Wybór formy opodatkowania przelewem bankowym jest niedozwolony
W rozpoznawanej przez Dyrektora KIS sprawie podatnik zapytał czy mógł opodatkować swoje przychody za lata 2019–2023 ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.
We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podatnik wskazał, że za 2019 r., w ustawowym terminie do 20.2.2019 r., złożył pisemne oświadczenie woli o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych – wykonując właściwy przelew wpłaty ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany miesiąc PPE (PIT-28). Przelew pochodził od podatnika z podanym nr NIP i był kierowany do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. W tytule wykonanego przelewu w ustawowym terminie, znalazło się wyraźne oświadczenie, iż jest to wpłata zaliczki na PIT-28, tj. na podatek w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Za poszczególne lata 2019, 2020, 2021, 2022 podatnik nie osiągnął przychodu, który przekraczałby w roku podatkowym ustawowy limit wybranej formy opodatkowania, a wszystkie przelewy PPE (PIT-28) za te lata podatnik realizował w ustawowym terminie.
Prawidłowość wyboru formy opodatkowania przelewem bankowym podatnik argumentował m.in. wyrokiem NSA z 22.2.2024 r. (II FSK 710/21, Legalis), w którym stwierdzono, że tytuł przelewu stanowi wystarczające oświadczenie podatnika o tym, że chce on korzystać z danej formy opodatkowania i na tej podstawie może on korzystać z tej formy opodatkowania. W wydanym wyroku NSA podkreślił również, że przelew bankowy można uznać za jeden z rodzajów oświadczenia pisemnego.
Dyrektor KIS uznał jednak stanowisko podatnika za nieprawidłowe, albowiem zgodnie z przepisami RyczałtU oświadczenie o wyborze formy opodatkowania powinno być złożone w formie pisemnej (tj. na piśmie) właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, w przewidzianym w RyczałtU terminie. Ponadto Dyrektor KIS wskazał, że powyższe rozstrzygnięcie NSA zostało wydane w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym, a zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji RP do źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Polsce należą wyłącznie konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Przywołany przepis nie przewiduje analogicznej mocy dla orzeczeń sądów, w tym sądów administracyjnych.
Pomimo zaprezentowanego stanowiska Dyrektora KIS należy mieć jednak na uwadze, że w przypadku złożenia przez podatnika skargi do sądu administracyjnego na powyższą interpretację indywidualną wysoce prawdopodobne jest, iż otrzyma on korzystny dla siebie wyrok. Można także przypuszczać, że większa ilość skarg na podobne interpretacje indywidualne Dyrektora KIS ukształtuje jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie, co w efekcie może spowodować niepodejmowanie przez Dyrektora KIS takich rozstrzygnięć.
Do 25 września 2024 r. pracodawcy mają czas na wdrożenie przepisów o ochronie sygnalistów
Rodzaj naruszeń prawa
Ustawa z 14.6.2024 r. o ochronie sygnalistów (Dz.U. z 2024 r. poz. 928) implementuje dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1937 z 23.10.2019 r. w sprawie ochrony osób zgłaszających naruszenia prawa Unii.
Do przedmiotowych naruszeń należy zaliczyć działanie lub zaniechanie niezgodne z prawem lub mające na celu obejście prawa, co dotyczy przede wszystkim zamówień publicznych, usług i finansów, bezpieczeństwa produktów i sieci teleinformatycznych, ochrony środowiska i zdrowia publicznego, ochrony konsumentów, RODO oraz bezpieczeństwa finansów Skarbu Państwa RP, jednostek samorządu terytorialnego a także UE.
Zgodnie z przyjętymi poprawkami Senatu przez Sejm pod ustawę o ochronie sygnalistów nie będą podlegać takie kwestie, jak np. mobbing, molestowanie seksualne w miejscu pracy, wstrzymywanie przez pracodawcę wynagrodzeń czy zmuszanie pracownic i pracowników do bezpłatnych nadgodzin.
Ustawowa ochrona sygnalisty
Ochroną zostały objęte osoby pracujące w sektorze prywatnym lub publicznym, które dokonają zgłoszenia lub ujawnienia informacji albo uzasadnionych podejrzeń naruszenia prawa.
Sygnalistą będzie mógł zostać zarówno pracownik – niezależnie od podstawy i formy świadczenia pracy, jak i były pracownik, funkcjonariusz, żołnierz zawodowy, zleceniobiorca, stażysta czy wolontariusz.
Nowe przepisy zakładają, że sygnalista, który doświadczył działań odwetowych, będzie mógł wystąpić o zadośćuczynienie lub odszkodowanie. Wyniesie ono nie mniej niż przeciętne miesięczne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w poprzednim roku.
