Rozstrzygnięcie i jego uzasadnienie
Istota problemu prawnego sprowadzała się do kluczowej klasyfikacji: czy karty podarunkowe to świadczenie pieniężne (objęte zwolnieniem), czy świadczenie rzeczowe w formie bonu/talonu (które jest wyłączone ze zwolnienia, nawet w ramach limitu 1000 zł, zgodnie z drugą częścią art. 21 ust. 1 pkt 67 PDOFizU)?
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 14.10.2025 r. (0113-KDIPT2-3.4011.741.2025.1.GG) potwierdził, że karty przedpłacone należy traktować jako świadczenie pieniężne. To rozstrzygnięcie jest niezwykle korzystne i upraszcza rozliczenia, dając pracodawcom większą pewność prawną w zakresie popularnej formy wsparcia socjalnego.
Charakter prawny karty przedpłaconej
Organ podatkowy, odwołując się do ustawy z 29.8.1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1646 ze zm.) i ustawy z 19.8.2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 611 ze zm.), uznał kartę przedpłaconą za swoisty rodzaj karty płatniczej i bezgotówkowy instrument płatniczy: „(…) Zatem kartę taką należy, co do zasady, uznać za świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie, jako instrumentu dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych (…)”.
W przeciwieństwie do bonów czy talonów (wyraźnie wyłączonych ze zwolnienia), karta przedpłacona to dostęp do wartości pieniężnej, którą pracownik może wykorzystać w dowolny sposób w sieci akceptującej, podobnie jak środki na rachunku bankowym (choć z ograniczeniami, np. brakiem możliwości wymiany na gotówkę).
Kryterium socjalne i obowiązki płatnika
Zarówno działy kadrowe, jak i pracownicy zarządzający ZFŚS, muszą pamiętać o fundamentalnej zasadzie: świadczenia z Funduszu, w tym karty podarunkowe, muszą być przyznawane z uwzględnieniem sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej (tzw. kryterium socjalne, zgodnie z ustawą o ZFŚS). W opisanym stanie faktycznym Spółdzielnia zróżnicowała wartość kart ze względu na kryterium dochodowe i liczbę posiadanych dzieci, co jest przykładem prawidłowego zastosowania tej zasady. Brak spełnienia kryterium socjalnego prowadzi do utraty możliwości finansowania świadczenia z ZFŚS, a w konsekwencji – do braku możliwości zastosowania zwolnienia z PIT-2.
Z punktu widzenia płatnika (pracodawcy), kluczowe jest rozliczenie świadczenia: do limitu 1000 zł rocznie wartość kart podarunkowych jest wolna od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 67 PDOFizU). Płatnik nie pobiera zaliczki na PIT od tej kwoty. Powyżej limitu 1000 zł rocznie nadwyżka staje się w całości przychodu ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu na zasadach ogólnych (art. 12 ust. 1 PDOFizU w zw. z art. 32 ust. 1 PDOFizU). Płatnik musi obliczyć i pobrać od tej nadwyżki zaliczkę na PIT.
KIS zaznacza, że pracodawca nie ma obowiązku monitorowania świadczeń otrzymanych przez pracownika od innych pracodawców. Limit dotyczy pracownika, ale to pracodawca rozlicza swoje świadczenia.
Warunkiem zwolnienia z PIT jest całkowite sfinansowanie kart ze środków ZFŚS lub funduszy związków zawodowych. Z księgowego punktu widzenia, kwota przeznaczona na karty musi obciążyć konto Funduszu i musi być odzwierciedlona w sprawozdawczości socjalnej.
