Z przedstawionego pytania wynika, że w transakcji bierze udział jedynie dwóch podatników (polski podatnik oraz czeski kontrahent). Zatem transakcja nie może zostać uznana za transakcję trójstronną, ponieważ brakuje trzeciego podmiotu (podatnika VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych).
Wewnątrzwspólnotowym transakcjom trójstronnym (dalej jako „WTT”) zostały poświęcone art. 135–138 VATU. Polskie przepisy zostały przyjęte wskutek implementowania art. 141 dyrektywy 2006/112/WE.
Z powyższych przepisów wynika, że za WTT może zostać uznana taka transakcja, która spełnia następujące cechy:
1) w transakcji uczestniczy trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich;
2) transakcja trójstronna dotyczy dostaw tego samego towaru;
3) towar jest wydawany przez pierwszego z podatników bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym przyjmuje się, że dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim podatnikiem oraz drugim i ostatnim podatnikiem w kolejności, a zatem przepływ towaru jest oderwany od przepływu dokumentów (faktur);
4) towar jest wysyłany lub transportowany przez pierwszego podatnika VAT lub też transportowany przez drugiego w kolejności podatnika VAT lub na ich rzecz z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego.
Z przedstawionego pytania wynika, że w transakcji bierze udział jedynie dwóch podatników (polski podatnik oraz czeski kontrahent). Zatem transakcja nie może zostać uznana za transakcję trójstronną, ponieważ brakuje trzeciego podmiotu (podatnika VAT zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych).
