenia wynika, że akta sprawy prowadzone w postaci elektronicznej przekazuje się jako wyodrębniony z systemu elektronicznego zarządzania dokumentacją, w rozumieniu przepisów o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach, zbiór dokumentów obejmujących akta sprawy (paczka eADM).

Wzory tablic informacyjnych o strefie ochronnej ujęcia wody

Rozporządzenie określa wzory:

W terminie 6 miesięcy od 2.7.2019 r. (do 2.1.2020 r.) dopuszcza się sporządzanie i stosowanie tablic informacyjnych o strefie ochronnej ujęcia wody według wzorów określonych w przepisach dotychczasowych.

Zmiany w zakresie programu ochrony powietrza

Zmiany wprowadzono w ustawie z 27.4.2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 799 ze zm.; dalej: PrOchrŚrod). Zgodnie z art. 91 ust. 1 PrOchrŚrod w nowym brzmieniu dla stref, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 1 PrOchrŚrod (czyli tych, w których przekroczono dopuszczalny poziom substancji w powietrzu powiększony o margines tolerancji), zarząd województwa, w terminie 12 miesięcy od dnia otrzymania wyników oceny poziomów substancji w powietrzu i klasyfikacji stref, opracowuje i przedstawia do zaopiniowania właściwym wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast i starostom projekt uchwały w sprawie programu ochrony powietrza, mającego na celu osiągnięcie poziomów dopuszczalnych substancji w powietrzu oraz pułapu stężenia ekspozycji. Przed zmianą termin ten wynosił 15 miesięcy.

Do art. 91 PrOchrŚod dodano przepisy ust. 2b–2d, zgodnie z którymi:

Sejmik województwa, w terminie 15 miesięcy od dnia otrzymania wyników oceny poziomów substancji w powietrzu i klasyfikacji stref, określa, w drodze uchwały, program ochrony powietrza. Przed zmianą okres ten wynosił 18 miesięcy. Ponadto z 15 do 12 miesięcy od dnia otrzymania wyników oceny poziomów substancji w powietrzu i klasyfikacji stref skrócono termin opracowania i przedstawienia przez zarząd województwa do zaopiniowania właściwym wójtom, burmistrzom lub prezydentom miast i starostom projektu uchwały w sprawie programu ochrony powietrza, mającego na celu osiągnięcie poziomów docelowych substancji w powietrzu (art. 91 ust. 3 i 5 PrOchrŚrod). Natomiast opracowany przez zarząd województwa projekt uchwały w sprawie programu ochrony powietrza powinien określać działania naprawcze, tak aby okresy, w których nie są dotrzymane poziomy dopuszczalne lub docelowe lub pułap stężenia ekspozycji, były jak najkrótsze (art. 91 ust. 9ac PrOchrŚrod). Zarząd województwa monitoruje też realizację przez podmioty i organy wskazane w programie ochrony powietrza oraz w planie działań krótkoterminowych działań naprawczych realizowanych na szczeblu gminnym i powiatowym (art. 91 ust. 9f PrOchrŚrod).

Zgodnie z ust. 7a dodanym do art. 91 PrOchrŚrod, program ochrony powietrza zawiera w szczególności:

1) informację na temat przekroczeń poziomów dopuszczalnych lub docelowych lub pułapu stężenia ekspozycji wraz z podaniem zakresu przekroczeń;

2) podział źródeł zanieczyszczeń;

3) scenariusze wielkości emisji w roku zakończenia realizacji programu;

4) harmonogram realizacji działań naprawczych określający działania:

5) wskaźniki specyficzne dla planowanych działań naprawczych;

6) planowany do osiągnięcia efekt ekologiczny działań naprawczych polegający na redukcji wielkości emisji oraz planowane wielkości zmiany stężeń substancji w powietrzu objętych programem, w poszczególnych latach objętych programem oraz w roku zakończenia realizacji programu;

7) podmioty i organy odpowiedzialne za realizację działań naprawczych;

8) obowiązki i ograniczenia wynikające z programu;

9) uzasadnienie zakresu określonych i ocenionych przez zarząd województwa zagadnień programu.

