Ustawodawca, mając na celu zapobieganie, przeciwdziałanie i zwalczaniem COVID-19, zdefiniował nowe pojęcie izolacji w warunkach domowych, precyzując, że izolacja może być zastosowana przez władze publiczne w przypadku osób o lekkim przebiegu choroby, który nie uzasadnia bezwzględnej hospitalizacji ze względów medycznych.
W ustawie uchylono także ograniczenie polegające na obowiązku zgłaszania jedynie pozytywnych wyników badań i wprowadzono w stosunku do wybranych patogenów obowiązek zgłaszania również negatywnych wyników badań właściwemu państwowemu inspektorowi sanitarnemu przez diagnostów laboratoryjnych lub inne osoby uprawnione do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej. Powyższa zmiana zostanie również zrealizowana przez określenie w rozporządzeniu Ministra Zdrowia zgłaszania również pozytywnych i negatywnych wyników badań w kierunku biologicznego czynnika chorobotwórczego.
W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii przepisy ustawy uprawniają także Ministra Zdrowia do wydania rozporządzenia dotyczącego określenia uproszczonego sposobu prowadzenia oraz przechowywania dokumentacji medycznej.
Należy także zwrócić szczególną uwagę na zmianę przepisów dotyczącą polecenia pracy przy zwalczaniu epidemii. Zmiany w ustawie umożliwiają polecenie pracy przy zwalczaniu epidemii osobom, które wychowują dzieci do lat 18. Trzeba zaznaczyć, że nie będzie można jednak polecić pracy przy zwalczaniu epidemii kobietom w ciąży i osobom wychowującym samotnie dzieci do lat 18 oraz osobom wychowującym dziecko w wieku do 14. roku życia oraz wychowującym dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego, osobom, u których orzeczono całkowitą lub częściową niezdolność do pracy, inwalidom i osobom z orzeczonymi chorobami przewlekłymi. Natomiast w przypadku, gdy dziecko w wieku powyżej 14 lat jest wychowywane przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana jedna z nich.
Przepisy ustawy umożliwiają także kierownikom wszystkich podmiotów leczniczych udzielających świadczeń opieki zdrowotnej wykorzystywanie całodobowo przy organizacji pracy zatrudnianych pracowników wykonujących zawody medyczne dyżuru medycznego oraz tzw. klauzuli opt-out (zgody pracownika na wykonywanie pracy w wymiarze przekraczającym przeciętnie 48 godzin na tydzień na zasadach określonych w ustawie o działalności leczniczej). Jak wskazał ustawodawca, powyższa regulacja pozwoli na stosowanie wobec ww. dyżurujących pracowników równoważnych okresów odpoczynku dobowego i tygodniowego, ich odpłatne zobowiązanie do pozostawania w gotowości do pracy, a także umożliwi przyznanie pracownikom medycznym dodatków za pracę w porze nocnej i święta.