Rezygnacja z estońskiego CIT jest możliwa z końcem roku, nawet przed upływem czterech lat stosowania ryczałtu. Sama rezygnacja nie oznacza automatycznie konieczności opodatkowania dochodu spółki, aczkolwiek mogą wystąpić obciążenia fiskalne, np. wynikające z uprzedniego „szczególnego” rozliczenia strat z lat ubiegłych, względnie związane z koniecznością zapłaty podatku od korekty wstępnej (jeżeli taki był wykazany przy rozpoczęciu stosowania ryczałtu).
Chociaż w myśl ogólnej zasady „podstawowym” okresem stosowania estońskiego CIT jest okres czterech lat, nic nie stoi na przeszkodzie temu, by spółka zrezygnowała wcześniej. Rezygnacja jest możliwa z końcem roku podatkowego/obrotowego, nawet po pierwszym roku stosowania ryczałtu. Wskazać należy, że rezygnacja z estońskiego CIT powinna być dokonana w zeznaniu CIT–8E złożonym za ostatni rok stosowania ryczałtu. Należy oznaczyć kwadrat „1” w poz. 33 takiego zeznania. Rezygnacja będzie skuteczna z końcem roku, za który składane jest zeznanie z taką informacją. Co istotne – inaczej niż przy wyborze ryczałtu jako formy opodatkowania – prawodawca nie przewidział możliwości skrócenia roku podatkowego wyłącznie w celu zmiany formy opodatkowania.
Podkreślić należy, że rezygnacja z ryczałtu nie oznacza konieczności opodatkowania zysku wypracowanego w okresie stosowania ryczałtu.
Co prawda, w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem, powstaje dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w okresie stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto). Jednak w takiej sytuacji samo wystąpienie dochodu nie oznacza automatycznie obowiązku zapłaty podatku. Otóż bowiem, od takiego dochodu podatek będzie płatny po podjęciu uchwały o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto, względnie po rozdysponowaniu takim zyskiem netto w jakiejkolwiek formie (o ile nie wystąpiły wcześniej przesłanki z art. 28t ust. 3 PDOPrU ani sam podatnik nie zdecydował się na zapłatę podatku jednorazowo w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem).
Po zakończeniu stosowania ryczałtu, zysk wypracowany w okresie stosowania estońskiego CIT objęty jest zasadami opodatkowania właściwymi dla ryczałtu od dochodów spółek. Ma to zastosowanie w odniesieniu do wspólników otrzymujących dywidendy z zysku wypracowanego w latach stosowania estońskiego CIT, o ile są to osoby fizyczne. Podkreślić bowiem należy, że po zakończeniu stosowania estońskiego CIT udziały/akcje mogą być zbywane również innym podmiotom, niż osoby fizyczne.
Jeżeli po zakończeniu stosowania ryczałtu spółka rozdysponuje dochód z tytułu zysku netto z okresu stosowania estońskiego CIT, będzie musiała zapłacić podatek dochodowy (estoński CIT). W przypadku wypłaty dywidendy na rzecz osoby fizycznej zostanie zastosowana redukcja PIT zapisana w art. 30a ust. 19 PDOFizU. Obniżenie (redukcja) nie ma zastosowania, jeżeli udziałowcem otrzymującym dywidendę będzie inny podmiot – wówczas zastosowanie może mieć zwolnienie od CIT właściwe ze względu na status udziałowca i inne okoliczności wskazane przez prawodawcę (patrz np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 4.3.2024 r., 0114-KDIP2-1.4010.690.2023.1.MW).
