Stosowanie kas rejestrujących mających postać oprogramowania przy handlu internetowym

Z art. 111b ust. 1 VATU wynika, że ewidencja sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących w odniesieniu do niektórych grup podatników lub rodzajów czynności może być prowadzona przy użyciu kas rejestrujących mających postać oprogramowania, czyli za pomocą tzw. wirtualnych kas rejestrujących. Czynności te określa § 1 PodatOprogKasyR.

Z przepisów tych wynika, że kasy rejestrujące, mające postać oprogramowania, mogą być używane przez podatników w odniesieniu do 39 kategorii usług i dostaw towarów, jednak dokonywanie dostaw towarów w ramach handlu internetowego do czynności tych nie należy. Prowadzi to do wniosku, że w obecnym stanie prawnym podatnicy dokonujący dostaw towarów w ramach handlu internetowego nie mogą używać kas rejestrujących mających postać oprogramowania.

W § 19a KasyR wskazano, że „podatnicy, prowadząc ewidencję przy użyciu kas on-line, mogą wystawiać i wydawać nabywcy, za jego zgodą i w sposób z nim uzgodniony, paragon fiskalny lub fakturę w postaci elektronicznej. Jeżeli rozpoczęta sprzedaż nie zostanie dokonana, podatnik może wystawić paragon fiskalny anulowany lub fakturę anulowaną w postaci elektronicznej”.

Przepis ten wiąże możliwość wystawiania e-paragonów z posiadaniem kasy online. Jeśli podatnik posiada kasę online, to należy włączyć funkcję e-paragonów.

Z kolei art. 111 ust. 3a pkt 1 VATU wskazuje, że „podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

– w postaci papierowej lub za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony, w tym przy użyciu systemu teleinformatycznego Szefa Krajowej Administracji Skarbowej pośredniczącego przy wydawaniu paragonów fiskalnych w postaci elektronicznej nabywcy, bez konieczności podawania jego danych osobowych”. Przepis ten nie wyklucza zastosowania proponowanego rozwiązania.

 

Limit 30-krotnosci przekroczy 234 tys. zł w 2024 roku

Zgodnie z art. 19 ust. 10 SysUbSpołU zwiększeniu ulega kwota ograniczania rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe i wyniesie w 2024 r. 234 720 zł, powyższe wynika ze wzrostu przeciętnego wynagrodzenia do kwoty 7 824 zł, to oznacza, że wzrośnie on o ponad 25 000 zł w stosunku do 2023 r., kiedy wynosił 208 050 zł.

Konsekwencje wzrostu limitu 30-krotności dla pracodawcy

Zwiększenie limitu oznacza, że pracodawcy nie będą dokonywali potraceń składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za każdego pracownika, który przekroczy limit 234 720 zł – dotyczy to zarówno obowiązkowych, jak i dobrowolnych składek. Obowiązkiem pracodawcy jest opłacanie pozostałych składek na ubezpieczenia społeczne. Zwolnienie w tej kwocie obowiązuje w całym 2024 r. Fakt nieopłacania składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie zwalnia pracodawcy z obowiązku opłacenia:

Obowiązkiem pracodawcy będzie również finansowanie wpłat do PPK za osoby, które przekroczyły limit 30-krotności. Wynika to z nowelizacji ustawy o PPK, która weszła w życie już w 2019 r. To ważna wiadomość dla pracodawców, którzy przygotowując budżet na 2024 r., muszą pamiętać, że PPK będzie finansowane bez względu na limit 30-krotności. Ustawodawca uznał bowiem, że finansowanie PPK jako dodatkowego źródła budowania kapitału, nie powinno być limitowane w ten sposób. To szczególnie istotne biorąc pod uwagę, że poziom partycypacji w ostatnich miesiącach się zwiększył co było konsekwencją pierwszego ponownego automatycznego zapisu do PPK z początku 2023 r.

Limit 30-krotności a przeciętne wynagrodzenie

W ostatnich latach limit 30-krotności w związku ze wzrostem przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia stale rośnie. Po raz pierwszy przekroczył 200 tys. zł w 2023 r. Warto przypomnieć, że jeszcze kilka lat temu (np. w latach 2018–2019) pojawiały się plany zniesienia limitu 30-krotności lub jego zwiększenia, np. do limitu 35-krotności lub 40-krotności. Obecnie nie są prowadzone prace mające na celu wprowadzenia tego rodzaju zmian, co oznacza, że pracodawcy nie będą musieli ponosić wyższych kosztów obejmujących finansowanie składki emerytalnej powyżej wskazanej kwoty.

