Tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 6.8.2020 r. (0114-KDIP3-2.4011.404.2020.2.JM).
W tym przypadku Dyrektor KIS rozstrzygał sprawę szpitala, który otrzymywał od darczyńców darowizny. Przedmiotem tych darowizn były rzeczy ruchome – środki ochrony osobistej (różnego rodzaju środki do mycia i dezynfekcji rąk), w celu pomocy w realizacji zadań statutowych szpitala, w tym związanych ze zwalczaniem epidemii COVID-19. Środki te następnie szpital przekazywał personelowi szpitala, czyli pracownikom różnych działów, zatrudnionym w ramach umów o pracę. Otrzymane przez pracowników środki miały być wykorzystywane poza pracą do celów ochrony osobistej.
Z art. 11 ust. 1, a także z art. 12 ust. 1 PDOFizU wynika, że przychodami, w tym ze stosunku pracy, są m.in. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przy czym, przychód pracownika obejmuje nieodpłatne świadczenie, jeżeli świadczenie to zostanie spełnione w interesie pracownika (a nie w interesie pracodawcy) i przyniesie pracownikowi korzyść w postaci powiększenia jego aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść. W zakresie tego kryterium należy podkreślić, że chodzi o realny charakter przysporzenia jako warunku objęcia nieodpłatnego świadczenia podatkiem dochodowym (patrz wyr. TK z 8.7.2014 r., K 7/13).
W związku z tym Dyrektor KIS uznał, że dostarczenie wymienionych wyżej środków ochronnych zapobiega niekontrolowanemu rozprzestrzeniania się choroby (w tym przypadku COVID-19), niweluje niepożądaną przez każdego pracodawcę nieobecność pracowników, ale też ma istotne znaczenie dla terminowego wywiązania się pracodawcy z zawartych kontraktów. A zatem, otrzymane przez personel szpitala środki higieny nie stanowią nieodpłatnego świadczenia.
W tym przypadku szpital otrzymuje od darczyńców darowizny, których przedmiotem są wymienione wyżej środki ochronne, a celem tych darowizn jest pomoc w realizacji zadań statutowych szpitala, w tym związanych ze zwalczaniem epidemii COVID-19. Dyrektor KIS wskazał też, że przekazywanie pracownikom szpitala środków ochrony osobistej (środki do mycia i dezynfekcji rąk), ma charakter ogólnospołeczny i niewątpliwie ogranicza rozprzestrzenianie się wirusa i ogranicza nieobecność personelu w pracy. Jest to też istotne z punktu widzenia ciągłości realizacji zadań szpitala. Gdyby bowiem nie konieczność zapobiegania, przeciwdziałania i zwalczania COVID-19, personel nie otrzymałby takich środków higieny.
Przekazane pracownikom świadczenia w tym zakresie zostały spełnione w interesie pracodawcy, a nie pracownika. W konsekwencji nie stanowią przychodu pracownika ze stosunku pracy (art. 12 ust. 1 PDOFizU). Szpital, jako pracodawca, nie ma więc obowiązku obliczania i pobierania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych świadczeń.