Zmiana w określeniu limitu produkcji piwa, dla którego zostało określone zwolnienie z akcyzy

W ramach nowelizacji rozporządzenia Ministra Finansów z 28.12.2018 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego w §13 dodano regulację, na mocy której limit produkcji nie będzie obejmował ilości piwa rozlanego usługowo, tj. na rzecz podmiotu, który to piwo wytworzył. Przy obliczaniu limitu produkcji określonego dla zwolnienia, na mocy którego prawodawca zwolnił od akcyzy podatników produkujących piwo, którzy w roku kalendarzowym wyprodukowali do 200 000 hl piwa – w wysokości 50% kwoty akcyzy obliczonej z zastosowaniem stawki akcyzy określonej w art. 94 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym, podmioty rozlewające piwo wytworzone przez innych producentów, nie będą uwzględniać ilości rozlanego piwa w tym limicie, jeżeli piwo przeznaczone do rozlania, jak i piwo już rozlane zostanie przemieszczone między podmiotem dokonującym jego rozlewu i podmiotem, który wytworzył piwo, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Jednocześnie doprecyzowano, iż podatnicy dokonujący wyłącznie usługowego rozlewu piwa nie korzystają ze zwolnienia dla małych browarów.

Zmiany w przepisach będą obowiązywały od dnia wejścia ich w życie. Zatem do ostatniego dnia przed dniem wejścia w życie nowelizacji, podatnicy obliczając limit zwolnienia będą uwzględniali ilość piwa wyprodukowanego oraz rozlanego usługowo w polskim browarze.

Planowana waloryzacja rent i emerytur w 2021 r.

Ministerstwo Rodziny i Polityki Społecznej przygotowało projekt nowelizacji ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Z projektu wynika, że świadczenia mają wzrosnąć o wskaźnik waloryzacji, jednak nie mniej niż o kwotę 50 zł.

Sytuacja w kraju w związku z pandemią jest wyjątkowa, dodatkowo przyszłoroczny wskaźnik waloryzacji emerytur i rent będzie znany dopiero w lutym 2021 r. W związku z tym w projekcie jest przewidywane rozwiązanie na wypadek, gdyby ten ogłoszony w lutym przyszłego roku wskaźnik waloryzacji okazał się wyższy niż 104,16 %, co zapewnia, przy świadczeniach najniższych, wzrost o gwarantowaną kwotę 50 zł

Obecnie renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, renta rodzinna i renta socjalna oraz minimalna emerytura wynoszą 1200 zł brutto. Renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy to 900 zł brutto.

Zgodnie z zapowiedziami ministerialnymi od 1 marca 2021 r. najniższe emerytury, renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, renty rodzinne i renty socjalne mają być podniesione do 1250 zł, natomiast renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 937,50 zł.

Źródło:

gov.pl

Nowe wzory formularzy podatkowych dla płatników PIT

W Dz.U. z 2020 r. pod poz. 1940 opublikowano rozporządzenie Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 21.10.2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zmieniono wzory formularzy podatkowych dla płatników podatku dochodowego od osób fizycznych w wersjach: PIT-4R₍₁₀₎, PIT-8AR₍₉₎ oraz PIT-11₍₂₆₎.

W części C deklaracji PIT-4R wykreślono wiersz 9 „Nadpłaty wynikające z rozliczenia za rok ubiegły oraz zwrot nadpłat w gotówce, zaliczone na poczet należnej zaliczki”. Natomiast w części D dodano podpunkt D.2. „Informacje dodatkowe”. Wypełnia go płatnik, który poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 i zgodnie z obowiązującymi przepisami skorzystał z przesunięcia terminu przekazania zaliczek na podatek pobranych za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2020 r. (poz. 159, 160 i 161).

W części C deklaracji PIT-8AR dodano wiersze 25–30, które dotyczą dochodów uczestników pracowniczych planów kapitałowych (PPK),a także ich małżonków lub byłych małżonków z tytułu wypłaty lub zwrotu środków, a także wypłaty transferowej. Wynika to ze zmiany art. 30a ustawy o PIT wprowadzającej ryczałtowe opodatkowanie takich dochodów.

