Nieświadomy wybór opodatkowania WNT

W sytuacji opisanej w pytaniu mamy do czynienia z podatnikiem, który jest w Polsce zwolniony od VAT.

Z przepisów art. 97 ust. 3 VATU wynika, że do rejestracji do celów VAT UE są zobowiązani także podatnicy inni, niż dokonujący nabyć lub dostaw wewnątrzwspólnotowych, którzy:

1) nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b VATU, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług,

2) świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4 VATU, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Autor zakłada zatem, że właśnie z tego powodu podatnik się zarejestrował do VAT.

Podatnik (jako podatnik zwolniony od VAT), u którego wartość nabyć wewnątrzwspólnotowych nie przekraczała limitu 50 000 zł (w roku poprzednim i w roku bieżącym), nie musiał tych nabyć wewnątrzwspólnotowych rozliczać.

Trzeba jednak zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 10 ust. 6 VATU podatnicy oraz osoby prawne niebędące podatnikami, korzystający z wyłączenia od rozliczenia WNT, mogą wybrać opodatkowanie WNT przez złożenie naczelnikowi urzędu skarbowego oświadczenia na piśmie o takim wyborze albo przez podanie dokonującemu dostawy towarów numeru VAT UE.

Powyższe oznacza, że skoro podatnik podał przy okazji nabywania monitora swój numer VAT UE (z przedrostkiem „PL”), to tym samym wybrał (może i nie wiedząc o tym, ale jednak) opodatkowanie WNT. Gdyby podatnik posłużył się numerem bez przedrostka „PL”, to wówczas nie mielibyśmy do czynienia z taką sytuacją. W związku z tym podatnik (jako podatnik zwolniony) powinien złożyć VAT–8 i rozliczyć podatek od WNT, którego dokonał.

Obowiązek fiskalizacji sprzedaży wysyłkowej realizowanej na rzecz konsumentów

Sprzedaż towarów na rzecz konsumentów zasadniczo podlega ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, chyba że zastosowanie mają jakieś zwolnienia.

W tym kontekście trzeba zauważyć, że zgodnie z przepisami dotyczącymi zwolnień od obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej zwalnia się z tego obowiązku dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo–kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo–kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

 

Zwolnienie – dla sprzedaży wysyłkowej – jest zatem uzależnione od formy zapłaty (na rachunek bankowy) i możliwości powiązania konkretnych wpłat z konkretnymi czynnościami (dostawami). Nie ma tu wymogu fakturowania każdej z czynności.

Natomiast żadne zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży – w tym także i to powyższe – nie mają zastosowania w przypadku dostawy następujących towarów:

1) gazu płynnego,

2) części do silników (CN 8409 91 00 i 8409 99 00),

3) silników do napędu pojazdów i motocykli, silników spalinowych tłokowych z zapłonem iskrowym i samoczynnym do różnego rodzaju jednostek, w tym motocykli (CN 8407 i 8408),

4) nadwozi do pojazdów silnikowych (CN 8707),

5) przyczep i naczep (CN 8716 10, 8716 31 00, ex 8716 39, 8716 40 00), kontenerów (CN 8609 00),

6) części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (CN 8716 90),

7) części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (CN 8708, 9401 99 20 i 9401 99 80), to jest do:

a) ciągników,

b) pojazdów silnikowych do przewozu dziesięciu lub więcej osób z kierowcą,

c) samochodów i pozostałych pojazdów silnikowych przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo–towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,

d) pojazdów silnikowych do transportu towarów,

e) pojazdów silnikowych specjalnego przeznaczenia, innych niż te zasadniczo przeznaczone do przewozu osób lub towarów, w szczególności: pojazdów pogotowia technicznego, dźwigów samochodowych, pojazdów strażackich, betoniarek samochodowych, zamiatarek, polewaczek, przewoźnych warsztatów, ruchomych stacji radiologicznych