Zgodnie z art. 94 ust. 2a PrOchrŚrod zarząd województwa przekazuje ministrowi środowiska oraz właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska:

Poprzednio zarząd województwa dopełniał obowiązków informacyjno-sprawozdawczych raz na 3 lata. Uchylono tym samym przepis ust. 2b w art. 94 PrOchrŚrod, zgodnie z którym jeżeli realizacja programu ochrony powietrza lub planu działań krótkoterminowych była zaplanowana na okres krótszy niż 3 lata, sprawozdanie zarząd województwa przedkładał najpóźniej 6 miesięcy po zakończeniu realizacji tego programu lub planu.

Ponadto, z przepisów przejściowych wynika m.in., że:

Z art. 7 nowelizacji wynika zaś, że do programów ochrony powietrza opracowywanych w wyniku oceny poziomów substancji w powietrzu za 2018 r. stosuje się przepisy w nowym brzmieniu, z tym że:

Wzory deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków w podatku dochodowym od osób prawnych

Deklaracje te zostały wprowadzone rozporządzeniem Ministra Finansów z 30.5.2019 r. w sprawie wzorów deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków i informacji o wysokości wartości rynkowej składnika majątku określonej w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków, obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 1070).

W rozporządzeniu określono wzór:

1) deklaracji o wysokości dochodu z niezrealizowanych zysków (CIT-NZ),

2) informacji o wysokości wartości rynkowej składnika majątku określonej w państwie członkowskim Unii Europejskiej do celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków (CIT/NZI).

Ww. wzory deklaracji i informacji stosuje się do dochodów osiągniętych od 1.1.2019 r.

Zmiana wzorów informacji dotyczących opłat geologiczno-górniczych

W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 1202 opublikowano Rozporządzenie Ministra Środowiska z 26.6.2019 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów druków informacji dotyczących opłat z zakresu przepisów Prawa geologicznego i górniczego.

Zmieniono wzory następujących formularzy druków informacji dotyczącej opłaty za:

Rok produkcji samochodu w dokumencie potwierdzających zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego nabytego w UE

Celem zmian do rozporządzenia Ministra Finansów z 24.2.2009 r. w sprawie wzoru dokumentów potwierdzających zapłatę akcyzy na terytorium kraju od samochodu osobowego nabytego wewnątrzwspólnotowo lub brak obowiązku zapłaty tej akcyzy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 887) – jest wyeliminowanie nowych nieprawidłowości w opodatkowania akcyzą samochodów osobowych sprowadzanych z krajów UE.

Zmiany przewidują wprowadzenie we wzorze „Dokumentu potwierdzającego zapłatę akcyzy na terytorium kraju od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju” (zał. nr 1 do rozporządzenia) nowych pól o treści: 1. „Rok produkcji” dodanego po polu „Marka, model”, 2. „Wysokość zapłaconej akcyzy” dodanego po polu „Data zapłaty akcyzy”, 3. „Stan techniczny” dodanego po polu „Pojemność silnika (cm3)”.

Odzwierciedlenie w ww. dokumencie potwierdzającym zapłatę akcyzy podanego przez podatnika w złożonej deklaracji AKC-U/S roku produkcji samochodu, umożliwi na etapie jego rejestracji dokonanie weryfikacji przez urzędnika rejestrującego pojazd poprawności podanego przez podatnika roku produkcji samochodu.

Natomiast wprowadzenie w ww. dokumencie informacji o wysokości zapłaconej akcyzy od nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego, umożliwi nabywcom używanych samochodów osobowych porównanie kwoty akcyzy zapłaconej od sprowadzonego samochodu osobowego do kwoty akcyzy znajdującej się w średniej wartości rynkowej nieuszkodzonego, podobnego pojazdu tej samej marki, tego samego modelu oraz rocznika, tzw. rezydualnej kwoty akcyzy. Dodawane pole z wykazaną zapłaconą wysokością akcyzy nie będzie dotyczyło podmiotów prowadzących sprzedaż nowych samochodów osobowych na rzecz wyspecjalizowanych salonów sprzedaży, o których mowa w art. 109 ust. 3a ustawy z 6.12.2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 864).