Instytucją odpowiedzialną za udzielanie wsparcia sygnalistom jest Rzecznik Praw Obywatelskich.
Rola pracodawców
Po wejściu w życie ustawy pracodawca będzie miał obowiązek opracowania procedury zgłoszeń wewnętrznych określających zasady przyjmowania takich zgłoszeń. Będzie musiał także stworzyć kanały ich przyjmowania.
W procedurze zgłoszeń wewnętrznych pracodawca powinien wskazać:
- wewnętrzną jednostkę organizacyjną lub osobę w ramach struktury organizacyjnej podmiotu prawnego albo podmiot zewnętrzny upoważniony do przyjmowania zgłoszeń wewnętrznych,
- sposoby przekazywania zgłoszeń wewnętrznych
- wewnętrzną jednostkę organizacyjną lub osobę w ramach struktury organizacyjnej podmiotu prawnego, upoważnioną do podejmowania działań następczych.
Termin wejścia w życie
Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, czyli 25.9.2024 r. z wyjątkiem przepisów dotyczących zgłoszeń zewnętrznych, dla których przewidziano termin 6 miesięczny.
Źródło: gov.pl
Meta wstrzymuje wykorzystywanie danych użytkowników do trenowania sztucznej inteligencji
Zgodnie z nową polityką prywatności META do 26 czerwca br. użytkownicy Facebooka mogli wypełnić specjalny formularz i wyrazić sprzeciw wobec takiego wykorzystania ich danych osobowych. Jego uwzględnienie obwarowane było jednak pewnymi obostrzeniami, np. koniecznością wskazania uzasadnienia.
Skargi na nową politykę prywatności za sprawą organizacji NOYB (None Of Your Business), znanej też jako Europejskie Centrum Praw Cyfrowych, trafiły do 11 organów ochrony danych, w tym do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych.
Irlandzki organ ochrony danych będzie kontynuował prowadzenie rozmów ze spółką META w niniejszej kwestii. Będzie też informował o wynikach tych rozmów pozostałe organy ochrony danych.
„Stosowanie przepisów RODO powinno być jednakowe w całej Unii Europejskiej, dlatego także działania UODO w tej sprawie muszą być zharmonizowane z tymi, jakie podejmują inne organy, w tym irlandzki organ nadzorczy, który jest wiodącym w tej sprawie z uwagi na lokalizację siedziby przedstawicielstwa spółki META” – mówi Mirosław Wróblewski, prezes UODO.
Prezes UODO zaznacza, że przetwarzanie danych osobowych z wykorzystaniem mechanizmów sztucznej inteligencji musi się odbywać z poszanowaniem przepisów o ochronie danych osobowych i organy nadzorcze będą wspólnie podejmować działania i wspierać się w sytuacji, gdy będzie istniało ryzyko dla naruszenia prywatności osób, których dane dotyczą.
Źródło: https://uodo.gov.pl
Skierowanie pracownika na badania wstępne po zmianie czynników narażenia
W opisanej sytuacji pracownik powinien ponownie zostać skierowany na wstępne badania lekarskie z uwzględnieniem wszystkich czynników szkodliwych.
Stosownie do postanowień art. 229 KP, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom, na swój koszt, profilaktyczną opiekę lekarską na zasadach określonych w przepisach rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z 30.5.1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 607 ze zm.). Na tę opiekę składają się trzy rodzaje badań: (1) wstępne, dla osób przyjmowanych do pracy lub pracowników młodocianych przenoszonych na inne stanowiska pracy i innych pracowników przenoszonych na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe; (2) okresowe, w terminie wyznaczonym przez lekarza medycyny pracy, oraz (3) kontrolne, w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą.
Zgodnie art. 229 § 4 KP, pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie.
Sporządzając skierowanie na badania profilaktyczne, pracodawca powinien w nim m.in. określić:
1) rodzaj pracy,
2) podstawowe czynności oraz
3) sposób i czas ich wykonywania.
Nie oznacza to jednak, że w skierowaniu należy wymieniać wszelkie możliwe czynności, jakie pracownik jest obowiązany wykonywać zgodnie z ustalonym zakresem obowiązków, ale jedynie te, które mogą mieć znaczenie dla lekarza przeprowadzającego badania profilaktyczne i mogą wpłynąć na wynik. Ponadto, dokonując opisu warunków pracy w skierowaniu, należy podać m.in. informacje o występujących na stanowisku pracy czynnikach szkodliwych dla zdrowia ze wskazaniem wielkości narażenia oraz aktualnych wyników badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia wykonanych na tych stanowiskach.
