Prezydent 7.8.2018 r. podpisał nowelizację ustawy z 19.12.2008 r. o partnerstwie publiczno-prawnym (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1834 ze zm.). Zgodnie z intencją ustawodawcy zasadniczym celem przedmiotowych zmian jest wyeliminowanie niespójności legislacyjnych oraz wdrożenie usprawnień dla rozwoju partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce (także tych, które z powodzeniem są implementowane w ramach praktyki międzynarodowej).

Nowelizacja niesie za sobą istotne i pożądane zmiany, będące odpowiedzią na postulaty zgłaszane zarówno ze strony podmiotów publicznych, jak i szeroko rozumianego sektora prywatnego (co istotne – w tym również instytucji finansujących). Zakres przedmiotowy wprowadzonych zmian jest szeroki i kompleksowy, nowelizacja równocześnie zmienia niemal dwadzieścia innych aktów prawnych. Nowelizacja stanowi pożądany krok w kierunku rozwoju przedsięwzięć realizowanych w formule partnerstwa publiczno-prywatnego zarówno w ujęciu liczbowym, jak jakościowym. Przedmiotowa zmiana legislacyjna nie powinna być jednak traktowana jako efekt końcowy zmian otoczenia prawnego projektów partnerstwa publiczno-prywatnego w Polsce. Partnerstwo publiczno-prywatne, jako interdyscyplinarna i niejednokrotnie wysoko wyspecjalizowana forma współpracy pomiędzy sferą publiczną, a sektorem prywatnym podlega dynamicznym zmianom, które praktyka legislacyjna musi uwzględniać.

Ważne
Waga nowelizacji polega przede wszystkim na tym, iż po raz pierwszy ustawodawca nie dokonał jedynie cząstkowej zmiany, podyktowanej potrzebą chwili, ale mając na celu wsparcie formuły partnerstwa publiczno-prywatnego, dokonał pełnej, wieloaspektowej analizy obowiązującego aktu i wprowadził niezbędne w nim modyfikacje. Co ważne, zostało to poprzedzone wielomiesięcznymi konsultacjami społecznymi i pracami eksperckich grup roboczych.