Wprowadzenie w dokumencie potwierdzającym zapłatę akcyzy od samochodu osobowego informacji o stanie technicznym sprowadzonego samochodu pozwoli w prosty sposób uzyskać informację, czy pojazd w chwili jego przywozu do Polski był uszkodzony, czy też uszkodzeń nie posiadał.

Obowiązkowy split payment zamiast odwrotnego obciążenia w VAT

Obowiązkowy MPP, czyli ang. split payment, obowiązujący od 1.11.2019 r., wprowadza ustawa z 9.8.2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1751). Obejmuje on przede wszystkim towary i usługi objęte do tej pory odwrotnym obciążeniem, czyli przeniesieniem obowiązku rozliczania VAT ze sprzedawcy na nabywcę lub odpowiedzialnością podatkową.

Zakres MPP

Split payment obowiązkowo objęte są przede wszystkim płatności za: paliwa; stal, wyroby stalowe; złom, odpady; metale szlachetne (np. złoto, srebro) i nieszlachetne (np. miedź); folię stretch; tablety, smartfony, konsole; usługi budowlane; części i akcesoria do pojazdów silnikowych; węgiel i produkty węglowe; maszyny i urządzenia elektryczne oraz ich części i akcesoria.

Oprócz towarów i usług, generalnie objętych dotychczas odwrotnym obciążeniem i odpowiedzialnością podatkową, obowiązkowym MPP objęte są również inne transakcje, których szczegółowy wykaz zawiera załącznik nr 15 do VATU.

Zastosowanie obowiązkowego MPP

Obowiązkowo MPP stosuje się w sytuacji, gdy faktury za transakcje spełniają łącznie następujące warunki:
1) należność ogółem, która wynika z faktury (tj. wartość brutto całej faktury) przekracza 15 000 zł,
2) choćby jedna pozycja na fakturze dotyczy towarów lub usług wrażliwych (określonych w zał. nr 15 do VATU),
3) sprzedawca i nabywca są podatnikami VAT.

Transakcje powyżej 15 000 zł

Obowiązkowym stosowaniem split payment są objęte płatności dotyczące faktur dokumentujących transakcje dokonane pomiędzy podatnikami, których jednorazowa wartość, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty. Natomiast transakcje poniżej 15 000 zł podlegają rozliczaniu na ogólnych zasadach. Jednak w zakresie takich transakcji na zasadzie dobrowolności nabywca będzie mógł zastosować split payment.

Adnotacja na fakturze

Wystawca faktury, do której ma być stosowany obowiązkowy MPP, musi umieszczać na fakturze adnotację „mechanizm podzielonej płatności”, która sygnalizuje obowiązek zastosowania tego mechanizmu. Podatnik VAT, który otrzyma fakturę VAT z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności”, musi zapłacić wynikającą z niej należność w MPP za pomocą specjalnego komunikatu przelewu. Dotyczy to wyłącznie kwoty należności z tytułu nabycia towarów lub usług, które są objęte obowiązkowym MPP. Za naruszenie wprowadzonych przepisów grożą sankcje.

Niezbędne konta firmowe dla transakcji z MPP

W związku z wejściem obowiązkowego MPP czynni podatnicy VAT, którzy świadczą usługi lub dostarczają towary (z załącznika nr 15 VATU) oraz ich nabywcy są zobowiązani do posiadania firmowego rachunku bankowego. Transakcje objęte obowiązkowym MPP muszą być realizowane przez rachunki rozliczeniowe założone dla działalności gospodarczej, czyli konta firmowe.

Zapłata z rachunku VAT innych zobowiązań

Środki z rachunku VAT podatnik może przeznaczyć nie tylko na zapłatę zobowiązania w VAT, ale również na zapłatę podatku dochodowego od osób prawnych, podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku akcyzowego, należności celnych oraz składek ZUS – wynika ze zmiany w art. 62b ust. 2 ustawy z 29.8.1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2187 ze zm.). Konsekwencją rozszerzenia możliwości wydatkowania środków z rachunku VAT na inne niż VAT należności jest rozszerzenie egzekucji z rachunku VAT również na te inne należności.

