Koszty transportu morskiego nie powinny być wliczane po raz drugi do podstawy opodatkowania WNT.
W pierwszej kolejności należy wskazać, że podatnik prawidłowo rozpoznaje dwa zdarzenia na gruncie VAT – import towarów oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.
Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: VATU) podstawą opodatkowania z tytułu importu towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Jeżeli przedmiotem importu są towary opodatkowane podatkiem akcyzowym, podstawą opodatkowania jest wartość celna powiększona o należne cło i podatek akcyzowy.
Stosownie do art. 30b ust. 4 VATU: „Podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1–3a, obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia – o ile nie zostały włączone do wartości celnej – ponoszone do pierwszego miejsca przeznaczenia na terytorium kraju, jak również wynikające z transportu do innego miejsca przeznaczenia znajdującego się na terytorium Unii Europejskiej, jeżeli miejsce to jest znane w momencie dokonania importu”.
Z powyższych przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania należy zaliczyć, między innymi, koszty transportu z miejsca wysyłki do miejsca, w którym towar został poddany odprawie celnej.
Natomiast zgodnie z art. 30a ust. 1 VATU: „Do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a ust. 1–1b, 6, 7, 10, 11 i 17”.
W świetle art. 29a ust. 6 VATU podstawa opodatkowania obejmuje:
1) podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
2) koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
Z przywołanych przepisów wynika, że koszty transportu morskiego nie powinny być wliczane po raz drugi do podstawy opodatkowania WNT.
Zaleca się potwierdzenie przedstawionej wykładni poprzez złożenie wniosku o interpretację indywidualną.
Biorąc pod uwagę orzecznictwo TSUE należy przyjąć, że transport towaru jest usługą pomocniczą względem świadczenia głównego, więc co do zasady dzieli los podatkowy świadczenia głównego.
Zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora KIS, które zostało zawarte w interpretacji indywidualnej z 3.12.2024 r. (0111-KDIB3-3.4012.469.2024.1.MAZ):
Koszty transportu towarów nie mogą być ujmowane na fakturze VAT jako odrębna pozycja, ponieważ stanowią one koszty dodatkowe związane z dostawą towarów i powinny być wliczane do podstawy opodatkowania. Koszty te są opodatkowane według stawki właściwej dla dostarczanych towarów. Wnioskodawca powinien więc ujmować te koszty jako integralną część ceny sprzedaży towarów na fakturze VAT.