W przypadku zmiany narażeń występujących na stanowisku pracy pracownik powinien ponownie zostać skierowany na wstępne badania lekarskie z uwzględnieniem wszystkich czynników szkodliwych, które na danym stanowisku występują.
Wycofanie samochodu z majątku firmowego oraz jego sprzedaż
Jeśli przy nabyciu samochodu podatnik nie mógł odliczyć VAT, to przy jego sprzedaży oraz przy wycofaniu nie powinien być naliczony VAT.
Istotne znaczenie przy ustalaniu skutków podatkowych sprzedaży samochodu ma to, czy przedsiębiorca będzie działał jako podatnik oraz czy przy nabyciu przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT.
W tym zakresie, jak wskazało Ministerstwo Finansów w odpowiedzi na pytanie dziennikarzy z 28.7.2023 r. (554847):
Na gruncie ustawy o VAT sprzedaż – pozostającego w majątku prywatnym właściciela – samochodu osobowego, który był wykorzystywany w sposób mieszany w firmie (np. w drodze użyczenia), nie podlega co do zasady opodatkowaniu VAT. Ministerstwo Finansów potwierdza, że w przypadku sprzedaży pojazdu z majątku prywatnego, od którego nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia VAT, wyprowadzonego wcześniej z działalności gospodarczej i niewykorzystywanego w tej działalności po wyprowadzeniu do majątku prywatnego, sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. W przypadku gdy pojazd użytkowany w działalności gospodarczej znajduje się w majątku prywatnym i podatnik nie miał prawa do odliczenia od nabycia tego pojazdu, fakt odliczania bieżących kosztów związanych z eksploatacją danego samochodu w działalności, jak np. zakup paliwa do tego pojazdu, które zostanie zużyte w związku z użytkiem mieszanym pojazdu w działalności gospodarczej, nie powinien wpływać na opodatkowanie sprzedaży pojazdu VAT.
Jeśli więc podatnik nabywając samochód nie mógł odliczyć VAT, ponieważ nie pozwalały na to przepisy obowiązujące w 2010 r., bądź też nabył go wyłącznie na cele prywatne, to można uznać, że nie będzie dokonywał sprzedaży takiego samochodu jako podatnik VAT.
Okoliczność, czy przysługiwało prawo do odliczenia przy nabyciu samochodu, ma istotne znaczenie również przy ewentualnym wycofaniu samochodu z działalności.
Zgodnie z art. 7 ust. 2 VATU przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
Jeśli więc przy nabyciu samochodu nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, to jego wycofanie na cele prywatne nie będzie opodatkowane VAT.
Płaca minimalna wzrośnie o ponad 300 zł od 1 stycznia 2025 roku
Do 15.6.2024 r. Rada Ministrów przedstawia Radzie Dialogu Społecznego propozycję wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz minimalnej stawki godzinowej w roku następnym. W dalszym kroku nad propozycjami będą pracować przedstawiciele pracodawców i pracowników. Jeżeli porozumienia nie uda się osiągnąć, to Rada Ministrów samodzielnie określi wysokość płacy minimalnej na 2025 r. najpóźniej w dniu 15.9.2024 r. Co ważne w 2025 r. będziemy mieli jedną a nie jak w 2023 r. oraz 2024 r. dwie podwyżki płacy minimalnej.
Minimalne wynagrodzenie za pracę oraz minimalna stawka godzinowa dla określonych umów cywilnoprawnych
Proponowana kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę od 1.1.2025 r., czyli 4626 zł, oznacza wzrost o 326 zł w stosunku do kwoty, która będzie obowiązywała od 1.7.2024 r. (4300 zł), czyli o 7,6%.
Proponowana minimalna stawka godzinowa dla określonych umów cywilnoprawnych od 1.1.2025 r., czyli 30,20 zł, oznacza wzrost o 2,10 zł w stosunku do kwoty, która będzie obowiązywała od 1.7.2024 r. (28,10 zł), czyli o 7,5%.
Ministerstwo Rodziny Pracy i Polityki Społecznej szacuje, że liczba osób objętych podwyżką płacy minimalnej wyniesie ponad 3,1 mln osób.
Płaca minimalna a PPK
Obecnie limit obniżenia wpłaty podstawowej w ramach PPK wynosi 5090,40 zł brutto, a od 1.7.2024 r. wyniesie 5160 zł brutto, co oznacza, że każdy uczestnik PPK, którego wynagrodzenie nie przekroczy wskazanego limitu, będzie mógł obniżyć swoją wpłatę podstawową w ramach PPK. W związku z podwyżką płacy minimalnej w 2025 r. wskazany limit również ulegnie podwyższeniu. Od 1.1.2025 r. wzrośnie zgodnie z propozycją płacy minimalnej do kwoty 5551,20 zł.