Także w nowej wersji wzoru deklaracji PIT-8AR dodano część D „Informacje dodatkowe” wypełnianą przez płatnika, który poniósł negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19 i zgodnie z obowiązującymi przepisami skorzystał z przesunięcia terminu przekazania zryczałtowanego podatku pobranego za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2020 r. (poz. 430, 431 i 432).

Niemcy przedstawiają nowe zasady dotyczące metadanych w związku z COVID-19

Niemiecka propozycja w zakresie wspomnianego kontrowersyjnego rozporządzenia wycofuje z projektu zapisy dotyczące uzasadnionego interesu w zakresie przetwarzania metadanych. Zgodnie z tekstem – przetwarzanie metadanych pochodzących z łączności elektronicznej może być dozwolone, jeżeli jest niezbędne w celu ochrony interesu mającego znaczenie dla życia osób fizycznych, w tym będących użytkownikami końcowymi.

Pod pojęciem metadanych kryją się wszelkie informacje ujawniające dane o lokalizacji, czas oraz osoby zaangażowane w komunikację. Propozycja niemiecka opierała się na umożliwieniu przetwarzania metadanych w niektórych sytuacjach bez zgody przez dostawców usług komunikacyjnych. Przetwarzania takie mogą się odbywać m.in. w ramach realizacji celów humanitarnych, w tym monitorowania rozprzestrzeniania się epidemii, a także sytuacjach kryzysowych takich jak klęski żywiołowe.

Pojęcie żywotnych interesów zostało uregulowane w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z 27.4.2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

Uzasadnione interesy

Niektóre z praktyk, które uznane zostały za spełniające kryterium uzasadnionego interesu, dotyczyły wykrywania nadużyć mogących wystąpić w związku z korzystaniem z łączności elektronicznej. Wycofanie niektórych przepisów z treści proponowanego tekstu spotkało się z negatywną opinią przedstawicieli branży telekomunikacyjnej. Zgodnie z ich stanowiskiem takie działanie może skutkować ograniczeniem potencjału innowacji w zakresie danych.

W liście wysłanym do poszczególnych ministerstw lobby telekomunikacyjne wskazuje, że nowe brzmienie omawianego tekstu jest regresem względem pierwotnej wersji. Pomija on osiągnięte do tej pory konstruktywne kompromisy. Ponadto, neguje stanowiska oraz interesy wielu państw będących członkami Unii Europejskiej, zagrażając także stabilności gospodarki cyfrowej oraz potencjałowi jej wzrostu.

Legalne przechwytywanie

Zgodnie ze stanowiskiem Niemiec rozporządzenie o prywatności i łączności nie powinno wpływać na możliwość państw członkowskich do legalnego przechwytywania komunikacji elektronicznej. Dotyczy to także wymogów stawianych dostawcom w zakresie pomocy organom w przeprowadzaniu zgodnych z prawem przechwytów.

Unia Europejska prowadzi dyskusję dotyczącą przechwytywania komunikacji w sieciach telekomunikacyjnych nowej generacji. Celem rozmów jest umożliwienie organom ściągania przeprowadzanie przechwytów w świetle zaostrzonych protokołów bezpieczeństwa.

Źródło:

https://www.euractiv.com/section/digital/news/german-presidency-charts-new-covid19-metadata-rules-in-leaked-eprivacy-text/

Związanie WSA wykładnią dokonaną przez NSA

Tak stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku (wyr. WSA w Gdańsku z 21.10.2020 r., I SA/Gd 530/20, Legalis).

Zgodnie z art. 190 ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: PostAdmU), sąd, któremu przekazano sprawę, jest związany wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny. Nie można oprzeć skargi kasacyjnej od orzeczenia wydanego po ponownym rozpoznaniu sprawy na podstawach sprzecznych z wykładnią prawa ustaloną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Z art. 185 PostAdmU wynika bowiem, że NSA w razie uwzględnienia skargi kasacyjnej uchyla zaskarżone orzeczenie w całości lub w części i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania sądowi, który wydał orzeczenie, a gdyby sąd ten nie mógł rozpoznać jej w innym składzie innemu sądowi. W razie przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, sąd rozpoznaje ją w innym składzie.