Sposób zatrudnienia prezesa spółki z o.o.

1. Umowa o pracę

Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, a pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

Biorąc pod uwagę, że spółka z o.o. jest podmiotem odrębnym od swoich wspólników i posiada osobowość prawną, możliwe jest zatrudnienie wspólnika w spółce. Pojawia się tu jednak dodatkowych problem. Pracownik jest bowiem obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

Z przepisu powyższego wynika, że jednym z elementów stosunku pracy jest podporządkowanie pracownika pracodawcy i obowiązek wykonywania przez niego poleceń przełożonych. O ile w przypadku „zwykłych” pracowników element ten jest domyślnie spełniony, to w przypadku zarządu podporządkowanie jest pod znakiem zapytania. Zgodnie bowiem z zasadami wyrażonymi KSH zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Mówiąc obrazowo – zarząd jest od wydawania poleceń, a nie od ich przyjmowania.

Z drugiej strony spółka z o.o. pod względem prawnym zachowuje się tak, jak osoba fizyczna (ma osobowość prawną). Tym samym należy uznać, że mimo swojej samodzielności, członkowie zarządu podlegają spółce. Oczywiście podległość ta ma charakter bardziej prawny niż faktyczny, ale zatrudnienie członków zarządu w ramach stosunku pracy jest prawnie akceptowalne. Od zasady tej istnieje jednak jeden istotny wyjątek – podważane jest zazwyczaj zatrudnienie w ramach stosunku pracy jedynego wspólnika w spółce (w szczególności na stanowisku członka zarządu). Do wątpliwości związanych z podporządkowaniem dochodzi to, że w gruncie rzeczy jest to czynność prawna z samym sobą. Nie wynika to jednak z obowiązujących przepisów.

Na dodatek ZUS zaczął uznawać za jednoosobowe spółki, w których jeden ze wspólników nie ma 100% udziałów, ale ma prawie wszystkie udziały (np. 99%). Jest to jednak działanie bezprawne, gdyż od strony KSH, nawet jeden udział posiadany przez inną osobę oznacza, że mamy do czynienia ze spółką inną niż jednoosobowa. Żaden przepis nie określa bowiem dopuszczalnych proporcji udziałów.

Jeżeli zostanie zawarta umowa o pracę, PIT i ZUS powinny być naliczane na zwykłych pracowniczych zasadach.

 

2. Kontrakt menedżerski

Mniej wątpliwości budzi zawarcie umowy o zarządzanie (kontraktu menedżerskiego). W takim przypadku element podporządkowania nie jest konieczny. Dodatkowo – w przypadku umowy między spółką jednoosobową i jej jedynym wspólnikiem wciąż ryzykujemy, że zostanie ona uznana za nieważną z uwagi na czynność z samym sobą, ale ryzyko podważenia jest znacznie mniejsze. W takim przypadku PIT i ZUS nalicza się na zasadach właściwych dla umów zlecenia, z tym, że koszty uzyskania wynoszą w tym przypadku 250 zł.

3. Powołanie – świadczenie usług zarządczych

Kolejną alternatywą jest powołanie. W takim przypadku nie zawiera się ze wspólnikiem umowy, a możliwość świadczenia usług zarządczych wynika wprost z umowy spółki (tak jest zazwyczaj w przypadku pierwszego zarządu) lub uchwały zgromadzenia wspólników lub rady nadzorczej. W takim przypadku od wynagrodzenia odprowadza się jedynie podatek dochodowy i składki zdrowotne.

Skoro spółka jest odrębnym podmiotem od swoich wspólników – dopuszczalne jest dokonywanie sprzedaży (świadczenie usług lub dostawa towarów) na rzecz spółki. Trzeba jednak pamiętać, że są to podmioty powiązane, a tym samym konieczne jest trzymanie się cen rynkowych, a w przypadku większych obrotów prowadzenie dodatkowej ewidencji. Istnieje też zwiększone ryzyko kontroli, której skutkiem może być oszacowanie dochodów.

