Środek trwały wykupiony z leasingu ujmuje się w cenie jego nabycia. Nie ma możliwości podwyższenia samodzielnie wartości takiego środka trwałego.
Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 1 ustawy o rachunkowości (dalej: RachunkU) środki trwałe na dzień bilansowy wycenia się według cen nabycia lub kosztów wytworzenia, lub wartości przeszacowanej (po aktualizacji wyceny środków trwałych), pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe, a także o odpisy z tytułu trwałej utraty wartości.
Jak stanowi art. 28 ust. 8 RachunkU cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania i ulepszenia, do dnia bilansowego lub przyjęcia do używania, w tym również:
1) niepodlegający odliczeniu podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy,
2) koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich finansowania i związane z nimi różnice kursowe, pomniejszony o przychody z tego tytułu.
Zgodnie z art. 31 ust. 3 RachunkU wartość początkowa i dotychczas dokonane od środków trwałych odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe mogą, na podstawie odrębnych przepisów, ulegać aktualizacji wyceny. Ustalona w wyniku aktualizacji wyceny wartość księgowa netto środka trwałego nie powinna być wyższa od jego wartości godziwej, której odpisanie w przewidywanym okresie jego dalszego używania jest ekonomicznie uzasadnione. Nie ma zatem możliwości samodzielnego przeszacowania wartości środka trwałego. Jednostka może jedynie w informacji dodatkowej wskazywać, iż wartość zbywcza środka trwałego odbiega od wartości księgowej.