Przy czym, zdaniem WSA w Gdańsku, z określenia „związany wykładnią prawa” należy wyprowadzić wniosek, że WSA nie jest związany oceną NSA co do stanu faktycznego sprawy, albowiem ocena ta nie jest wykładnią przepisów prawa. Jednakże w pozostałym zakresie ocena wyrażona przez NSA wiąże sąd rozpoznający sprawę ponownie. Poza ty, co najważniejsze, WSA może odstąpić od zawartej w orzeczeniu NSA wykładni prawa jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w szczególności, jeżeli stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez NSA (por. wyr. Sądu Najwyższego z 9.7.1998 r., I PKN 226/98, Legalis), jak również w przypadku, gdy przy niezmienionym stanie faktycznym sprawy, po wydaniu orzeczenia przez NSA, zmienił się stan prawny.

Reguły udzielania zamówień bagatelnych w rozumieniu PZP w ramach projektów UE

Stanowi ono ważną wskazówkę dla beneficjentów będących zamawiającymi publicznymi udzielającymi zamówień klasycznych w rozumieniu PZP. Pojawiały się już bowiem wątpliwości o relację obowiązków odnośnie do zamówień bagatelnych określonych w PZP w stosunku do wymagań przy udzielaniu zamówień zgodnie z zasadą konkurencyjności. Ma to związek z faktem, że przepisy PZP, które zaczną obowiązywać od 1.1.2021 r. wprowadzają w art. 2 ust. 2 PZP nowe reguły w zakresie udzielania zamówień bagatelnych, tj. zamówień klasycznych, których wartość dotycząca jednorazowego zakupu bez podatku od towarów i usług jest mniejsza niż 130 000 zł, nie mniejsza jednak niż 50 000 zł, udzielanych przez zamawiających publicznych. Jednocześnie, zgodnie z pkt 1 sekcji 6.5.2 Wytycznych w zakresie kwalifikowalności wydatków w ramach EFRR, EFS oraz FS na lata 2014–2020, beneficjent projektu UE udziela zamówienia o wartości przekraczającej 50 000 zł netto zgodnie z zasadą konkurencyjności. Dalej, zgodnie z pkt 4 sekcji 6.5.2 przywołanych Wytycznych, w przypadku beneficjenta będącego zamawiającym w rozumieniu przepisów ZamPublU, zasadę konkurencyjności uznaje się za spełnioną, jeżeli postępowanie o udzielenie zamówienia przeprowadzone jest na zasadach i w trybach określonych w ZamPublU.

Powyższe zdaniem Ministerstwa oznacza, że beneficjenci będący zamawiającymi publicznymi będą udzielać od 1.1.2021 r. zamówień bagatelnych zgodnie z właściwymi przepisami PZP, a nie jak dotychczas (w większości przypadków) – w oparciu o zasady ww. Wytycznych.

Dla przypomnienia, z przywołanego art. 2 ust. 2 PZP wynika przede wszystkim (poprzez odesłanie do stosowania art. 268 ust. 1 PZP) wymóg upublicznienia ogłoszenia o zamówieniu bagatelnym w BZP. Co więcej, zgodnie z art. 268 ust. 3 PZP w uzasadnionym przypadku zamawiający może odstąpić od zamieszczenia ogłoszenia o zamówieniu bagatelnym w BZP. Zauważa się zatem, że możliwe są zgodnie z PZP dwa rodzaje postępowań o udzielenie zamówienia bagatelnego, tj. z publikacją albo bez publikacji ogłoszenia o zamówieniu bagatelnym w BZP. W związku z tym, że przepisy PZP są prawem powszechnie obowiązującym, nie należy – zdaniem Ministerstwa – nakładać na zamawiających publicznych udzielających zamówień bagatelnych dodatkowych wymogów związanych z zasadą konkurencyjności. Niemniej, z uwagi na brak w PZP procedury udzielania zamówień bagatelnych, beneficjenci będą – jak wskazuje się w stanowisku – najprawdopodobniej ją określać samodzielnie (np. w regulaminie wewnętrznym). Dla właściwych instytucji oznacza to, że przy prowadzeniu kontroli zamówień bagatelnych realizowanych w ramach projektów UE, oprócz zgodności z PZP powinny weryfikować również zgodność czynności beneficjenta z postanowieniami regulaminu wewnętrznego (lub innych regulacji wewnętrznych), odnoszącymi się do zamówień bagatelnych.