Na mocy art. 176 KSH, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należy oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz spółki jest wypłacane przez spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Wynagrodzenie to nie może przewyższać cen lub stawek przyjętych w obrocie. W takim przypadku zbycie udziału, jego części lub ułamkowej części udziału, bądź obciążenie udziału, może nastąpić jedynie za zgodą spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

 

Przepisy nie ograniczają przy tym w żaden sposób rodzaju i zakresu świadczeń, ale oczywiście nie powinny to być czynności zarządcze – te powinny być bowiem świadczone przez zarząd i wynikają z przepisów KSH. Nie ma też regulacji wskazującej, jak szczegółowo należy je określić.

Istotne jest jednak to, że muszą one wynikać z umowy spółki. Należności za świadczenia powtarzające się nie stanowią tytułu ubezpieczeniowego, czyli nie odprowadzamy od nich ani składek społecznych, ani składki zdrowotnej. Na gruncie podatku dochodowego należności te stanowią przychód z innych źródeł, czyli spółka nie rozlicza podatku dochodowego od nich, ale musi je wykazać w PIT-11 celem samodzielnego rozliczenia podatku przez wspólnika.

Oczywiście wspólnik może też świadczyć usługi zarządcze bez wynagrodzenia – nawet jednak w tym przypadku nie będzie to czynność nieodpłatna, gdyż dobre zarządzanie będzie oznaczało wypracowanie przez spółkę zysku, a ten przełoży się na dywidendę.

Sprzedaż samochodu wycofanego z działalności gospodarczej

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych lub przedsiębiorstw w spadku z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 7a ust. 4 lub art. 14 PDOFizU – (art. 6 RyczałtU).

Jednocześnie, jak wynika z art. 14 ust. 1 pkt 2 lit. a PDOFizU, przychodem z działalności gospodarczej są m.in. przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Co za tym idzie, sprzedaż majątku będącego środkiem trwałym co do zasady jest przychodem z działalności gospodarczej.

W analizowanym przypadku wątpliwości może jednak budzić to, czy jest tak również w sytuacji, gdy środek ten został wycofany z prowadzonej działalności na cele prywatne. Z art. 12 ust. 1 pkt 7 lit. f RyczałtU wynika jednak wprost, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, będących m.in. środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

 

Jak z tego wynika, sprzedaż samochodu, o którym mowa w pytaniu będzie podlegała opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym według stawki 3%.

Dane osobowe w prywatnym komputerze pracownika też trzeba chronić

Brak analizy ryzyka wiążącego się z korzystaniem przez pracowników z prywatnych komputerów podczas pracy zdalnej doprowadził do tego, że Rzecznik Finansowy nie wdrożył odpowiednich rozwiązań pozwalających należycie chronić przetwarzane dane, takich jak m.in. stosowne procedury i zabezpieczenia na wypadek kradzieży urządzenia. Taka sytuacja miała miejsce w przypadku komputera jednego z pracowników administratora, przez co doszło do naruszenia ochrony danych osobowych. Prezes UODO udzielił więc Rzecznikowi Finansowemu upomnienia, które wyrokiem z 5 października 2023 r. podtrzymał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

Do naruszenia ochrony danych osobowych doszło w związku z kradzieżą prywatnego komputera byłego pracownika Rzecznika Finansowego. W komputerze tym przechowywane były dane osobowe przetwarzane podczas pracy zdalnej świadczonej dla administratora danych. Fakt nieprzeprowadzenia przez administratora analizy ryzyka sprawił, że dane te nie zostały odpowiednio zabezpieczone. Ponadto administrator nie upewnił się, czy pracownik po zakończeniu świadczenia pracy skutecznie i trwale usunął dane z komputera. Brak odpowiednich zabezpieczeń technicznych i organizacyjnych doprowadził do nałożenia przez Prezesa UODO kary upomnienia na administratora.

Skarżąc decyzję organu nadzorczego, Rzecznik Finansowy twierdził, iż skradziony komputer należał do byłego już pracownika, a Prezes UODO nie udowodnił, że na jego dysku twardym faktycznie znajdowały się dane osobowe. Skarżący podnosił też, że w postępowaniu administracyjnym nie ustalono, czy komputer był chroniony hasłem, a także wskazywał, że osoba świadcząca w przeszłości pracę dla Rzecznika Finansowego jest radcą prawnym, a więc odrębnym administratorem danych.

