W Dz.U. z 2019 r. pod poz. 303 opublikowano ustawę z 31.1.2019 r. o rodzicielskim świadczeniu uzupełniającym.
Świadczenie takie, na wniosek, można przyznać:
1) matce, która urodziła i wychowała lub wychowała co najmniej czworo dzieci;
2) ojcu, który wychował co najmniej czworo dzieci, w przypadku śmierci matki dzieci albo porzucenia dzieci przez matkę lub w przypadku długotrwałego zaprzestania wychowywania dzieci przez matkę.
Świadczenie uzupełniające:
1) można przyznać matce po osiągnięciu wieku 60 lat albo ojcu po osiągnięciu wieku 65 lat, w przypadku gdy nie posiada dochodu zapewniającego niezbędne środki utrzymania;
2) przysługuje pod warunkiem zamieszkiwania na terytorium Polski w trakcie jego pobierania (organ może odmówić przyznania świadczenia: osobie, którą sąd pozbawił władzy rodzicielskiej lub której sąd ograniczył władzę rodzicielską przez umieszczenie dziecka lub dzieci w pieczy zastępczej, a także w przypadku długotrwałego zaprzestania wychowywania dzieci);
3) nie przysługuje osobie, która jest tymczasowo aresztowana lub odbywa karę pozbawienia wolności (nie dotyczy to osób odbywających karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego; osoba taka ma obowiązek niezwłocznie powiadomić organ rentowy o tymczasowym aresztowaniu lub o odbywaniu kary pozbawienia wolności);
4) nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty w wysokości co najmniej najniższej emerytury.
Wysokość świadczenia nie może być wyższa od najniższej emerytury. W przypadku pobierania emerytury lub renty, w wysokości niższej od najniższej emerytury, świadczenie stanowi dopełnienie jej wysokości do wysokości najniższej emerytury.
Ustawa wprowadza też zmiany dostosowujące w następujących ustawach:
1) ustawie z 27.8.2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2077 ze zm.);
2) ustawie z 25.6.1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1368 ze zm.) – w zakresie prawa do zasiłku chorobowego i świadczenia rehabilitacyjnego;
3) ustawie z 11.2.2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2134 ze zm.) – w zakresie utraty dochodu oraz uzyskania dochodu;
4) ustawie z 7.9.2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 554 ze zm.) – w zakresie utraty dochodu oraz uzyskania dochodu;
5) ustawie z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1510 ze zm.) – obowiązek ubezpieczenia zdrowotnego osób pobierających rodzicielskie świadczenie uzupełniające powstaje od dnia, od którego przysługuje jego wypłata, i wygasa z dniem zaprzestania pobierania świadczenia;
6) ustawie z 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2220 ze zm.) – w zakresie wyłączenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego;
7) ustawie z 13.10.1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 300 ze zm.);
8) ustawie z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 299 ze zm.);
9) ustawie z 25.2.1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.).
Poza tym, do zwolnień przedmiotowych od podatku dochodowego od osób fizycznych włączono odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (art. 21 ust. 1 pkt 95a ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.). Przepis ten ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1.1.2019 r.
Zgodnie z art. 11 ustawy do postępowania w sprawie świadczenia w zakresie nieuregulowanym w ustawie stosuje się przepisy ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.).
Od decyzji organu rentowego wydanej w sprawie ponownego ustalenia wysokości świadczenia, ustania prawa do świadczenia, wypłaty świadczenia oraz zwrotu nienależnie pobranego świadczenia przysługuje odwołanie do właściwego sądu w terminie i na zasadach określonych w przepisach ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 ze zm.). Jeżeli:
1) organ rentowy uzna odwołanie za słuszne, zmienia lub uchyla decyzję niezwłocznie, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia wniesienia odwołania (w tym przypadku odwołaniu nie nadaje się dalszego biegu);
2) odwołanie nie zostało w całości lub w części uwzględnione, organ rentowy przekazuje niezwłocznie, nie później niż w ciągu 30 dni od dnia wniesienia odwołania, sprawę do sądu wraz z uzasadnieniem.