Uczestnik, którego łączne wynagrodzenie jest nie większe niż 120% płacy minimalnej, ma prawo do obniżenia wysokości wpłaty podstawowej z 2% do co najmniej 0,5%, np. do 1,25% lub do 1,25% swojego wynagrodzenia. Dzięki możliwości obniżenia wpłaty podstawowej o wysokość minimalnego wynagrodzenia zdecydowanie większa część pracowników może skorzystać z tego rodzaju możliwości. Tego rodzaju możliwość sprawia, że pracodawcy, u których uczestnicy PPK korzystają z obniżenia wpłaty podstawowej do PPK, będą mieli większą liczbę obowiązków w ramach PPK, bowiem każdą taką osobę należy weryfikować w każdym miesiącu, ponieważ nawet jedna premia może spowodować, że uczestnikowi w którymś miesiącu nie przysługuje prawo do obniżenia wpłaty podstawowej.
Nie tylko płaca minimalna
Rada Ministrów przyjęła 13.6.2024 r. również propozycję zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 r. przygotowaną przez Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej. Rząd zaproponował Radzie Dialogu Społecznego pozostawienie zwiększenia wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2025 r. na ustawowym poziomie, który wynosi 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w 2024 r. Oznacza to, że w przyszłym roku emerytury i renty wzrosną o co najmniej 6,78%.
Rząd prognozuje, że wskaźnik waloryzacji emerytur i rent w 2025 r. wyniesie nie mniej niż 106,78%. Przy takim wskaźniku, prognozowany koszt waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych i innych świadczeń, które są podwyższane wskaźnikiem waloryzacji emerytur i rent, wyniesie ok. 28,1 mld zł. Emerytury i renty podlegają corocznej waloryzacji od 1 marca.
Podwyżki w budżetówce
Rada Ministrów przyjęła również propozycję średniorocznych wskaźników wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej na 2025 r. przygotowane przez Ministerstwo Finansów. Średnioroczne wskaźniki wzrostu wynagrodzeń są corocznie przedmiotem negocjacji w ramach Rady Dialogu Społecznego. Rada Ministrów przedłoży je także do opinii ogólnokrajowym organizacjom związków zawodowych zrzeszających pracowników państwowej sfery budżetowej. Rada Ministrów proponuje średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej w 2025 r. w wysokości 104,1% w ujęciu nominalnym. Oznacza to, że wynagrodzenia oraz kwoty bazowe w 2025 r., zostaną zwaloryzowane o 4,1%, czyli o prognozowaną średnioroczną dynamikę cen towarów i usług konsumpcyjnych na 2025 r.
Program wspierający cyfrową transformację mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw
Jak informuje Ministerstwo Rozwoju i Technologii:
Program grantowy Digitrans oferuje wyjątkową możliwość otrzymania pomocy o wartości do 30 tys. zł. Może ona przyjmować kilka form:
- dotacji w wysokości do 8 tys. zł na zakup licencji i oprogramowania cyfrowego,
- oceny poziomu cyfryzacji (porównanie poziomu cyfryzacji firmy z innymi firmami w Polsce),
- planu transformacji cyfrowej (jakie kroki należy podjąć, aby zwiększyć konkurencyjność firmy poprzez cyfryzację),
- indywidualnego doradztwa (wsparcie we wdrażaniu technologii cyfrowych określonych w planie transformacji cyfrowej),
- profesjonalnego szkolenia przeprowadzającego przez praktyczne aspekty transformacji cyfrowej.
Właściciele mikro-, małych i średnich przedsiębiorstw już teraz mogą wypełnić prosty formularz zgłoszeniowy do projektu: https://lnkd.in/dNSGby8A
Szczegółowe informacje i warunki udziału w projekcie znajdują się na stronie www.digitranspoland.com
Źródło: Ministerstwo Rozwoju i Technologii (www.gov.pl)
Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług
Projekt nowelizacji
W wykazie prac rządu ukazała się wzmianka o planowanym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (numer projektu: UC56). Planowany termin przyjęcia projektu to III kwartał bieżącego roku.
Zaproponowana przez rząd nowelizacja obejmie zmiany w zakresie:
1) procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw,
2) regulacji dotyczących miejsca świadczenia usług,
3) procedury szczególnej dotyczącej dzieł sztuki.