– z wyłączeniem motocykli,

8) komputerów stacjonarnych i przenośnych, w tym laptopów i tabletów oraz urządzeń peryferyjnych do nich, konsol do gier, części do komputerów i konsol,

9) wyrobów elektronicznych, w tym odbiorników telewizyjnych i radiowych, gramofonów, głośników, telefonów, w tym smartfonów, smartwatchów, anten, wyświetlaczy, monitorów, aparatów do zapisu lub odtwarzania obrazu i dźwięku, nawigacji, urządzeń pamięci trwałej, taśm, dysków, urządzeń alarmowych,

10) wyrobów optycznych, w tym lornetek, lunet, rzutników,

11) silników elektrycznych, prądnic i transformatorów,

12) sprzętu fotograficznego, w tym cyfrowych i konwencjonalnych aparatów fotograficznych, soczewek, obiektywów, kamer, projektorów filmowych,

13) wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 VATU,

14) zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,

15) wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na kod CN,

16) wyrobów tytoniowych (CN 2401, 2402, 2403), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

17) napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5% (bez względu na kod CN), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

18) perfum i wód toaletowych (CN 3303 00 10, 3303 00 90), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

19) wyrobów klasyfikowanych do CN 2404 i 8543 40 00, przeznaczonych do palenia lub do wdychania bez spalania, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,

20) wyrobów zawierających w swym składzie alkohol etylowy o objętościowej mocy powyżej 50% objętości, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, w tym rozpuszczalników, płynów odkażających, rozcieńczalników farb, płynów do odmrażania,

21) węgla, brykietów i podobnych paliw stałych wytwarzanych z węgla, węgla brunatnego, koksu i półkoksu, przeznaczonych do celów opałowych,

22) towarów przy użyciu urządzeń obsługiwanych przez kontrahenta, które również w systemie bezobsługowym przyjmują należność w bilonie, banknotach lub innej formie (bezgotówkowej) i wydają towar.

Jeśli zatem przedmiotem dostaw wysyłkowych miałyby być ww. towary, to wówczas ich sprzedaż na rzecz konsumentów musi być udokumentowana przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ustalenie dla celów VAT podmiotu odpowiedzialnego za organizację transportu towarów

W art. 22 ust. 2 VATU wskazano, że w przypadku gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie. Przepisy nie wskazują jednak, w jaki sposób należy przyporządkować transport danej wystawie. Wskazówek w tym zakresie dostarcza orzecznictwo.

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 27.8.2024 r. (0111-KDIB3-3.4012.278.2024.2.JSU) wskazano, że:

Natomiast w interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 19.7.2024 r. I0112-KDIL1-3.4012.252.2024.2.MR), możemy przeczytać, że:

Z przekazanych informacji wynika, że kontrahent „C” zawiera umowę z przewoźnikiem, ustala stawkę za przewóz, ponosi jego koszty. Autor wnioskuje, że przekazuje on także przewoźnikowi informacje dotyczące terminu i miejsca odbioru towaru oraz miejsca przeznaczenia. Wskazuje to na organizowanie transportu przez kontrahenta „C”.

Na podstawie art. 22 ust. 2e pkt 2 VATU, gdy transport jest organizowany przez ostatniego nabywcę, to wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

Organizacja transportu przez kontrahenta „C” w przypadku sprzedaży towarów do krajów UE wskazuje więc na to, że: kontrahent „A” powinien wystawić fakturę ze stawką 23% VAT, kontrahent „B” powinien zarejestrować się dla potrzeb VAT w Polsce i wykazać WDT ze stawką 0% VAT, a kontrahent „C” powinien rozpoznać WNT w kraju przeznaczenia.

Jeśli transport organizuje kontrahent „C”, to nie można zastosować uproszczenia dla transakcji trójstronnych.