Wypowiadanie umów o zakazie konkurencji to narzędzie dla zatrudniających

Nie wiadomo, ilu zatrudniających skorzystało dotychczas z możliwości wypowiedzenia umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy lub cywilnoprawnego (dalej: umowa antykonkurencyjna) w trybie art. 15gf specustawy, tj. ustawy z 2.3.2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. poz. 1842). Nie ma bowiem rejestru takich umów ani obowiązku zgłaszania ich rozwiązania na podstawie wymienionego przepisu. Nie ma też jednak potrzeby ich wprowadzania. Umowy antykonkurencyjne nie są bowiem powszechnie stosowane. Zwykle dotyczą osób na stanowiskach zarządzających (menedżerskich) lub kierowniczych niższego szczebla, których wiedza i umiejętności po opuszczeniu dotychczasowego miejsca zatrudnienia mogłyby być użyteczne dla konkurencyjnych firm. Niewykluczone jest też ich zawieranie z szeregowymi pracownikami mającymi dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę (por. art. 101² § 1 KP). Celem umów antykonkurencyjnych jest bowiem ochrona interesów pracodawcy przed działaniami pracownika polegającymi między innymi na wykorzystywaniu zdobytej w trakcie zatrudnienia wiedzy dla celów mogących szkodzić owym interesom (por. wyrok SN z 14.3.2019 r., II PK 311/17).

Instytucja tymczasowa

Od 24.6.2020 r. może być wypowiedziana każda umowa antykonkurencyjna po ustaniu stosunku pracy, a także umowy: agencyjnej, zlecenia, o świadczenie usług (do której stosuje się przepisy o zleceniu) i o dzieło. Nie jest to jednak rozwiązanie stałe. Obowiązuje wyłącznie w okresie stanu zagrożenia epidemicznego/epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19. Jego odwołanie (bez względu na to, który z tych stanów będzie ostatni) wyłączy prawo wypowiedzenia na podstawie art. 15gf specustawy.

Tymczasowość tej instytucji jest uzasadniona, ponieważ wprowadza wyjątkowe uprawnienie, którego nie gwarantują regulacje Kodeksu Pracy ani Kodeksu Cywilnego.

Jedna strona

Prawo wypowiedzenia przysługuje wyłącznie tej stronie umowy antykonkurencyjnej, na rzecz której zakaz został ustanowiony, czyli pracodawcy, dającemu zlecenie (zleceniodawcy), zamawiającemu. „Przyznanie uprawnień tylko jednej stronie wynika z sytuacji wywołanej epidemią COVID-19 – pracodawcy, dający zlecenie i zamawiający w obliczu gospodarczych konsekwencji epidemii nie są w stanie ponosić wszystkich kosztów prowadzenia działalności”– czytamy w uzasadnieniu do ustawy z 19.6.2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postepowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. poz. 1086, tzw. tarcza antykryzysowa 4.0), która wprowadziła art. 15gf do specustawy. Można spotkać się z zarzutem, że to działanie antypracownicze, ingerujące w prawo pracy. Faktycznie pracownik w chwili zawierania umowy antykonkurencyjnej może liczyć, że po ustaniu stosunku pracy będzie otrzymywał w okresie zakazu konkurencji odszkodowanie w wysokości minimum 25% wynagrodzenia uzyskiwanego przez zakończeniem zatrudnienia (por. art. 101² § 1 i 3 KP). Może to powodować, że w trakcie wykonywania takiej umowy nie podejmuje żadnego zatrudnienia. Jednak nie ma już wówczas statusu pracowniczego. W efekcie jego były pracodawca może zdecydować w okolicznościach niezwykłych wywołanych COVID-19, że ważniejsze jest dla niego utrzymanie miejsc pracy niż opłacanie zakazu konkurencji. Uzasadnia to wyposażenie tylko jego w prawo do wypowiedzenia.