Żaden z powyższych argumentów nie został podzielony przez WSA w Warszawie. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie miał wątpliwości, że administratorem danych w tym przypadku był Rzecznik Finansowy, a nie jego pracownik. Sąd rozstrzygając tę kwestię, przywołał definicję administratora zawartą w RODO, zgodnie z którą jest nim ten, kto decyduje o celach i sposobach przetwarzania danych osobowych. WSA podkreślił przy tym, że pracownik nie występuje jako odrębny podmiot prawa, a jego działania są działaniami pracodawcy, za które pracodawca ponosi odpowiedzialność. W ocenie Sądu nie zmienia tej sytuacji prawnej nawet działanie naruszające lub wykraczające poza zakres powierzonych pracownikowi zadań i obowiązków pracowniczych czy też status radcy prawnego byłego pracownika.

WSA w Warszawie zgodził się z Prezesem UODO, że administrator danych powinien przeprowadzić analizę ryzyka w związku z pracą zdalną pracowników i korzystaniem przez nich zarówno z prywatnych, jak i służbowych komputerów. Taka analiza wskazałaby na potrzebę zastosowania odpowiednich rozwiązań m.in. na wypadek kradzieży komputera, w którym są przetwarzane dane osobowe. Sąd uznał, że administrator uchybiając obowiązkom RODO w zakresie analizy ryzyka, jak i wdrożenia odpowiednich rozwiązań technicznych i organizacyjnych mających zapewniać bezpieczeństwo przetwarzanym danym, starał się przerzucić odpowiedzialność za to na pracownika. Pomimo iż pracownik był zobowiązany do łączenia się przez VPN, korzystania z odpowiednich programów do szyfrowania plików oraz stosowania haseł do logowania znanych wyłącznie jemu i ich cyklicznej zmiany, to z umowy zawartej pomiędzy stronami nie wynika, by pracownik był zobowiązany do szyfrowania dysku twardego.

Odpowiadając na zarzut skarżącego, że organ nadzorczy nie udowodnił w postępowaniu, iż komputer nie był odpowiednio chroniony, Sąd wskazał, iż ciężar dowodowy w tym przypadku spoczywa po stronie administratora i to on powinien być w stanie wykazać, że prywatny laptop pracownika został odpowiednio zabezpieczony przed potencjalnym nieuprawnionym dostępem do danych osobowych, które się na nim znajdowały.

W swoim orzeczeniu WSA zwrócił też uwagę, że administrator nie zweryfikował również, czy pracownik skutecznie usunął dane z komputera. Sąd uznał także, że gdyby przyjęte przez Rzecznika Finansowego rozwiązania były skuteczne, to fakt kradzieży komputera jego byłemu pracownikowi nie miałby żadnego wpływu na bezpieczeństwo procesu przetwarzania danych osobowych.

Zdaniem Sądu Prezes UODO prawidłowo zastosował upomnienie, biorąc pod uwagę działania podjęte przez administratora zaraz po naruszeniu ochrony danych osobowych.

Źródło: www.uodo.gov.pl

Limity podatkowe 2024 r.

 