Dane kontaktowe pracowników odpowiedzialnych za pierwszą pomoc i ewakuację a RODO – obowiązki pracodawcy

 

Pierwsza pomoc i zwalczanie pożarów

Każdy pracodawca ma obowiązek chronić zdrowie i życie pracowników. Obowiązek ten w zakresie pierwszej pomocy i zwalczania pożarów powinien być realizowany z uwzględnieniem przepisów art. 207¹ i art. 209¹ KP. W konsekwencji pracodawca musi:

1) zapewnić środki niezbędne do udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników;

2) wyznaczyć pracowników do:

a) udzielania pierwszej pomocy,

b) wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników;

3) zapewnić łączność ze służbami zewnętrznymi wyspecjalizowanymi w szczególności w zakresie udzielania pierwszej pomocy w nagłych wypadkach, ratownictwa medycznego oraz ochrony przeciwpożarowej.

Wymienione działania powinny być dostosowane do rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby zatrudnionych pracowników i innych osób przebywających na terenie zakładu pracy oraz rodzaju i poziomu występujących zagrożeń. W przypadku zatrudniania przez pracodawcę wyłącznie pracowników młodocianych lub niepełnosprawnych działania te może samodzielnie wykonywać pracodawca. Kodeks pracy nie określa konkretnie, ilu pracowników powinno zostać wyznaczonych, ani też, jak tacy pracownicy powinni zostać przeszkoleni do pełnienia wyznaczonych ich funkcji. Wskazuje natomiast, że kwestie te powinny uwzględniać rodzaj i poziom występujących zagrożeń.

Oprócz tego, że pracodawca wyznaczy pracowników do udzielania pierwszej pomocy i wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników, ma obowiązek poinformować załogę o tych pracownikach. Informacja powinna zawierać:

1) imię i nazwisko;

2) miejsce wykonywania pracy;

3) numer telefonu służbowego lub innego środka komunikacji elektronicznej (art. 207¹ § 2 KP).

Informacja o pracownikach wyznaczonych do udzielani pierwszej pomocy a RODO

Przepisy dotyczące ochrony danych osobowych ustalają zasady, których należy przestrzegać, aby możliwe było legalne przetwarzania danych osobowych. Dotyczy to również pracowników. Jedną z podstaw legalizujących przetwarzanie danych jest wypełnienie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze danych (w tym przypadku na pracodawcy). Skoro więc przepis art. 209¹ § 1 pkt 2 KP wymaga od pracodawcy wyznaczenia pracowników do udzielania pierwszej pomocy oraz wykonywania działań w zakresie zwalczania pożarów i ewakuacji pracowników, a przepis art. 207¹ § 1 pkt 3 KP nakazuje pracodawcy przekazanie załodze informacji o wyznaczonych do tych celów pracownikach, to, w mojej ocenie, jest to wystarczająca podstawa do legalnego przetwarzania danych wyznaczonych osób w celu określonym we wspomnianych przepisach.

Pokrycie strat z lat ubiegłych kapitałem zapasowym – zasady przygotowania uchwały

Fakt, że na wartość kapitału zapasowego składa się zasadniczo (lub w całości) zysk z jednego, wybranego roku działalności jednostki, nie ma znaczenia dla sposobu wykorzystania tego zgromadzonego dotychczas kapitału zapasowego (dotyczy regulacji rachunkowości; nie dotyczy kwestii podatku dochodowego od osób prawnych).

Tym samym, przy podejmowaniu uchwały o wykorzystaniu kapitału zapasowego na konkretny cel, tj. pokrycie strat z lat ubiegłych (nawet późniejszych niż 2021 r.), nie ma znaczenia fakt tego, co składa się na wartość kapitału zapasowego (jakie są historyczne uwarunkowania tworzenia tej wartości). Regulacje wskazują, że pokrycie straty może nastąpić z utworzonego wcześniej przez jednostkę kapitału zapasowego lub rezerwowego, z niepodzielonego zysku lat ubiegłych, z dopłat wspólników, czy też poprzez obniżenie kapitału zakładowego. Organ zatwierdzający, który w 2025 r. podejmuje decyzję o pokryciu straty (tj. podejmując uchwałę w 2025 r.), wykorzystuje do tego utworzony wcześniej kapitał zapasowy, co jest prawidłowym postępowaniem. Pokrycie straty zostanie zaksięgowane pod datą zatwierdzenia sprawozdania finansowego, czyli w 2025 r.