Brak kryteriów

Trzeba mieć na uwadze, że znajdą się i tacy zatrudniający, którzy po prostu skorzystają z okazji do pozbycia się umowy antykonkurencyjnej, która nie jest im już dłużej potrzebna do ochrony interesów. W art. 15gf specustawy nie zostały przecież wskazane żadne kryteria (np. finansowe), których spełnienie uruchamiałoby prawo do wypowiedzenia. To mankament tej regulacji. Jego wyeliminowanie jest możliwe poprzez wprowadzenie dodatkowych warunków, np. na wzór spadku obrotów gospodarczych albo istotnego wzrostu obciążenia funduszu wynagrodzeń z powodu przeciwdziałania COVID – 19, wymaganych np. przy uzyskiwaniu dofinansowań na mocy specustawy.

Mimo że aktualne brzmienie art. 15gf specustawy prowadzi do wniosku o dopuszczalności jego zastosowania do każdej umowy antykonkurencyjnej (wykładnia językowa), to cel wprowadzenia tego przepisu wyklucza taką interpretację (wykładnia celowościowa). Zdaniem Sądu Najwyższego, wolno odstąpić od znaczenia literalnego (potocznego) danego przepisu, gdy pozostaje ono w oczywistym konflikcie lub sprzeczności ze znaczeniem innych norm systemu, prowadzi do absurdalnych konsekwencji z punktu widzenia społecznego lub ekonomicznego albo do rażąco niesprawiedliwych rozstrzygnięć bądź też jest sprzeczne z powszechnie akceptowanymi normami moralnymi (por. wyrok z 8.5.1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999/1/7). Biorąc zatem pod uwagę to stanowisko, art. 15gf specustawy powinien być wykorzystywany tylko w razie pogorszenia się sytuacji ekonomicznej zatrudniającego z powodu koronawirusa.

Krótki okres

Termin wypowiedzenia umowy antykonkurencyjnej jest bardzo krótki. Wynosi zaledwie 7 dni. Oznacza to, że umowa rozwiąże się z upływem ostatniego dnia z tego okresu, przy czym jego początek przypada na dzień następny po dniu, w którym druga strona miała możliwość zapoznania się z treścią wypowiedzenia (art. 110-111 w zw. z art. 61 KC). Zatrudniający przestaje być wtedy zobowiązany do wypłaty odszkodowania, a były zatrudniony do przestrzegania zakazu konkurencji. Jest to zgodne z celem instytucji wypowiedzenia umowy antykonkurencyjnej na mocy art. 15gf specustawy – poprawy sytuacji finansowej zatrudniającego, lecz przynosi odwrotny skutek dla byłego zatrudnionego.

Ekspresowe tempo rozwiązywania umów antykonkurencyjnych nie jest praktykowane w zwykłych (niecovidowych) okolicznościach. Klauzula jednostronnego wypowiedzenia musi być bowiem wpisana do takiej umowy po zakończeniu stosunku pracy i cywilnoprawnego (m.in. wyroki SN z 12.3.2014 r., II PK 151/13 i z 5 grudnia 2013 r., V CSK 30/13 oraz wyrok SR dla Warszawy Pragi Południe z 28.6.2018 r., VI P 66/18). Co do okresu i długości wypowiedzenia nie ma tu wytycznych prawnych (wyjątek dotyczy umowy agencyjnej – por. art. 764⁶ – art. 764⁸ KC), lecz są one elementem zgody obu stron, które zazwyczaj przystają na 1, 2 albo 3 miesiące. Jeśli w umowie brak postanowień o możliwości jej wypowiedzenia, to musiałaby być realizowana przez okres, na który została zawarta, gdyby nie art. 15gf specustawy.

Brak kary

Krótki okres wypowiedzenia pozwala zatrudniającemu uwolnić się od obowiązku regulowania odszkodowania wraz jego upływem. Musi jedynie wypłacić część proporcjonalną do chwili rozwiązania się umowy. Nie jest natomiast zobligowany do uiszczenia kary umownej, ponieważ wypowiedzenie wręczone zgodnie z art. 15gf specustawy nie daje takiej podstawy (por. cytowane uzasadnienie).

