Ważny wyrok TK dla przedsiębiorców i podmiotów, które posiadają grunty w ramach prowadzonych działalności gospodarczych

Jakiego przepisu dotyczy wyrok?

Od kilku lat pojawiła się niebezpieczna tendencja interpretacyjna organów, iż art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z 12.1.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.) wskazujący, iż za grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej uznaje się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, należy rozumieć w taki sposób, iż sam fakt posiadania danego gruntu przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą kwalifikuje go jako grunt związany z prowadzoną działalności gospodarczą. Podejście takie jest niekorzystne z punktu widzenia przedsiębiorców, gdyż stawki za grunty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą są wyższe niż stawki od samych gruntów np. rolnych.

Wielokrotnie zdarza się, iż osoba prowadząca działalność gospodarczą nabywa grunty, które być może, ale niekoniecznie będzie w przyszłości użytkować na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Może się jednak okazać, że przez wiele lat nie będą one używane przez przedsiębiorcę. W przypadku, gdy opodatkowanie takich gruntów jest wysokie, sytuacja jest dla niego niekorzystna.

W aktualnym orzecznictwie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym nieruchomość znajdująca się w posiadaniu osoby fizycznej, będącej przedsiębiorcą, jest związana z powadzeniem działalności gospodarczej pod warunkiem, że stanowi ona element jego przedsiębiorstwa. Stanowienie elementu przedsiębiorstwa może mieć miejsce w szczególności poprzez cechy faktyczne tej nieruchomości lub też z uwagi na rodzaj prowadzonej przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej. Zatem ujęcie w ewidencji środków trwałych, może być jedną z przesłanek do uznania takiej nieruchomości za nieruchomość związaną z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nie są to jednak grunty, które jedynie przejściowo nie są wykorzystywane przez osobę fizyczną w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, ale potencjalnie mogą być one wykorzystywane na ten cel z uwagi na ich charakter.

Przełomowy wyrok TK

Jak wskazał TK w wyroku z 24.2.2021 r. SK 39/19, Legalis, art. 1a ust. 1 pkt 3 PodLokU rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Podatnicy muszą jednak uzbroić się w cierpliwość w oczekiwaniu na uzasadnienie, które wyjaśni, jakie podejście należy przyjąć w opodatkowaniu nieruchomości związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.