Odnośnie osobnej uchwały dotyczącej pokrycia straty, regulacje kodeksu spółek handlowych nie wskazują takiego obowiązku. Zapisy art. 231 KSH zawierają jedynie wskazanie, że można tego dokonać jedynie po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. Ze względów praktycznych wydaje się jednak, że zasadnym jest, aby decyzja o pokryciu straty z lat ubiegłych z utworzonego dotychczas kapitału zapasowego była osobną uchwałą od pozostałych uchwał podejmowanych na zgromadzeniu wspólników, które zostało zwołane zasadniczo dla zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2024 r.

Uwzględniając zapis art. 69 ust. 1 pkt. 3 RachunkU, to – w opinii Autora – uchwała o pokryciu straty z lat ubiegłych może być podjęta niezależnie od uchwały o podziale zysku za 2024 r. Innymi słowy, na zgromadzeniu wspólników dedykowanym przede wszystkim zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2024 r. (i tym samym pokryciu straty z 2024 r.) można również podjąć uchwałę o pokryciu strat z lat 2022–2023 lub można nie podejmować tej uchwały, planując jej podjęcie na kolejnym, np. specjalnie z tego powodu zaplanowanym zgromadzeniu organu zatwierdzającego.

Oddanie uszkodzonego towaru – skutki na gruncie VAT

W przypadku odszkodowań uznaje się, że nie wiążą się one z otrzymaniem świadczenia wzajemnego, przez co nie są wynagrodzeniem za wykonanie czynności opodatkowanej VAT. Takim odszkodowaniem wydaje się być również odszkodowanie za zniszczenie towarów.

W przypadku natomiast, gdy ma miejsce nieodpłatne przekazanie towarów, to na podstawie art. 7 ust. 2 VATU za nieodpłatne przekazanie towarów rozumie się przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Istotną okolicznością jest jednak to, że uszkodzone towary nie są pełnowartościowe, więc jeśli nie mają wartości użytkowej, to można uznać, że ich wydanie nie będzie dostawą towarów dla potrzeb VAT, co potwierdza np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 7.9.2021 r. (0114-KDIP1-2.4012.79.2021.2.PC).

 

Przeniesienie praw autorskich jako podstawa do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 PDOFizU: „Koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a i 9b, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód”.

 

W myśl art. 22 ust. 9b PDOFizU przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 PDOFizU stosuje się do przychodów uzyskiwanych z tytułu:

1) działalności twórczej w zakresie architektury, architektury wnętrz, architektury krajobrazu, inżynierii budowlanej, urbanistyki, literatury, sztuk plastycznych, wzornictwa przemysłowego, muzyki, fotografiki, twórczości audialnej i audiowizualnej, programów komputerowych, gier komputerowych, teatru, kostiumografii, scenografii, reżyserii, choreografii, lutnictwa artystycznego, sztuki ludowej oraz dziennikarstwa,

2) działalności artystycznej w dziedzinie sztuki aktorskiej, estradowej, tanecznej i cyrkowej oraz w dziedzinie dyrygentury, wokalistyki i instrumentalistyki,

3) produkcji audialnej i audiowizualnej,

4) działalności publicystycznej,

5) działalności muzealniczej w dziedzinie wystawienniczej, naukowej, popularyzatorskiej, edukacyjnej oraz wydawniczej,

6) działalności konserwatorskiej,

7) prawa zależnego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 PrAut, do opracowania cudzego utworu w postaci tłumaczenia,

8) działalności badawczo–rozwojowej, naukowej, naukowo–dydaktycznej, badawczej, badawczo–dydaktycznej oraz prowadzonej w uczelni działalności dydaktycznej.

Lista ta ma charakter zamknięty.

