Przychody z reklam wyświetlanych na platformie internetowej a podatek dochodowy

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 PDOFizU odrębnym źródłem przychodów są tzw. inne źródła. Jak wynika z art. 20 ust. 1 PDOFizU do przychodów z tego źródła zalicza się wypłaty wymienionych w tym przepisie świadczeń, ale też inne wypłaty i nieodpłatne świadczenia, które nie należą do przychodów określonych w art. 12–14 i art. 17 PDOFizU, czyli w ramach źródeł przychodów określonych w tych przychodach.

Odrębnym źródłem przychodu jest też najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, co ważne – z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU).

Przychody z takiej działalności (czyli z najmu prywatnego) podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (art. 1 pkt 2 i art. 2 ust. 1a RyczałtU).

W interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 17.5.2023 r. (0112-KDIL2-2.4011.154.2023.4.IM) wskazano, że:

Zmiany w Kodeksie pracy od 24.12.2025 r. a obowiązek korekty regulaminów płac i umów o pracę

Pracodawcy od 24.12.2025 r. – na mocy nowelizacji Kodeksu pracy z 4.6.2025 r. – zobowiązani są stosować nowe zasady rekrutacji, polegające między innymi na:

1) informowaniu kandydatów o proponowanym wynagrodzeniu, w tym o jego wysokości początkowej lub przedziale wynagrodzenia,

2) przekazywaniu informacji o postanowieniach układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania, które określają parametry płacowe, jeżeli pracodawca takim układem lub regulaminem jest objęty,

3) zapewnieniu, aby ogłoszenia o pracę oraz nazwy stanowisk były neutralne pod względem płci.

Nowelizacja ta implementuje do Kodeksu pracy jedynie niewielką część dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/970 z 10.5.2023 r. dotyczącej wzmocnienia zasady równego wynagrodzenia kobiet i mężczyzn poprzez mechanizmy przejrzystości płac oraz mechanizmy egzekwowania. Jednocześnie nie nakłada ona na pracodawców obowiązku zmiany regulaminów wynagradzania ani aktualizowania umów o pracę. Obowiązek neutralności płciowej dotyczy wyłącznie nazw stanowisk publikowanych w ogłoszeniach rekrutacyjnych od 24.12.2025 r. Nie oznacza to zatem konieczności zmiany nazw stanowisk w dokumentach wewnętrznych obowiązujących przed tą datą.

Nie można jednak wykluczyć, że takie obowiązki zostaną wprowadzone w ramach kolejnych nowelizacji przepisów, które mają implementować pozostałe elementy dyrektywy o przejrzystości wynagrodzeń. Na ten moment trudno wskazać konkretne rozwiązania, ponieważ projekty są na bardzo wczesnym etapie prac. Wiadomo jedynie, że w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej utworzono zespół roboczy odpowiedzialny za przygotowanie dalszych regulacji.

Zatrudnianie cudzoziemców na podstawie oświadczenia o powierzeniu pracy lub zezwolenia na pracę. Zmiany od 1 grudnia 2025 roku

Rozporządzenie w sprawie wysokości opłat w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę oraz w związku z oświadczeniem o powierzeniu pracy cudzoziemcowi

Rozporządzenie z 20.11.2025 r. w sprawie wysokości opłat w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę oraz w związku z oświadczeniem o powierzeniu pracy cudzoziemcowi (Dz.U. z 2025 r. poz. 1622) zostało wydane na podstawie art. 10 ust. 5 oraz art. 63 ust. 4 PowPracyCudzU. Rozporządzenie określa wysokość opłat wnoszonych w związku ze złożeniem wniosku o wydanie zezwolenia na pracę oraz oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi. Przepis art. 10 ust. 5 PowPracyCudzU przewiduje, że minister odpowiedzialny za pracę określi, w drodze rozporządzenia, wysokość opłaty za każdy wniosek o wydanie zezwolenia na pracę. Natomiast przepis art. 63 ust. 4 PowPracyCudzU przewiduje, że minister określi, wysokość opłaty, którą składa się wraz z oświadczeniem o powierzeniu pracy cudzoziemcowi.