Nowe możliwości dla korzystający z MPP

Korzystający z MPP zarówno obowiązkowo, jak i dobrowolnie mogą stosować pewne ułatwienia w prowadzonej działalności, które polegają na możliwości:
1) stosowania mechanizmu do zaliczek wnoszonych przed wystawieniem faktury,
2) przelewu płatności jednym komunikatem za więcej niż jedną fakturę,
3) stosowania MPP przy wzajemnych potrąceniach i kompensatach.

Podzielona płatność również dla podmiotów zagranicznych

Obowiązkową metodą podzielonej płatności są objęci nie tylko polscy podatnicy, ale również podmioty niemające siedziby w Polsce obowiązane do rozliczenia VAT od towarów (usług) objętych MPP. Te podmioty zagraniczne są obowiązane do posiadania rachunku rozliczeniowego oraz rachunku VAT prowadzonego w oparciu o przepisy polskiego prawa bankowego. W związku z tym wprowadzono tzw. system rekompensat dla podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca jej prowadzenia na terenie Polski (art.108f VATU). System ten zakłada zwrot kosztów obsługi rachunku rozliczeniowego oraz prowadzonego dla niego rachunku VAT dla tych podmiotów.

Zwolnienie z opłaty skarbowej

Ponadto zwolniono z opłaty skarbowej w wysokości 30 zł wnioski składane przez podatników o wyrażenie zgody na przekazanie środków zgromadzonych na rachunku VAT na rachunek rozliczeniowy podatnika (czynność wynikająca z art. 108b ust. 1 VATU).

Komunikat Ministerstwa Finansów w związku z wyrokiem TSUE z 2.5.2019 r. w sprawie Grupa Lotos, C-225/18

W wyroku w sprawie Grupa Lotos Trybunał orzekł, że wyłączenie z prawa do odliczenia kwoty VAT związanej z wydatkami podatnika na usługi noclegowe i gastronomiczne jest co do zasady zgodne z przepisami prawa unijnego (na podstawie tzw. klauzuli „standstill” – art. 176 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1; dalej: VATDyr) z wyjątkiem przypadku, w którym podatnik nabywa usług i noclegowe i gastronomiczne, które następnie refakturuje na rzecz innych podatników w ramach świadczenia usług turystyki.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Trybunał wskazówki, w opinii ministerstwa finansów, możliwe, w zależności od celu nabywanych usług noclegowych lub gastronomicznych, jest przyjęcie następujących wniosków co do prawa do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu:

1) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług innych niż usługi turystyki, to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego;

2) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług turystyki, które podatnik rozlicza wg specjalnej procedury marży – art. 119 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU), to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego. Świadczenie usług turystyki opodatkowanych wg specjalnej procedury marży powoduje bowiem wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 4 VATU);

3) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług turystyki, przy założeniu, że do ich opodatkowania będą miały zastosowanie ogólne zasady, to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych podatnikowi, powinno przysługiwać odliczenie VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z tezą wyroku Trybunału, wyłączenie prawa do odliczenia w przypadku podatnika świadczącego usługi turystyki, w ramach których refakturuje on na rzecz innych podatników usługi noclegowe i gastronomiczne, jest sprzeczne z przepisami prawa unijnego.

Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy zawisłej przed sądem krajowym ma zatem ustalenie celu nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, w kontekście pojęcia usług turystyki na gruncie przepisów prawa unijnego oraz krajowego. Jak bowiem wskazał Trybunał, gdyby sąd odsyłający stwierdził, iż uchylenie przepisu zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a VATU nie miało żadnego wpływu na sytuację Grupy Lotos, to wyłączenie prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabycia usług noclegowych i gastronomicznych, wchodziłoby w zakres klauzuli „standstill” przewidzianej w art. 176 akapit drugi VATDyr, a zatem nie stałoby w sprzeczności z przepisami art. 168 lit. a) VATDyr.