Zmiany te wynikają z konieczności implementacji przepisów:
1) dyrektywy Rady (UE) 2020/285 z 18.2.2020 r. zmieniającej dyrektywę 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw oraz rozporządzenie (UE) nr 904/2010 w odniesieniu do współpracy administracyjnej i wymiany informacji do celów monitorowania i prawidłowego stosowania procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw;
2) dyrektywy Rady (UE) 2022/542 z 5.4.2022 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/112/WE i (UE) 2020/285 w zakresie stawek podatku od wartości dodanej, zakresie, w jakim wprowadza regulacje dotyczące miejsca świadczenia usług oraz procedury szczególnej dotyczącej dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków.
Zmiany w procedurze szczególnej dla małych przedsiębiorstw
W zaprezentowanych założeniach wskazuje się, że projekt pozwoli na korzystanie ze zwolnienia z VAT w Polsce przez małe przedsiębiorstwa mające siedzibę działalności gospodarczej w innym państwie członkowskim UE. Z drugiej strony polskie małe przedsiębiorstwa będą mogły również korzystać ze zwolnienia z VAT w innych państwach członkowskich UE. Zmiany są zatem skierowane do małych przedsiębiorstw prowadzących działalność w różnych państwach członkowskich UE.
Rozszerzenie procedury szczególnej dla małych przedsiębiorstw (dalej: procedura SME) na podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej w państwie zwolnienia likwiduje nieproporcjonalne obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów, z którymi borykają się małe przedsiębiorstwa.
Małe przedsiębiorstwa będą mogły korzystać ze zwolnienia transgranicznie pod warunkiem rejestracji w państwie siedziby działalności gospodarczej oraz składania kwartalnie informacji o obrotach osiąganych w każdym państwie członkowskim UE. Dodatkowo podatnicy korzystający ze zwolnienia w państwie członkowskim, w którym nie posiadają siedziby działalności gospodarczej, będą obowiązani – poza limitem krajowym zwolnienia – do przestrzegania także ogólnego limitu unijnego (100 tys. euro). Po przekroczeniu jednego z tych limitów prawo do zwolnienia przestanie przysługiwać.
Polska działająca jako państwo członkowskie siedziby działalności gospodarczej będzie obsługiwać sprawy polskich podatników ubiegających się lub korzystających ze zwolnienia VAT w innych państwach członkowskich UE w ramach procedury SME. Jednocześnie Polska działająca jako państwo członkowskie zwolnienia będzie potwierdzać kwalifikację do zwolnienia podatnikom posiadającym siedzibę działalności gospodarczej w państwie członkowskim UE innym niż Polska.
Po zmianie możliwe będzie dalsze stosowanie zwolnienia w Polsce przez podatników posiadających siedzibę na terytorium kraju, którzy będą korzystali ze zwolnienia tylko w Polsce.
Zmiany dotyczące miejsca świadczenia
Nowe zasady określania miejsca świadczenia dotyczą, po pierwsze, świadczonych na rzecz podatników usług, takich jak usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usługi pomocnicze związane z usługami wstępu na te imprezy, w przypadku gdy obecność ostatecznego odbiorcy (podatnika lub niepodatnika) takich usług jest wirtualna.
Po drugie, nowe zasady określania miejsca świadczenia obejmują również usługi związane z działalnością kulturalną, artystyczną, sportową, naukową, edukacyjną, rozrywkową lub podobną, taką jak targi i wystawy, w tym również świadczenie usług przez organizatorów takiej działalności, a także usługi pomocnicze do ww. usług, w przypadku gdy są one świadczone na rzecz osoby niebędącej podatnikiem (konsumenta), jeżeli usługa jest transmitowana lub w inny sposób udostępniana wirtualnie.
Przyjęte rozwiązanie będzie przeciwdziałać negatywnemu zjawisku w postaci zakłócenia konkurencji, z uwagi na ryzyko przenoszenia siedziby działalności gospodarczej przedsiębiorstwa do państwa członkowskiego stosującego niższe stawki VAT lub do państw trzecich w celu uzyskania realnej korzyści podatkowej przy kalkulacji ceny brutto usługi.
Zmiany w procedurze szczególnej dotyczącej dzieł sztuki
W zakresie procedury szczególnej dotyczącej dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków projekt przewiduje:
1) ustalenie stawki podstawowej do dostawy dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków oraz
2) możliwość zastosowania szczególnej procedury do dostawy:
a) dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków uprzednio przez niego zaimportowanych,
b) dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców,
c) dzieł sztuki nabytych od podatnika niekorzystającego z procedury oraz od podatnika podatku od wartości dodanej innego niż podatnik podatku od wartości dodanej odpowiadający podatnikowi korzystającemu ze szczególnej procedury, jeżeli dzieła sztuki, przedmioty kolekcjonerskie i antyki zaimportowane lub nabyte przez tego podatnika nie podlegały opodatkowaniu według obniżonej stawki.