Podatek	Wskaźnik			2023 r.		2024 r.
				Od 1 stycznia do 30 czerwca	Od 1 lipca do 31 grudnia
VAT	Mały podatnik			5 793 000 zł	9 654 000 zł	9 218 000 zł
	Mały podatnik – podatnicy prowadzący przedsiębiorstwa maklerskie, zarządzające funduszami inwestycyjnymi czy świadczące usługi o podobnym charakterze			217 000 zł		207 000 zł
	Kwota sprzedaży uprawniająca do korzystania z tzw. zwolnienia podmiotowego			200 000 zł		200 000 zł
	Wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia uprawniająca do wyłączenia od podatku			50 000 zł		50 000 zł
	Limit dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na odległość (WSTO) oraz świadczenia usług telekomunikacyjnych, nadawczych i elektronicznych (TBE)			42 000 zł		42 000 zł
CIT	Mały podatnik			9 654 000 zł		9 218 000 zł
	Stosowanie 9% stawki podatku (mali podatnicy)		przychody ze sprzedaży za rok ubiegły	9 654 000 zł		9 218 000 zł
			przychody w bieżącym roku podatkowym (narastająco)	9 357 000 zł		limit będzie znany w pierwszym dniu roboczym 2024 r.
	Jednorazowa amortyzacja dla małych podatników i rozpoczynających działalność gospodarczą			241 000 zł		230 000 zł
	Jednorazowa amortyzacja – wszyscy podatnicy			100 000 zł		100 000 zł
	Kwartalne rozliczenia u podatników opodatkowanych estońskim CIT			19 309 000 zł		18 436 000 zł
PIT	Mały podatnik PIT			9 654 000 zł		9 218 000 zł
	Jednorazowa amortyzacja dla małych podatników i rozpoczynających działalność gospodarczą			241 000 zł		230 000 zł
	Jednorazowa amortyzacja – wszyscy podatnicy			100 000 zł		100 000 zł
	Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych			9 654400 zł		9 218 200 zł
	Kwartalne wpłaty ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych			965 440 zł		921 820 zł
	Limity niektórych zwolnień przedmiotowych		zapomogi, inne niż wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 26 PDOFizU, wypłacane z funduszy zakładowej lub międzyzakładowej organizacji związkowej pracownikom należącym do tej organizacji	3000 zł		1000 zł
			zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci z innych źródeł	10 000 zł		6000 zł
			wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych	2000 zł		1000 zł
			dopłaty do: wypoczynku zorganizowanego przez podmioty prowadzące działalność w tym zakresie, w formie wczasów, kolonii, obozów i zimowisk, w tym również połączonego z nauką, pobytu na leczeniu sanatoryjnym, w placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych, oraz przejazdów związanych z tym wypoczynkiem i pobytem na leczeniu – dzieci i młodzieży do lat 18 – z innych źródeł	3000 zł		2000 zł
Od nieruchomości (stawki maksymalne)	Grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków (od 1 m2 powierzchni)			1,16 zł		1,34 zł
	Grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi lub wodami powierzch­niowymi płynącymi jezior i zbiorników sztucznych (od 1 ha powierzchni)			5,79 zł		6,66 zł
	Pozostałe grunty, w tym zajęte na prowadzenie odpłatnej statutowej dzia­łalności pożytku publicznego przez organizacje pożytku publicznego budynków (od 1 m2 powierzchni)			0,61 zł		0,71 zł
	Grunty niezabudowane objęte obszarem rewitalizacji, o którym mowa w usta­wie z 9.10.2015 r. o rewitalizacji i położo­ne na terenach, dla których miejscowy plan zagospodarowania przestrzenne­go przewiduje przeznaczenie pod zabudowę mieszkaniową, usługową albo zabudowę o przeznaczeniu mieszanym obejmującym wyłącznie te rodzaje zabudowy, jeżeli od dnia wejścia w życie tego planu w odniesieniu do tych gruntów upłynął okres 4 lat, a w tym czasie nie zakończono budowy zgodnie z przepisami Prawa budowlanego budynków (od 1 m2 powierzchni)			3,81 zł		4,39 zł
	Budynki mieszkalne lub ich części			1,00 zł		1,15 zł
	Budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynki mieszkalne lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej (od 1 m2 powierzchni użytkowej)			28,78 zł		33,10 zł
	Budynki lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie obrotu kwalifikowanym materiałem siewnym gospodarczej (od 1 m2 powierzchni użytkowej)			13,47 zł		15,50 zł
	Budynki lub ich części związane z udzielaniem świadczeń zdro­wotnych, w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej, zaję­te przez podmioty udzielające tych świadczeń gospodarczej (od 1 m2 powierzchni użytkowej)			5,87 zł		6,76 zł
	Pozostałe budynki lub ich części, w tym zajęte na prowadzenie odpłatnej statutowej działalności pożytku publicznego przez or­ganizacje pożytku publicznego gospodarczej (od 1 m2 powierzchni użytkowej)			9,71 zł		11,17 zł
	Budowle (od wartości)			2%		2%
Opłaty lokalne (stawki maksymalne)	Od posiadania psów			150,93 zł		173,57 zł
	Opłata reklamowa	Część stała		3,14 zł		3,62 zł
		Część zmienna od 1 m2 pola powierzch­ni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego		0,28 zł		0,33 zł
	Opłata targowa (stawka dzienna)			953,38 zł		1096,39 zł
	Opłata miejscowa (stawka dzienna)			2,80 zł		3,22 zł
	Opłata miejscowa w miejscowościach posiadających status obszaru ochrony uzdrowiskowej (stawka dzienna)			3,94 zł		4,54 zł
	Opłata uzdrowiskowa (stawka dzienna)			5,40 zł		6,21 zł
Rolny i leśny	Grunty gospodarstw rolnych (od 1 ha przeliczeniowego)			185,13 zł		224,075 zł
	Pozostałe grunty (od 1 ha)			370,25 zł		448,15 zł
	Podatek leśny (od 1 ha)			71,10 zł		72,03 zł

