Rozpatrywana sprawa dotyczyła skargi na interpretację indywidualną, w której organ podatkowy stwierdził, że krajowy oddział zagranicznej spółki macierzystej, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, powinien posługiwać się własnym, odrębnym od jednostki macierzystej NIP. Numer ten powinien być jednak wykorzystywany wyłącznie w celu wykonywania obowiązków płatnika.
Z takim stanowiskiem organu podatkowego nie zgodziła się wnioskodawczyni, która wniosła skargę do sądu administracyjnego.
Po rozpoznaniu sprawy WSA orzekł, że w EwidPodU brak jest podstaw do przyjęcia, iż podmiot, będący jednocześnie podatnikiem jakiegokolwiek podatku oraz płatnikiem podatku lub składek ubezpieczeniowych, jest zobowiązany do podwójnego zgłoszenia ewidencyjnego, a tym samym do posiadania dwóch NIP. Sąd podkreślił, że w realiach niniejszej sprawy czynności dokonywane przez oddział należy traktować jako działania samej jednostki macierzystej. Nałożenie więc obowiązku ewidencyjnego na oddział spółki, która to spółka ma już NIP, byłoby jednoznaczne z ponownym nałożeniem obowiązku zgłoszenia identyfikacyjnego na tę samą spółkę, co w świetle zawartej w art. 5 EwidPodU zasady jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego jest niedopuszczalne. Przymiot bycia płatnikiem, w przypadku podmiotu, który na mocy odrębnych przepisów jest już podatnikiem, nie jest związany z obowiązkiem ponownego zgłoszenia ewidencyjnego i starania się o drugi NIP.
Podsumowując, WSA w Poznaniu uznał, że krajowy oddział zagranicznej spółki macierzystej powinien posługiwać się NIP nadanym jednostce macierzystej zarówno na potrzeby realizacji obowiązków podatnika, jak i płatnika, bez konieczności uzyskiwania odrębnego NIP.