Warunkiem naliczenia 50% kosztów uzyskania przychodów jest przede wszystkim stworzenie utworu w rozumieniu ustawy o prawach autorskich i pokrewnych. Dopiero osiągnięty przychód musi być związany z korzystaniem lub rozporządzaniem z prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (wyrok WSA z 26.9.2017 r., I SA/Bd 795/17, Legalis).

W myśl art. 1 PrAut utworem jest m.in. każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, w tym utwory literackie. Autor nie uznałby jednakże e–maila za przejaw utworu literackiego. Podobnie Autor oceniłby napisanie postu.

Trudno natomiast ocenić, na ile artykuł na blogu jest utworem literackim, ale Autor podszedłby do tego raczej sceptycznie. W orzecznictwie sądowym charakteryzuje się utwór jako „kreacyjny, subiektywnie nowy, oryginalny wytwór intelektu, wywołany niepowtarzalną osobowością twórcy, który – wykonany przez kogoś innego – wyglądałby inaczej” (wyrok SN z 5.7.2002 r., III CKN 1096/00, Legalis). Artykuł gościnny artykułowi gościnnemu nie jest równy, więc trudno jest jednoznacznie odpowiedzieć, czy może mieć cechy utworu, a tym samym – czy takie czynności mogą uzasadniać zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodów.

Resort pracy zainicjował program pilotażowy testowania skróconego czasu pracy

Resort pracy w odniesieniu do potrzeb rynkowych

Polacy są jednym z najbardziej zapracowanych narodów w Europie, jednak nie zawsze w parze z liczbą spędzonych w pracy godzin idzie efektywność. Co więcej, duża liczba przepracowanych godzin w większości branż często nie prowadzi do zwiększenia produktywności. Brakuje czasu na odpoczynek, czasu dla bliskich i dla nas samych. Równolegle zachodzą dynamiczne zmiany technologiczne i rewolucja AI.

Tak samo jak nowoczesne gospodarki – takie jak Francja, Dania, Belgia czy Hiszpania – chcemy i w Polsce postawić na mądrzejszą organizację pracy. Skrócony czas pracy już się sprawdza w niektórych firmach.

Krótszy czas pracy poprawia dobrostan pracowników

To wszystko prowadzi nas w jednym kierunku – skrócenia czasu pracy. Potwierdzają to analizy, jakie przeprowadziliśmy w ostatnich miesiącach.

Korzyści odnoszą wszyscy. Lepszy stan zdrowia, niższe ryzyko wypalenia zawodowego, czas dla siebie i bliskich, a także szanse na rozwój osobisty i dłuższą aktywność zawodową. Pracodawcy mogą z kolei cieszyć się wzrostem efektywności i kreatywności pracowników, mniejszą liczbą błędów i wypadków, ale też absencji czy wyjść prywatnych. Do tego dochodzi większa konkurencyjność na rynku pracy.

Co istotne, wbrew obiegowym opiniom, skrócony czas pracy nie wpływa negatywnie na wyniki finansowe przedsiębiorstw.

Resort pracy skraca czas pracy

Dnia 28.4.2025 r. Ministerstwo Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej ogłosiło rozpoczęcie przygotowań do uruchomienia projektu pilotażu skrócenia czasu pracy.

Wynagrodzenia pozostaną bez zmian

Jak wskazała szefowa MRPiPS, do skrócenia czasu pracy w firmie może prowadzić wiele ścieżek. Można zredukować liczbę godzin pracy w jednym dniu, można rozłożyć to na wiele dni w tygodniu, innym rozwiązaniem będzie przyznanie dodatkowych dni urlopu. Uczestnicy pilotażu sami wybiorą model skrócenia czasu pracy najlepiej dopasowany do ich organizacji.

Najważniejsza zasada pilotażu to: mniej godzin pracy – ale to samo wynagrodzenie. Pierwsze trzy miesiące pilotażu przeznaczone będą na przygotowanie, kolejne miesiące – na testowanie rozwiązań w praktyce. Na realizację pilotażu w pierwszym roku przeznaczymy 10 mln zł z Funduszu Pracy.

