W sprawie przepisów VATU dotyczących tzw. ulgi na złe długi, 15.10.2020 r. TSUE wydał wyrok (sygn. C-335/19). Trybunał stwierdził, że art. 90 dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym, które uzależniają obniżenie podstawy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej (VAT) od warunku, by w dniu dostawy towaru lub świadczenia usług, a także w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej mającej na celu skorzystanie z tego obniżenia dłużnik był zarejestrowany jako podatnik VAT i nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, zaś wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT.

W przywołanym wyroku Trybunał uznał, że przepisy art. 89a ust. 2 VATU, które przewidują szereg wyłączeń z możliwości zastosowania tzw. ulgi na złe długi są niezgodne z dyrektywą 2006/112/WE. Tym samym potwierdził, że regulacje VATU, które uzależniają zastosowanie ulgi na złe długi od tego, że w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej dłużnik nie był w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, a także był zarejestrowany jako podatnik VAT, a ponadto, że wierzyciel był w dniu poprzedzającym dzień złożenia korekty deklaracji podatkowej nadal zarejestrowany jako podatnik VAT są niezgodne z przepisami dyrektywy 2006/112/WE. Trybunał uznał więc, że w zakresie art. 89a ust. 2 VATU przepisy art. 90 dyrektywy 2006/112/WE zostały wadliwie implementowane. Regulacje polskiej ustawy są zbyt rygorystyczne. W ocenie Trybunału jedyne formalności, jakie winien spełnić wierzyciel, aby skorzystać z ulgi na złe długi, to wykazać, że zapłata nie zostanie otrzymana za wystawione faktury.

W konsekwencji przedsiębiorcy będący wierzycielami, którzy nie otrzymali należności w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze mogą skorzystać z ulgi na złe długi bez spełnienia dodatkowych warunków, o których mowa w art. 89a ust. 2 VATU. Takie są skutki omawianego wyroku w sprawie E. Sp. z o.o. Sp. k. (sygn. C 335/19). Zatem wierzyciele, którzy nie skorzystali z ulgi na złe długi z powodu nie spełnienia dodatkowych warunków wynikających z art. 89a ust. 2 VATU mogą teraz wystąpić o zwrot nadpłaty.