Niewykorzystane dni na poszukiwanie pracy nie są rekompensowane w jakiejkolwiek formie. W szczególności natomiast nie przysługuje za nie ekwiwalent pieniężny.
Prawo do płatnego zwolnienia na poszukiwanie pracy na podstawie art. 37 ustawy z 26.6.1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1040 ze zm.; dalej: KP) przysługuje pracownikowi w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę. Wymiar zwolnienia wynosi:
1) 2 dni robocze – w okresie dwutygodniowego i jednomiesięcznego wypowiedzenia;
2) 3 dni robocze – w okresie trzymiesięcznego wypowiedzenia, także w przypadku jego skrócenia na podstawie art. 361 § 1 KP.
Zatem, jeżeli pracownik wystąpi z wnioskiem o udzielenie dni wolnych na poszukiwanie pracy, to pracodawca winien takich dni udzielić. Pracownikowi, któremu pracodawca nie udzielił zwolnienia od pracy na poszukiwanie pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, pomimo wniosku pracownika, przysługuje roszczenie o udzielenie takiego zwolnienia. Podkreślmy, że dni wolne na poszukiwanie pracy przysługują jedynie wówczas, gdy wypowiedzenie zostało dokonane przez pracodawcę. Niewykorzystane dni nie są rekompensowane w jakiejkolwiek formie. W szczególności zaś nie przysługuje za nie ekwiwalent pieniężny.
