Nowelizacja rozporządzenia MRPiPS w sprawie świadectwa pracy, zawiera także zmiany wynikające z noweli ustawy z 26.6.1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.) dokonanej ustawą z 10.1.2018 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze skróceniem okresu przechowywania akt pracowniczych oraz ich elektronizacją (Dz.U. poz. 357), obowiązującej od 1.1.2019 r.

Terminy na złożenie wniosku/wniesienie pozwu o sprostowanie świadectwa

Od 7.9.2019 r. z art. 97 § 21 Kodeksu pracy wynika, że pracownik może w ciągu 14 dni (a nie 7 jak dotychczas) od otrzymania świadectwa pracy wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa pracy, a w razie nieuwzględnienia tego wniosku przez pracodawcę pracownikowi przysługuje − także w ciągu 14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy − prawo wystąpienia z żądaniem sprostowania świadectwa pracy do sądu pracy, a w przypadku niezawiadomienia przez pracodawcę o odmowie sprostowania świadectwa pracy – żądanie sprostowania świadectwa pracy wnosi się do sądu pracy.

W związku z tym konieczne było przeredagowanie § 2 ust. 2 rozporządzenia w sprawie świadectwa pracy tak, by zapewnić jego spójność z ww. przepisem kodeksowym oraz odpowiednia zmiana treści pouczenia o prawie pracownika odwołania się do sądu pracy, zawartego w pomocniczym wzorze świadectwa pracy, zawartym w załączniku do rozporządzenia w sprawie świadectwa pracy.

Pouczenie o prawie odwołania do sądu pracy

W pouczeniu zawartym w świadectwie pracy pracodawca nie musi już wskazywać konkretnego sądu rejonowego – sądu pracy właściwego do wniesienia żądania o sprostowanie świadectwa pracy. Obowiązku takiego nie nakładają przepisy Kodeksu pracy, a ponadto z art. 43 § 1 i art. 461 § 1 ustawy z 17.11.1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1360 ze zm.) wynika, że powództwo w sprawach z zakresu prawa pracy może być wytoczone, według wyboru pracownika, przed sąd:

  1. właściwości ogólnej pracownika (tj. według jego miejsca zamieszkania); 
  2. w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana; 
  3. w którego okręgu znajduje się zakład pracy. 

Uchylenie dwóch przepisów rozporządzenia

Ze względu na to, że z dniem 7.9.2019 r. regulacja dotycząca terminu na wydanie świadectwa pracy, zawarta była w § 4 rozporządzenia, została przeniesiona do art. 97 § 1 Kodeksu pracy (bez żadnych zmian merytorycznych), przepis § 4 został uchylony.

Ponadto, już od 1.1.2019 r. obowiązują znowelizowane przepisy Kodeksu pracy (tj. art. 9412 Kodeksu pracy) nakładające na pracodawców obowiązek wydania kopii całości lub części dokumentacji pracowniczej, w której skład wchodzi także świadectwo pracy. Z przepisów tych wynika, że pracodawca wydaje kopię całości lub części takiej dokumentacji na wniosek:

  1. pracownika lub byłego pracownika albo   
  2. osób, o których mowa w art. 949 § 3 Kodeksu pracy, w przypadku śmierci pracownika lub byłego pracownika − osobami tymi są: dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione; przyjęte na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności wnuki, rodzeństwo i inne dzieci (z wyłączeniem dzieci przyjętych na wychowanie i utrzymanie w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka); małżonek (wdowa i wdowiec); rodzice, w tym ojczym i macocha oraz osoby przysposabiające.

Szczegółowy sposób wydawania kopii dokumentacji określa § 18 rozporządzenia MRPiPS z 10.12.2018 r. w sprawie dokumentacji pracowniczej (Dz.U. z 2018 r. poz. 2369).

Doprecyzowanie kwestii niszczenia świadectwa

Dodatkowo doprecyzowany został § 7 ust. 5 rozporządzenia – po zmianach wynika z niego, że w przypadkach, w których pracodawca wydaje pracownikowi nowe świadectwo pracy, ma obowiązek usunąć z akt osobowych pracownika i zniszczyć poprzednio wydane świadectwo pracy w sposób uniemożliwiający odtworzenie jego treści.