 

Forma zmiany warunków wynagradzania w przypadku likwidacji składnika wynagrodzenia

Zmiana warunków umowy

Umowa o pracę określa strony umowy, adres siedziby pracodawcy, a w przypadku pracodawcy będącego osobą fizyczną nieposiadającego siedziby – adres zamieszkania, a także rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności m.in. wynagrodzenie za pracę odpowiadające rodzajowi pracy, ze wskazaniem składników wynagrodzenia. Zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej.

Regulamin wynagradzania

Pracodawca zatrudniający co najmniej 50 pracowników, nieobjętych zakładowym układem zbiorowym pracy ani ponadzakładowym układem zbiorowym pracy ustala warunki wynagradzania za pracę, a także inne świadczenia związane z pracą i zasady ich przyznawania – w regulaminie wynagradzania. Pracodawca, który zatrudnia mniej niż 50 pracowników może taki regulamin utworzyć.

Do regulaminu wynagradzania stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące układów zbiorowych pracy. Mianowicie, korzystniejsze postanowienia układu, z dniem jego wejścia w życie, zastępują z mocy prawa wynikające z dotychczasowych przepisów prawa pracy warunki umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.

Natomiast postanowienia układu mniej korzystne dla pracowników wprowadza się w drodze wypowiedzenia pracownikom dotychczasowych warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy.

Zatem, jeśli w zakładzie pracy obowiązuje regulamin wynagradzania, który zawiera postanowienia odnośnie dodatku funkcyjnego i jego wysokości, to wymaga on zmiany w przypadku obniżenia tego składnika i wprowadzenia nowego zapisu, że o różnicę wzrośnie wynagrodzenie zasadnicze. Postanowienia regulaminu będą wiążące.

Generalnie nie będzie to zmiana na niekorzyść pracowników. Finalnie finansowo nie stracą oni na wynagrodzeniu. Dodatek co prawda będzie niższy, ale podwyższeniu ulegnie podstawa zasadnicza.

Natomiast jeśli pracodawca nie posiada regulaminu wynagradzania lub posiada, ale dodatek funkcyjny jako składnik wynagrodzenia widnieje również w umowach o pracę, to opisana zmiana wymaga też zmiany umów o pracę.

 

Forma zmiany warunków wynagradzania

Generalnie każdą zmianę warunków wynagradzania można wprowadzić w drodze porozumienia zmieniającego (tzw. aneksu) o ile pracownik wyraził zgodę, również na pogorszenie tych warunków.

Jeśli takiego porozumienia jako uproszczonej procedury, nie daje się osiągnąć (szczególnie ze strony pracownika i zmiany na jego niekorzyść) pracodawca powinien zastosować jednostronne wypowiedzenie warunków płacowych na podstawie art. 42 KP.

Zgodnie z nim, przepisy o wypowiedzeniu umowy o pracę stosuje się odpowiednio do wypowiedzenia wynikających z umowy warunków pracy i płacy.

Wypowiedzenie warunków pracy lub płacy uważa się za dokonane, jeżeli pracownikowi zaproponowano na piśmie nowe warunki.

W razie odmowy przyjęcia przez pracownika zaproponowanych warunków pracy lub płacy, umowa o pracę rozwiązuje się z upływem okresu dokonanego wypowiedzenia. Jeżeli pracownik przed upływem połowy okresu wypowiedzenia nie złoży oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków, uważa się, że wyraził zgodę na te warunki; pismo pracodawcy wypowiadające warunki pracy lub płacy powinno zawierać pouczenie w tej sprawie. W razie braku takiego pouczenia, pracownik może do końca okresu wypowiedzenia złożyć oświadczenie o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków.

Zatem, po upływie okresu wypowiedzenia albo umowa się rozwiązuje albo zatrudnienie jest kontynuowane na nowych warunkach w zakresie np. wynagrodzenia.

