Mali podatnicy w podatku dochodowym mogą jednocześnie wykorzystywać rożne mechanizmy jednorazowej lub przyspieszonej amortyzacji zgodnie z zasadami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: PDOFizU). Z tym, że dwie metody nie mogą dotyczyć jednego środka trwałego. Każdy środek trwały amortyzowany jest odrębną metodą, o której mowa w art. 22k PDOFizU.
Zgodnie z art. 22k ust. 7 PDOFizU podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem art. 22k ust. 11 PDOFizU, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3–8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.
Natomiast zgodnie z art. 22k ust 14 PDOFizU podatnicy prowadzący działalność gospodarczą mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3–6 i 8 Klasyfikacji w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego, o której mowa w art. 22 ust. 1s PDOFizU, zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów. Powyższe oznacza, iż przepis ten jest dedykowany dla wszystkich podatników (nie tylko małych).
Zatem w opisanym stanie faktycznym można wykorzystać sposób wskazany w pytaniu, z tym że należy pamiętać o przeliczeniu pomocy de minimis i uzyskaniu zaświadczenia.
Zgodnie z art. 22k ust. 8 PDOFizU od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22k ust. 1 PDOFizU lub art. 22i PDOFizU. Suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 PDOFizU, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.
