Jeżeli obowiązek zapewnienia karnetu sportowego przez podatnika stanowi jeden z elementów umowy zawartej między tym podatnikiem a współpracownikiem działającym w formie B2B, należy przyjąć, że usługobiorca nabywa usługę w charakterze przedsiębiorcy. W rezultacie, transakcja ta nie podlega obowiązkowi rejestracji przy zastosowaniu kasy fiskalnej, jednakże powinna być obligatoryjnie udokumentowana fakturą.
Okoliczności sprzedaży (odsprzedaży) usług przez podatnika w formie karnetu sportowego stanowią element uzgodnień pomiędzy stronami umowy. W konsekwencji z treści umowy zawartej pomiędzy podatnikiem a samozatrudnionym powinno wynikać, w jakim charakterze współpracownik występuje jako nabywca świadczenia – czy jako podatnik, czy jako konsument.
Co do zasady należy przyjąć, że sprzedaż karnetów sportowych jest ściśle powiązana z istniejącym stosunkiem prawnym pomiędzy podatnikiem a współpracownikiem B2B, stanowiąc dodatkowy element zobowiązania podatnika wynikający z tej umowy. To dowodzi, że usługa wstępu do obiektów sportowych nabywana jest oraz wykorzystywana przez samozatrudnionego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. W związku z nabyciem tej usługi działa on w charakterze przedsiębiorcy. Oznacza to, że przy odsprzedaży karnetu sportowego podatnik nie jest zobowiązany do rejestrowania tego zdarzenia przy zastosowaniu kasy fiskalnej. W celu należytego udokumentowania świadczenia zobligowany jest natomiast do wystawienia faktury (tj. refaktury).
Choć jest to mało prawdopodobne, gdyby jednak z umowy lub porozumienia dotyczącego udostępnienia karnetów sportowych za pośrednictwem podatnika wynikało, że ich odsprzedaż odbywa się poza zakresem obowiązującego strony kontraktu B2B, podatnik obowiązany byłby generalnie ująć tę czynność przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy o VAT (z zastosowaniem zwolnienia przedmiotowego, jeśli jest to możliwe). W takim przypadku usługobiorca występuje bowiem przy nabyciu usługi w roli konsumenta.
