Nieruchomości ‒ co nowego w judykaturze. Przegląd najnowszego orzecznictwa grudzień 2019 r.

Wyrok NSA z 10.12.2019 r., II OSK 216/18

Przepis art. 6 GospNierU zawiera zamknięty, a nie przykładowy katalog celów publicznych w rozumieniu tejże ustawy i stąd wykluczona jest w tym zakresie wykładnia rozszerzająca jak i stosowanie przez właściwy organ uznania administracyjnego.

Wyrok WSA w Łodzi z 4.12.2019 r., II SA/Łd 545/19

Wejście w życie art. 20 pkt 1 ustawy nowelizującej z 13.6.2019 r. o zmianie ustawy o Krajowym Zasobie Nieruchomości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1309), nastąpiło zgodnie z art. 30 pkt 1 tej ustawy 16.7.2019 r., tj. z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Dniem ogłoszenia ustawy nowelizującej był 15.7.2019 r. Natomiast moc obowiązującą dodany przepis uzyskał od 1.1.2019 r., czyli od dnia wystąpienia skutku przekształceniowego przewidzianego w art. 1 ust. 1 ustawy. Ustawodawca poprzez treść przepisów intertemporalnych nadał dodanemu art. 1a wsteczną moc obowiązującą, co dopuszcza pod określonymi warunkami art. 5 ustawy z 20.7.2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1461 ze zm.). Innymi słowy, art. 30 pkt 1 ustawy nowelizującej dokonał introdukcji z mocą wsteczną skutków prawnych art. 1a ustawy o przekształceniu w odniesieniu do stanów faktycznych retrospektywnych, które były dotąd irrelewantne prawnie i nie stanowiły podstawy przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności. Na mocy retroaktywnej normy ‒ art. 1a ustawy ‒ oznaczone jego treścią stany faktyczne mają wywołać nowe skutki prawne z mocą od momentu przypadającego przed ogłoszeniem ustawy nowelizującej, a więc od 1.1.2019 r. Wskazany przepis dodał do ustawy o przekształceniu art. 1a stanowiący, że przepisy ustawy stosuje się również, jeżeli na gruncie zabudowanym budynkami, o których mowa w art. 1 ust. 2, położone są także inne budynki, obiekty budowlane lub urządzenia budowlane, o ile łączna powierzchnia użytkowa budynków innych niż określone w art. 1 ust. 2 nie przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków położonych na tym gruncie. Zamiarem wprowadzających nowelizację było bowiem takie skorelowanie brzmienia przepisów, aby nie budziło wątpliwości, że przekształcenie nastąpiło w odniesieniu do nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi wraz z zabudową towarzyszącą, taką jak inne budynki i obiekty, o ile łączna powierzchnia budynków innych niż służące do prawidłowego korzystania z budynków mieszkalnych nie przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków na nieruchomości.

Wyrok NSA z 4.12.2019 r., I OSK 2509/19

Ustawodawca wyłączył w odniesieniu do operatów sporządzonych przed 1.9.2017 r. stosowanie do ich aktualizacji przepisu art. 156 ust. 4 GospNierU w dotychczasowym brzmieniu, czyli ograniczył w kwestii aktualizacji takich operatów stosowanie przepisów dotychczasowych. Wyłączenie to zostało uregulowane w art. 4 ust. 5 ustawy nowelizującej. Do potwierdzenia aktualności operatów szacunkowych sporządzonych przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, dokonywanego po dniu jej wejścia w życie, stosuje się przepisy art. 156 ust. 4 GospNierU w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, a do potwierdzenia aktualności operatu szacunkowego dołącza się kopię dokumentu ubezpieczenia, o którym mowa w art. 175 ust. 4 GospNierU. Przepis art. 156 ust. 4 GospNierU w brzmieniu przed nowelizacją nie ograniczał wyraźnie możliwości wielokrotnego aktualizowania operatu szacunkowego. Oczywiście po aktualizacji możliwość wykorzystywania operatu do celu, w jakim został sporządzony, nie mogła przekraczać okresu 12 miesięcy, o jakich mowa w art. 156 ust. 3 GospNierU.