Do 30.6.2025 r. mają zostać ogłoszone zasady i warunki, na których działać będzie program pilotażowy, a w kolejnych miesiącach zostanie uruchomiony nabór.

„To kierunek, w którym powinniśmy podążać”

Podczas konferencji zorganizowanej w sprawie uruchomienia pilotażowego programu dotyczącego skrócenia czasu pracy, Dyrektor Departamentu Analiz Ekonomicznych MRPiPS, wymienił najważniejsze wnioski płynące z przeprowadzonych analiz. Jak podkreślił, jednoznacznie wskazują one, że skrócenie czasu pracy to kierunek, w którym powinniśmy podążać. Dodał, że celem jest skrócenie czasu pracy o 20 % rocznie.

Prezydent Włocławka, zaznaczył, że skrócenie czasu pracy w jego mieście rozpoczęło się w urzędzie miasta, w dalszej kolejności zostało rozszerzone na jednostki podległe, a w tym roku rozwiązanie wdrożono również w spółkach komunalnych. Dzisiaj z dobrodziejstw 35-godzinnego tygodnia pracy cieszy się kilka tysięcy osób.

Ważną perspektywę firmy produkcyjnej przedstawił z kolei Prezes Zarządu – Dyrektor Generalny Herbapol Poznań S.A. Opowiadając o wprowadzeniu już w 2023 roku pierwszych zmian w zakresie skrócenia czasu pracy, przyznał, że decyzja spotkała się z krytyką i sceptycyzmem, również wśród części pracowników. A to właśnie dobrostan pracowników był priorytetem.

Efekt okazała się m.in. mniejsza rotacja pracowników i mniejsza absencja. Ale nie tylko. Firma Herbapol Poznań uzyskała wyniki finansowe za 2024 r. najlepsze od kilkunastu lat. Skrócenie czasu pracy było jedną z cegiełek składających się na ten sukces.

Powstanie zespół ds. skróconego czasu pracy

Wkrótce w Ministerstwie Pracy powołany zostanie zespół ds. skróconego czasu pracy złożony z przedstawicieli MRPiPS. Jego zadaniem będzie bieżący monitoring pilotażu, wspieranie wdrożeń oraz opracowanie rekomendacji legislacyjnych.

Źródło: gov.pl

 

Podmioty dokonujące zatwierdzenia sprawozdania finansowego

W zależności od formy prawnej organem zatwierdzającym sprawozdanie finansowe jest organ, który zgodnie z przepisami prawa, statutem, umową lub na mocy prawa własności jest uprawniony do zatwierdzania sprawozdania finansowego jednostki.

Konieczność zatwierdzenia lub nie sprawozdania finansowego (w szczególnych sytuacjach takich jak przekształcenie lub zawieszenie) należy rozpatrywać indywidualnie w zależności od konkretnej sytuacji.

Zgodnie z art. 53 ust. 1 ustawy o rachunkowości, roczne sprawozdanie finansowe jednostki podlega zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający, nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego. W przypadku roku obrotowego zgodnego z kalendarzowym termin zatwierdzenia sprawozdania finansowego upłynie z dniem 30 czerwca roku kolejnego. Zatwierdzeniu przez organ zatwierdzający podlegają roczne sprawozdania finansowe, a nie sprawozdanie finansowe sporządzone na szczególny moment, jak. np. dla celów udzielenia kredytu czy zmiany formy prawnej.

Ponadto wskazuje się, że podział lub pokrycie wyniku finansowego w przypadku jednostki zobowiązanej do poddania badaniu rocznego sprawozdania finansowego, może nastąpić po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający, poprzedzonego wyrażeniem przez biegłego rewidenta opinii o tym sprawozdaniu.