Dotychczas opłata wymagana w związku ze złożeniem wniosku lub oświadczenia była określona w rozporządzeniu MRPiPS z 8.12.2017 r. w sprawie wysokości wpłat dokonywanych w związku ze złożeniem wniosku o wydanie zezwolenia na pracę lub zezwolenia na pracę sezonową oraz złożeniem oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi.

W treści rozporządzenia z 20.11.2025 r. zostały określone następujące stawki opłat wymaganych w związku z wnioskiem o wydanie zezwolenia na pracę oraz w związku ze złożeniem oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi:

1) 200 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi na podstawie zezwolenia na pracę na okres nieprzekraczający 3 miesięcy,
2) 400 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi na podstawie zezwolenia na pracę na okres przekraczający 3 miesiące,
3) 800 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zamierza delegować cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4) 100 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi na podstawie zezwolenia na pracę sezonową,
5) 400 zł – w przypadku gdy podmiot powierzający pracę cudzoziemcowi zamierza powierzyć pracę cudzoziemcowi na podstawie oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi wpisanego do ewidencji oświadczeń.

 

Rozporządzenie w sprawie szczególnych przypadków, w których cudzoziemiec uprawniony do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać pracę bez zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi

Rozporządzenie z 20.11.2025 r. w sprawie szczególnych przypadków, w których cudzoziemiec uprawniony do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać pracę bez zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi (Dz.U. z 2025 r. poz. 1620) zostało wydane na podstawie art. 3 ust. 7 PowPracyCudzU. Zgodnie z upoważnieniem, minister właściwy do spraw pracy określił, w drodze rozporządzenia, szczególne przypadki, w których cudzoziemiec uprawniony do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać pracę bez zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi. Podobny przepis znajdował się w ustawie z 20.4.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, która utraciła moc z dniem 1.6.2025 r. Na jego podstawie wydane zostało rozporządzenie MPiPS z 21.4.2015 r. w sprawie przypadków, w których powierzenie wykonywania pracy cudzoziemcowi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest dopuszczalne bez konieczności uzyskania zezwolenia na pracę.

Rozporządzenie określa wyjątki od przepisów ustawy, według których przed powierzeniem pracy cudzoziemcowi podmiot powierzający pracę jest obowiązany uzyskać zezwolenie na pracę tego cudzoziemca lub wpis oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi do ewidencji oświadczeń, a warunki zatrudnienia cudzoziemca powinny odpowiadać zezwoleniu lub oświadczeniu. W przypadkach określonych rozporządzeniem podmioty powierzające pracę nie będą musiały ubiegać się o wydanie zezwolenia na pracę ani o wpis oświadczenia do ewidencji oświadczeń, a cudzoziemcy będą mogli podejmować i wykonywać pracę, nie posiadając zezwolenia na pracę lub oświadczenia. Podmioty powierzające pracę cudzoziemcowi, korzystając z przepisów rozporządzenia, nie będą miały obowiązków informacyjnych ciążących na podmiotach, które uzyskały zezwolenie na pracę lub oświadczenie. Do opracowania rozporządzenia wykorzystane zostały przepisy rozporządzenia z 2015 r. Uwzględniono jednak potrzebę doprecyzowania niejasnych przepisów i ograniczenia nieprawidłowości w systemie wizowym.

Cudzoziemiec uprawniony do pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej może wykonywać pracę bez zezwolenia na pracę lub oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi w przypadku, między innymi, gdy:

1) uczestniczy w opracowywaniu lub nadzorowaniu realizacji programów realizowanych w ramach działań Unii Europejskiej lub innych międzynarodowych programów pomocowych lub prowadzi szkolenia dotyczące tych programów,
2) jest nauczycielem języka obcego lub przedmiotu nauczanego w języku obcym w przedszkolu, szkole, akredytowanej placówce doskonalenia nauczycieli lub kolegium pracowników służb społecznych, o których mowa w PrOśw,
3) jest członkiem sił zbrojnych Państwa-Strony Traktatu Północnoatlantyckiego lub ich personelu cywilnego wykonującym pracę w międzynarodowych strukturach wojskowych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4) jest delegowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wdrożenia programu zbrojeniowego realizowanego na podstawie umowy, której Rzeczpospolita Polska jest stroną,
5) prowadzi zawodową działalność dziennikarską jako korespondent zagraniczny akredytowany przy Ministerstwie Spraw Zagranicznych,
6) bierze udział w wykonaniu lub przygotowaniu wykonania utworu muzycznego, słownomuzycznego, scenicznego, sceniczno-muzycznego, choreograficznego lub pantomimicznego – do 30 dni w roku kalendarzowym,
7) bierze udział w tworzeniu lub realizacji utworu audiowizualnego – do 30 dni w roku kalendarzowym,
8) wygłasza okazjonalne wykłady, referaty lub prezentacje – do 30 dni w roku kalendarzowym,
9) wykonuje pracę bezpośrednio związaną z międzynarodowym wydarzeniem sportowym jako osoba skierowana na to wydarzenie przez międzynarodową organizację sportową, zagraniczny związek sportowy lub zagraniczny klub sportowy,
10) jest sportowcem wykonującym pracę dla klubu sportowego mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – do 30 dni w roku kalendarzowym.