Źródło: https://www.gov.pl/
Autonomiczna definicja budowli w prawie podatkowym
Projekt nowelizacji
W wykazie prac rządu ukazała się wzmianka o planowanym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, ustawy o podatku leśnym oraz ustawy o opłacie skarbowej (numer projektu: UD72). Planowany termin przyjęcia projektu to III kwartał bieżącego roku. Projekt zakłada zmiany w:
1) podatku od nieruchomości,
2) podatku rolnym,
3) podatku leśnym,
4) opłacie skarbowej,
5) opłacie uzdrowiskowej.
Podatek od nieruchomości
Podatkowa definicja budowli i budynku
Na potrzeby podatku od nieruchomości proponuje się wprowadzenie do PodLokU autonomicznej (podatkowej) definicji pojęcia „budowla” bez odwoływania się do przepisów pozapodatkowych, a także wyszczególnienie kategorii obiektów kwalifikowanych jako budowle w załączniku do PodLokU). Konieczne jest również wprowadzenie do PodLokU autonomicznej definicji pojęcia „budynku” bez odwoływania się do przepisów pozapodatkowych, dla zachowania spójności projektowanych regulacji. Proponowane rozwiązania wyeliminują ponadto obecne wątpliwości dotyczące prawnopodatkowego kwalifikowania niektórych obiektów (np. silosy, zbiorniki czy elewatory) oraz doprecyzują zasady opodatkowania części obiektów kompleksowych (np. stacje paliw) i niejednorodnych (np. stadiony).
Zmiany w opodatkowaniu garaży wielostanowiskowych w budynkach mieszkalnych
W celu ujednolicenia opodatkowania garaży wielostanowiskowych znajdujących się w budynkach mieszkalnych proponuje się uznać garaż wielostanowiskowy w budynku mieszkalnym za część mieszkalną takiego budynku. W efekcie tej zmiany do opodatkowania wyodrębnionego garażu wielostanowiskowego w budynku mieszkalnym będzie miała zastosowanie stawka podatku od nieruchomości przewidziana dla budynków mieszkalnych, określona w art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. a PodLokU.
Dodanie przepisu mającego na celu wyłączenie stosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości dla infrastruktury kolejowej w zakresie gruntów, budynków i budowli wchodzących w skład terminala towarowego
Celem proponowanego przepisu jest zapewnienie zgodności przepisów PodLokU z art. 108 ust. 3 TFUE − wobec braku możliwości stosowania zwolnienia z podatku od nieruchomości gruntów, budynków i budowli wchodzących w skład obiektu infrastruktury usługowej, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 załącznika nr 2 do TrKolejU (tj. terminala towarowego), od dnia 1.1.2024 r. bez zgody KE.
Mając powyższe na uwadze, jak również kierując się potrzebą jak najszybszego wyeliminowania ryzyka korzystania przez przedsiębiorców ze środka pomocy (zwolnienia), którego proces notyfikacyjny nie został zakończony, przewiduje się zniesienie zwolnienia kolejowych terminali towarowych z mocą od 1.1.2024 r.
Zmiany w zakresie zwolnień w podatku od nieruchomości dla gruntów, budynków i budowli na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego
Proponuje się przywrócenie brzmienia przepisu sprzed zmiany wprowadzonej od 1.1.2022 r., tj. zwolnienie z podatku od nieruchomości budynków i budowli na obszarze części lotniczych lotnisk użytku publicznego, a w zakresie gruntów jedynie tej ich części, która zajęta jest na te budynki i budowle. Poprzednie brzmienie przepisu, wbrew uzasadnieniu do poselskiego projektu ustawy z 8.7.2021 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, nie budziło wątpliwości interpretacyjnych, wobec czego rozszerzenie zakresu zwolnienia dokonane od 1.1.2022 r. nie miało uzasadnienia merytorycznego, a jedynie fiskalne.
Zmiana w zakresie zwolnienia w podatku od nieruchomości dla instytutów badawczych
Celem projektowanej zmiany jest ograniczenie zakresu zwolnienia podmiotowego instytutów badawczych z podatku od nieruchomości, tak aby instytuty były objęte zwolnieniem wyłącznie w odniesieniu do nieruchomości lub ich części zajętych na działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1−3 InstBadawU. Proponowane rozwiązanie wyeliminuje możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku przez instytuty badawcze w przypadkach niewykorzystywania nieruchomości lub ich części na realizację ich zadań podstawowych.