 

Refundacja okularów przez pracodawcę a praca do czterech godzin dziennie

W myśl § 8 ust. 2 MonEkranBHPR pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej – czyli wstępnych, okresowych lub kontrolnych, przeprowadzone zgodnie z art. 229 KP, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Ze względu na to, że powyższy przepis jest bardzo ogólny, pracodawca w wewnętrznym akcie prawnym (np. regulaminie, zarządzeniu, decyzji itp.) powinien określić szczegółowe zasady przydziału okularów, w szczególności kwotę refundacji, czasokres ich używalności, a także ewentualnie termin, w jakim pracownik może się ubiegać o zwrot kosztów zakupionych przez siebie okularów.

Z uwagi na to, że zgodnie z § 2 pkt 4 MonEkranBHPR, za pracownika uważa się każdą osobę zatrudnioną przez pracodawcę, w tym praktykanta i stażystę, użytkującą w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy, pracodawca nie ma obowiązku zapewnienia okularów pracownikowi zatrudnionemu przy komputerze poniżej 4 godzin dziennie.

§ 2 pkt 4 MonEkranBHPR definiuje pracownika jako: każdą osobę zatrudnioną przez pracodawcę, w tym praktykanta i stażystę, użytkującą w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy (a więc powyżej 4 godzin dziennie). Jeśli więc dana osoba pracuje przy komputerze do 4 godzin, to zgodnie z zaleceniem lekarza medycyny pracy ma stosować okulary do tej pracy, tyle tylko, że pracodawca nie musi ich jej finansować.

 

Możliwość stosowania nazewnictwa w języku obcym w przypadku faktury ustrukturyzowanej

Jak wynika z art. 106e ust. 1 pkt 7 VATU faktura powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Przepisy VATU ani także przepisy wykonawcze do tej ustawy nie wskazują jakoby nazwy towarów i usług musiały być wyrażane na fakturach w języku polskim. Stąd, co do zasady dopuszczalne jest stosowanie na fakturach nazewnictwa w językach obcych. Wprowadzenie w przepisach 106na – 106ne VATU zagadnień dotyczących tzw. faktur ustrukturyzowanych wprost nic w tym względzie nie zmieniło.

 

Zgodnie z przepisami art. 106nd VATU Krajowy System e-Faktur jest narzędziem prowadzonym przez polski organ administracji publicznej w osobie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej. Należy natomiast pamiętać o tym, że zgodnie z art. 4 pkt 5 JęzykPolU językiem urzędowym tego organu jest język polski. Dlatego właśnie dane zawarte w KSeF powinny być wyrażane w języku polskim. Z punktu widzenia podatników posługujących się KSeF oznacza to, że wyrażając na fakturach KSeF nazwy towarów i usług powinni posługiwać się językiem polskim. Dopuszczalne jest natomiast stosowanie, obok nazw polskich, także nazw wyrażonych w języku obcym.

 

Od 1 stycznia 2024 r. limit zwolnienia PIT na świadczenia z zfśs wyniesie już tylko 1000 zł

Od 1.1.2024 r. świadczenia wypłacone pracownikom z zfśs będą wolne od podatku dochodowego do wysokości 1000 zł. Tak wynika z art. 52l pkt 3 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 67 PDOFizU. Obydwa przepisy dotyczą świadczeń:

Różni je limit zwolnienia z opodatkowania świadczeń spełniających te warunki jednocześnie i okres jego obowiązywania. Limit standardowy wynosi maksymalnie 1000 zł w roku podatkowym dla wszystkich świadczeń łącznie przekazanych jednemu pracownikowi (art. 21 ust. 1 pkt PDOFizU). Ze względu na stan epidemii ogłoszonej z powodu COVID-19 został czasowo podniesiony do 2000 zł (art. 52l pkt 3 PDOFizU). Początkowo limit podwyższony był przewidziany tylko na lata 2020–2021, ale ostatecznie jego termin graniczny wyznaczono na koniec roku podatkowego następującego po roku, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19.

Stan epidemii odwołano 16.5.2022 r. rozporządzeniem MZ z 12.5.2022 r. w sprawie odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz.U. z 2022 r. poz. 1027). Ponieważ rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym (art. 11 OrdPU), to ostatnim dniem funkcjonowania limitu podwyższonego jest 31.12.2023 r. Tym samym począwszy od 1.1.2024 r. pracodawcy będą musieli stosować limit standardowy, przekazując pracownikom świadczenia rzeczowe i pieniężne z zfśs.