Należy również pamiętać, iż za rok obrotowy, w którym działalność spółki przez cały czas pozostawała zawieszona i nie doszło do zamknięcia ksiąg rachunkowych na koniec tego roku obrotowego zwyczajne zgromadzenie wspólników może się nie odbyć na podstawie uchwały wspólników. W takim przypadku przedmiotem obrad następnego zwyczajnego zgromadzenia wspólników są również sprawy dotyczące roku obrotowego, w którym działalność spółki pozostawała zawieszona (podlega zatwierdzeniu wraz z zatwierdzeniem kolejnego roku obrotowego).

Zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego dokonuje organ zatwierdzający danej jednostki. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości, organem zatwierdzającym jest organ, który zgodnie z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa, statutem, umową lub na mocy prawa własności jest uprawniony do zatwierdzania sprawozdania finansowego jednostki. W zależności od formy prawnej organem zatwierdzającym sprawozdanie finansowe jest:

• w spółce akcyjnej – zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy,
• prostej spółce akcyjnej – zwyczajne walne zgromadzenie akcjonariuszy,
• w spółce komandytowo-akcyjnej – zwyczajne walne zgromadzenie,
• w spółce z o.o. – wspólnicy,
• w spółkach jawnych, partnerskich, komandytowych i cywilnych – wspólnicy,
• w firmie osoby fizycznej – właściciel,
• w fundacji rodzinnej – zgromadzenie beneficjentów,
• w spółdzielni – walne zgromadzenie członków lub ich przedstawicieli,
• w przedsiębiorstwie państwowym – rada pracownicza, a w razie jej braku organ założycielski,
• w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej – organ założycielski.

W przypadku przekształcenia spółki kapitałowej w inną spółką kapitałową, na przykład spółka z o.o. w spółkę akcyjną, sprawozdanie finansowe zostaje zatwierdzone przez organ zatwierdzający nowej, przekształconej spółki. Warto pamiętać, iż w przypadku przekształceniu jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową, to sprawozdanie finansowe podlega zatwierdzeniu przez właściciela jednoosobowej działalności gospodarczej. Zmiana udziałowca lub wspólnika spółki w trakcie roku lub po jego zakończeniu, ale przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego, powoduje, iż sprawozdanie finansowe podlega zatwierdzeniu przez obowiązujący na dzień jego zatwierdzenia skład wspólników.

Forma informowania pracowników o zakresach ich czynności

Artykuł 94 pkt 1 Kodeksu pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zaznajamiania pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami.

Pracodawca nie ma obowiązku wręczania każdej osobie zatrudnionej pisemnego zakresu obowiązków. Powinien co prawda zapoznać pracownika podejmującego pracę z zakresem jego obowiązków, ale nie musi tego robić w formie pisemnej. Kilkukrotnie podkreślił to także Sąd Najwyższy. Przykładowo, w postanowieniu z 17.1.2024 r. (III PSK 26/23) wskazał, że powinność zaznajomienia pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków oraz sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach (art. 94 pkt 1 Kodeksu pracy) może być zrealizowana również w formie informacji ustnej, której treść uwzględnia charakter pracy i skalę jej złożoności, a także wykształcenie i zawodowe doświadczenie pracownika. Uwzględniając aktualne możliwości techniczne, zaznajomienie może odbyć się za pośrednictwem intranetu.

W wyroku z 7.1.1998 r., (I PKN 457/97) SN orzekł, że powinność zaznajomienia pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków oraz ze sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach może być zrealizowana również w formie informacji ustnej, której treść uwzględnia charakter pracy i skalę jej złożoności, a także wykształcenie i zawodowe doświadczenie pracownika.

Warto zwrócić uwagę na wskazówkę zawartą w tym wyroku – informacja powinna zostać dostosowana zarówno do charakteru i stopnia skomplikowania pracy, jak też do indywidualnych cech pracownika. Zarówno ustny, jak i pisemny zakres czynności musi spełniać podstawową cechę, jaką jest pełna czytelność tego zakresu przez danego, konkretnego pracownika. Nie ma jednak obowiązku przekazywania takich informacji pisemnie.