Podatek rolny
Celem projektowanej zmiany PodRolU jest ograniczenie zakresu zwolnienia instytutów badawczych z podatku rolnego wyłącznie do gruntów zajętych na działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1−3 InstBadawU. Proponowane rozwiązanie wyeliminuje możliwość korzystania przez instytuty badawcze ze zwolnienia z podatku w odniesieniu do gruntów niewykorzystywanych przez instytuty badawcze do działalności podstawowej, w tym gruntów przekazanych w posiadanie innym podmiotom wykorzystującym je do prowadzenia komercyjnej działalności rolniczej.
Podatek leśny
Analogicznie jak w podatku rolnym i w podatku od nieruchomości, proponuje się ograniczenie podmiotowego zwolnienia dla instytutów badawczych wyłącznie do lasów zajętych na działalność, o której mowa w art. 2 ust. 1−3 InstBadawU. Proponowane rozwiązanie wyeliminuje możliwość korzystania ze zwolnienia z podatku przez instytuty badawcze w przypadkach niewykorzystywania lasów na realizację ich zadań podstawowych.
Wprowadzenie obowiązku złożenia w 2025 r. informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych (IN-1) przez współwłaścicieli garaży wielostanowiskowych w budynkach mieszkalnych
W związku z wejściem w życie regulacji skutkującej opodatkowaniem od 1.1.2025 r. wyodrębnionych garaży wielostanowiskowych w budynkach mieszkalnych obniżoną stawką podatku od nieruchomości, konieczne jest, aby osoby fizyczne będące przed dniem wejścia w życie ustawy współwłaścicielami takiego lokalu, złożyły właściwemu organowi podatkowemu informację o nieruchomościach i obiektach budowlanych, w terminie do 31.1.2025 r. Złożenie takiej informacji umożliwi organom podatkowym pozyskanie danych dot. wielkości powierzchni do opodatkowania według stawki przewidzianej dla budynków mieszkalnych, gdyż aktualnie powierzchnia ta jest wykazywana w Informacji IN-1 w powierzchni użytkowej budynków pozostałych.
Opłata skarbowa
Nałożenie obowiązku informacyjnego na organy administracji publicznej
Przepisy o opłacie skarbowej nie regulują kwestii przekazywania właściwemu organowi podatkowemu informacji przez organ administracji publicznej, który dokonał czynności urzędowej, wydał zaświadczenie lub zezwolenie wskutek przekazania mu sprawy w związku ze zmianą organu właściwego w sprawie, o zmianie tej właściwości, w efekcie której nastąpiła zmiana beneficjenta wpływów z opłaty skarbowej. Uzasadnione jest nałożenie obowiązku informacyjnego w tym zakresie, co pozwoli także na przekazanie wpływów z opłaty na rachunek właściwej gminy stosownie do odrębnych przepisów.
Zmiana właściwości organu podatkowego od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa lub prokury
Niezbędna jest zmiana przepisu określającego organ właściwy miejscowo w sprawach opłaty skarbowej od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa (prokury) oraz jego odpisu, wypisu lub kopii w celu wyeliminowania wątpliwości pojawiających się przy stosowaniu przepisów w przypadku, gdy złożenie tego dokumentu następuje w formie elektronicznej za pośrednictwem konta w systemie teleinformatycznym (na przykład w e-Urzędzie Skarbowym).
Opłata uzdrowiskowa
W celu uszczelnienia poboru opłaty uzdrowiskowej proponuje się umożliwienie radzie gminy nałożenia na inkasentów opłaty uzdrowiskowej prowadzenia ewidencji osób zobowiązanych do uiszczenia tej opłaty, analogicznie jak w przypadku obowiązujących przepisów w zakresie opłaty miejscowej. Zmiana ta umożliwi sprawowanie kontroli nad rzetelnym wywiązywaniem się z obowiązku pobierania opłaty uzdrowiskowej przez inkasentów tej opłaty. Inkasent odpowiada bowiem wyłącznie za podatek pobrany a niewpłacony − art. 30 § 2 OrdPU. Proponowana regulacja ma charakter fakultatywny − o jej zastosowaniu na terenie gminy decydować będzie rada gminy w drodze uchwały.
