Takie wnioski płyną z orzeczenia NSA z 4.8.2020 r. (I OSK 1889/18, Legalis).

Zgodnie z art. 139 ust. 1 i 2 ustawy z 29.1.2004 r. – Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1843 ze zm.; dalej: ZamPublU), do umów w sprawach zamówień publicznych stosuje się przepisy ustawy z 23.4.1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.), jeżeli przepisy ustawy nie stanowią inaczej. Umowa wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej, chyba że przepisy odrębne wymagają formy szczególnej.

Natomiast z art. 139 ust. 3 ZamPublU wynika, że umowy są jawne i podlegają udostępnianiu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej, czyli przede wszystkim ustawy z 6.9.2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1429 ze zm.; dalej: DostInfPubU).

Problem pojawił się w sytuacji, czy umowy dotyczące zamówień publicznych o małej wartości podlegają przepisom o dostępie do informacji publicznej. Zdaniem NSA nie budzi wątpliwości, że regulacją tą objęte są tylko umowy, których przedmiotem są zamówienia publiczne, a zatem objęte przepisami ZamPublU. W tym zakresie ZamPublU wprost odsyła do DostInfPubU, która ogólnie reguluje zasady udostępniania informacji publicznej i tylko w zakresie określonym w art. 1 ust. 2 DostInfPubU odsyła do ustaw szczególnych, które określają odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi.

W omawianym wyroku NSA stwierdził, że nie sposób uznać, że przepisy ZamPublU, w tym jej art. 139 ust. 3, jako niedotyczącej umów niewielkiej wartości, miałyby definiować co jest informacją publiczną i że nie są nią umowy, których procedura zawierania nie jest regulowana przepisami ZamPublU.

Ważne

Przepis art. 139 ust. 3 ZamPublU nie jest zbędny, ponieważ ustanowiono go dla jasności, że umowy objęte regulacją tej ustawy są jawne i podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Taka regulacja nie ogranicza prawa dostępu do informacji publicznej określone w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP. A zatem, postulowane przez organy wprowadzenie do definicji informacji publicznej kryterium większej wartości zawieranych umów, nie znajduje jakichkolwiek racjonalnych podstaw.