Zmiany w zakresie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kas rejestrujących

Projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie Ministra Finansów z 28.12.2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących wprowadza zmiany mające na celu dostosowanie dotychczas obowiązującego rozporządzenia do Nomenklatury scalonej (CN) w zakresie towarów oraz PKWiU (2015) w zakresie usług oraz niektórych towarów, a także uporządkowanie niektórych zagadnień. Wprowadzone zmiany w nazewnictwie wynikają z innej klasyfikacji tych samych towarów lub usług. Obecnie używana klasyfikacja obowiązuje tylko do 31.12.2020 r. na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 27.3.2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), stąd konieczność zmiany przedmiotowego rozporządzenia.

Rozporządzenie ma wejść w życie z dniem 1.1.2021 r.

Stopa bezrobocia w październiku utrzymała się na poziomie 6,1 %

Szacowana przez MRPiT stopa bezrobocia rejestrowanego (na podstawie liczby pracujących z końca września 2020 roku) wyniosła w końcu października 2020 r. 6,1%, co oznacza, że od pięciu miesięcy pozostawała na identycznym poziomie.

Ze wstępnych danych wynika, że liczba bezrobotnych w końcu października 2020 roku wyniosła 1 mln 19 tys. osób i – w porównaniu z końcem września 2020 roku – spadła o 4,7 tys. osób, czyli o 0,5%.

Natężenie bezrobocia, w odniesieniu do września, zmniejszyło się w 6 województwach – spadek kształtował się w przedziale od 0,1 pkt proc. w województwach opolskim, łódzkim, warmińsko-mazurskim, dolnośląskim i kujawsko-pomorskim do 0,2 pkt proc. w świętokrzyskim.

Według danych Eurostatu we wrześniu 2020 roku Polska była, po Czechach, drugim krajem w UE o najniższej stopie bezrobocia, osiągając poziom 3,1% wobec 7,5% w UE27 i 8,3% strefie Euro. Wartość zharmonizowanej stopy bezrobocia we wrześniu br. była w Polsce na identycznym poziomie, jak w we wrześniu 2019 r. oraz w sierpniu 2020 r. W UE wskaźnik bezrobocia zwiększył się z 6,6% we wrześniu 2019 r. do 7,5% we wrześniu 2020 r.

Źródło:

gov.pl

Możliwość ponownego stosowania stawki 0% VAT dla darowizn laptopów i tabletów

Projekt przewiduje ponowne wprowadzenie od 1.9.2020 r. do dnia odwołania na obszarze Polski stanu epidemii ogłoszonego w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2 możliwości czasowego stosowania stawki 0% dla darowizn laptopów i tabletów (obowiązującej pierwotnie do 30.6.2020 r.) na rzecz:

1. placówek oświatowych (czyli szkół i przedszkoli publicznych i niepublicznych, szkół wyższych i placówek opiekuńczo-wychowawczych),
2. organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych oraz operatora OSE, o którym mowa w ustawie z 27.10.2017 r. o Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej –  w celu dalszego nieodpłatnego przekazania placówkom oświatowym,
3. organów prowadzących szkołę lub placówkę, o których mowa w art. 4 pkt 16 ustawy z 14.12.2016 r. – Prawo oświatowe  – w celu dalszego nieodpłatnego przekazania prowadzonym placówkom oświatowym.

Warunkiem stosowania przedmiotowej preferencji będzie (tak jak dotychczas) zawarcie pomiędzy podatnikiem dokonującym darowizny towarów i obdarowanymi pisemnej umowy darowizny, dodatkowo, w przypadku dokonania darowizny na rzecz organizacji humanitarnych, charytatywnych lub edukacyjnych oraz operatora Ogólnopolskiej Sieci Edukacyjnej, wymagane jest posiadanie przez podatnika kopii umowy darowizny tego sprzętu dokonanej przez te organizacje na rzecz placówek oświatowych. W przypadku zaś darowizny dokonywanej na rzecz organów prowadzących szkołę lub placówkę wymagane jest, aby z umowy zawartej pomiędzy podatnikiem a tym podmiotem wynikało, że sprzęt komputerowy zostanie nieodpłatnie przekazany do prowadzonej przez niego placówki oświatowej.