Źródło: https://www.gov.pl/
Udzielenie pożyczki przez fundację
Zdaniem autora takie postępowanie jest prawidłowe, jeżeli statut fundacji przewiduje prowadzenie działalności m.in. w formie udzielania nieodpłatnych pożyczek, które są formą wsparcia w ramach realizacji celów statutowych fundacji. Jednak jeżeli takie pożyczki mają być oprocentowane, to statut powinien wskazywać to jako formę działalności gospodarczej rozumianej jako inna niż działalność pożytku publicznego. Pożyczki nie wykazuje się w uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów.
Zgodnie z art. 1 FundU fundacja może być ustanowiona dla realizacji zgodnych z podstawowymi interesami Rzeczypospolitej Polskiej celów społecznie lub gospodarczo użytecznych, w szczególności takich, jak: ochrona zdrowia, rozwój gospodarki i nauki, oświata i wychowanie, kultura i sztuka, opieka i pomoc społeczna, ochrona środowiska oraz opieka nad zabytkami.
Najistotniejszym, jak wiadomo, aktem ustrojowym każdej fundacji jest jej statut. Fundator ustala statut fundacji, określający jej nazwę, siedzibę i majątek, cele, zasady, formy i zakres działalności fundacji, skład i organizację zarządu, sposób powoływania oraz obowiązki i uprawnienia tego organu i jego członków. Statut może zawierać również inne postanowienia, w szczególności dotyczące prowadzenia przez fundację działalności gospodarczej, dopuszczalności i warunków jej połączenia z inną fundacją, zmiany celu lub statutu, a także przewidywać tworzenie obok zarządu innych organów fundacji (art. 5 ust. 1 FundU).
Fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Jeżeli fundacja ma prowadzić działalność gospodarczą, wartość środków majątkowych fundacji przeznaczonych na działalność gospodarczą nie może być mniejsza niż 1000 zł (art. 5 ust. 5 FundU).
Fundacje są organizacjami pozarządowymi, które zgodnie z art. 3 ust. 2 PożPubWolontU prowadzą działalność pożytku publicznego. Jak wiadomo, działalność pożytku publicznego może być nieodpłatna albo odpłatna, z tym że działalność odpłatną, czyli za wynagrodzeniem, zgodnie z art. 8 ust. 1 PożPubWolontU, można prowadzić tylko w sferze zadań publicznych wymienionych w art. 4 PożPubWolontU. Udzielanie pożyczek za wynagrodzeniem (oprocentowanych) nie jest zadaniem ze sfery zadań publicznych, więc należy to traktować jako działalność gospodarczą.
Jeżeli chodzi o uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów, organizacje wymienione w art. 10a PożPubWolontU mogą ją prowadzić w przypadku gdy m.in. osiągają przychody wyłącznie z:
1) działalności nieodpłatnej pożytku publicznego z tytułu składek członkowskich, darowizn, zapisów, spadków, dotacji, subwencji, przychodów pochodzących z ofiarności publicznej,
2) działalności odpłatnej pożytku publicznego z tytułu sprzedaży towarów i usług,
3) tytułu sprzedaży, najmu lub dzierżawy składników majątkowych,
4) tytułu odsetek od środków pieniężnych na rachunkach bankowych lub rachunkach w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych, prowadzonych w związku z wykonywaną działalnością, w tym także odsetek od lokat terminowych oraz innych form oszczędzania, przechowywania lub inwestowania, tworzonych na tych rachunkach.
Wynika z tego, że odpłatne udzielanie pożyczek, czy też prowadzenie innej działalności gospodarczej, powoduje utratę możliwości prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów.
Natomiast jeżeli, jak autor wspomniał wyżej, zgodnie ze statutem fundacja udziela nieoprocentowanych pożyczek w formie wsparcia w ramach prowadzonej statutowej działalności pożytku publicznego, to zdaniem autora nie ma to wpływu na możliwość prowadzenia uproszczonej ewidencji.
Zasady prowadzenia uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów regulują przepisy ONPUproszczEwidR, z których wynika m.in., że uproszczona ewidencja obejmuje zbiory zapisów, obrotów (sum zapisów), które tworzą:
1) zestawienie przychodów i kosztów określone w załączniku nr 1 do ONPUproszczEwidR,
2) zestawienie przepływów finansowych określone w załączniku nr 2 do ONPUproszczEwidR,
3) karty przychodów pracownika,
4) wykaz środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z prowadzoną działalnością.
Sama kwota pożyczki nie jest ani przychodem ani kosztem uzyskania przychodów. W przypadku podmiotów prowadzących uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów, kosztem może być ewentualnie kwota zapłaconych odsetek od pożyczki udzielonej organizacji. W opisanym przypadku udzielonej nieodpłatnej pożyczki nie księguje się w uproszczonej ewidencji.