W tej konkretnej sprawie szczególnej zatem uwagi będzie wymagało rozstrzygniecie przez NSA kwestii, czy podatnik taki jak Grupa Lotos świadczy usługi turystyki na gruncie VATU i w związku z tym czy świadczone usługi podlegają opodatkowaniu VAT wg szczególnej procedury marży (art. 119 VATU). Biorąc pod uwagę, że wiele istotnych aspektów sprawy, które będą miały wpływ na ostateczną wykładnię interpretowanych przepisów, zostało pozostawionych do zbadania sądowi odsyłającemu (NSA), ministerstwo finansów informuje, że ostateczne stanowisko w sprawie wykładni przedstawionej w ww. wyroku TSUE, przedstawi po rozstrzygnięciu sprawy przez NSA.

Komunikat Ministerstwa Finansów dotyczący wyroku TSUE z 2.5.2019 r. w sprawie Budimex C-224/18

Ministerstwo Finansów poinformowało, że planuje przedstawić stanowisko do tego zagadnienia po rozstrzygnięciu sprawy przez NSA. Jednak, w jego ocenie, interpretacja ogólna Ministra Finansów z 1.4.2016 r., PT3.8101.41.2015.AEW.2016.AMT.141, w sprawie przepisów VATU w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla usług budowlanych lub budowlano-montażowych (Dz.Urz. Min. Fin. poz. 31) umożliwia realizację wytycznych wynikających z wyroku TSUE w sprawie C-224/18 Budimex.

Minister przypomniał, że przedmiotowa interpretacja ogólna wskazuje, że w przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych decydujące znaczenie dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma data wykonania usługi lub data/termin wystawienia faktury, które są jednak determinowane przez datę wykonania usługi. Zgodnie z interpretacją ogólną, za datę wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej należy przyjąć datę faktycznego wykonania usługi, tj. dzień, w którym – w związku z wykonaniem określonej umową usługi lub jej części (jeżeli usługa jest przyjmowana częściowo) doszło do faktycznego zakończenia prac lub ich części –wykonawca zgłasza je do odbioru (w opinii wykonawcy usługi lub ich części są gotowe do ich przyjęcia przez nabywcę usługi).

Jeżeli nabywcą usług budowlanych lub budowlano-montażowych jest podatnik VAT, termin na wystawienie faktury z tytułu świadczenia tych usług następuje nie później niż 30 dnia od dnia ich wykonania. Zatem, co do zasady termin na wystawienie faktury dokumentującej wykonanie usługi lub usługi budowlano-montażowej (lub jej części – w przypadku usług przyjmowanych częściowo) wynikający z art.106i ust. 3 pkt 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU):

– w przypadku usług przekazywanych w całości – będzie biegł od dnia w którym wykonawca w związku z wykonaniem całości określonej umową usługi zgłosił ją nabywcy do odbioru;

– w przypadku usług przekazywanych w części, dla której to części określono zapłatę – będzie biegł od dnia w którym wykonawca w związku z wykonaniem części określonej umową usługi zgłosił ją nabywcy do odbioru;

– w przypadku usług o charakterze ciągłym – będzie biegł od dnia upływu każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia usługi, z tym że w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, termin na wystawienie faktury będzie biegł od dnia upływu każdego roku podatkowego (tj. od 31 grudnia), do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W usługach budowlanych lub budowlano-montażowych zgłaszanych do odbioru w zdecydowanej większości przypadków znana jest wartość kontraktowa zgłoszonych do obioru przez wykonawcę prac. Z punktu widzenia VAT, co do zasady, to ta właśnie wartość powinna zostać uznana jako podstawa opodatkowania z tytułu wykonania tych usług na moment powstania obowiązku podatkowego. Późniejsze skorygowanie wartości kontraktowej do wartości ustalonej w procesie odbioru będzie podstawą do ewentualnego wystawienia faktury korygującej.