Rozporządzenie w sprawie państw, których obywateli mogą dotyczyć oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi oraz niektóre przepisy dotyczące zezwolenia na pracę sezonową

Rozporządzenie z dnia 21 listopada 2025 roku w sprawie państw, których obywateli mogą dotyczyć oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi oraz niektóre przepisy dotyczące zezwolenia na pracę sezonową (Dz.U. z 2025 r. poz. 1617) zostało wydane na podstawie art. 3 ust. 8 PowPracyCudzU. Ustawa w tym przepisie wskazuje, że minister właściwy do spraw pracy w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, państwa, których obywateli mogą dotyczyć oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi oraz przepisy art. 53 i art. 56 PowPracyCudzU.

Rozporządzenie określa państwa, których obywateli mogą dotyczyć:

Nowe przepisy przewidują, że na podstawie zarejestrowanego oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy dla cudzoziemca we właściwym miejscowo powiatowym urzędzie pracy wykonywać pracę mogą obywatele:

Po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia obywatele powyższych państw będą mogli wykonywać pracę w Polsce na zasadach porównywalnych z dotychczas obowiązującymi zasadami regulującymi pracę na podstawie oświadczenia o zamiarze powierzenia wykonywania pracy, a w przypadku prac objętych zezwoleniem na pracę sezonową – na znacznie uproszczonych zasadach w stosunku do obywateli innych państw trzecich.

Obywatel Republiki Gruzji, któremu powierzono wykonywanie pracy na podstawie oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi wpisanego do ewidencji oświadczeń przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, może kontynuować pracę na warunkach określonych w tym oświadczeniu do dnia upływu ważności tego oświadczenia.

W porównaniu do przepisów, które z dniem 1.12.2025 r. straciły swoją ważność, czyli rozporządzenia MRPiPS z 8.12.2017 r. w sprawie państw, do których obywateli stosuje się niektóre przepisy dotyczące zezwolenia na pracę sezonową oraz przepisy dotyczące oświadczenia o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi, zmodyfikowano listę państw wymienionych w rozporządzeniu poprzez wykreślenie obywateli Republiki Gruzji z listy państw, których obywatele mogą podejmować pracę na podstawie oświadczenia o powierzeniu pracy cudzoziemcowi oraz wykreślenie obywateli Republiki Gruzji z listy państw, których obywatele mogą podejmować pracę w Polsce na podstawie zezwolenia na pracę sezonową na preferencyjnych warunkach.

 

Umowa podnajmu a refakturowanie kosztów mediów

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 PDOFizU źródłami przychodów są: najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Jest to tzw. najem prywatny, który obecnie może być opodatkowany tylko w formie ryczałtu (art. 6 ust. 1a RyczałtU).

Podatnik, który zawiesił działalność gospodarczą, może uzyskiwać przychód z tzw. najmu prywatnego i nie powoduje to konieczności odwieszenia działalności gospodarczej, jeśli ta nieruchomość nie ma związku z zawieszoną działalnością.

Natomiast świadczenie usług najmu prywatnego wypełnia w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych (interpretacja Dyrektora KIS z 25.1.2024 r., 0114-KDIP1-3.4012.714.2023.1.PRM). Zatem podnajmujący może być albo zwolniony podmiotowo na podstawie art. 113 ust. 1 VATU i wówczas w przypadku refakturowania będzie wystawiał fakturę ze zwolnieniem (płatność od spółki dostanie bez VAT), albo musi się zarejestrować na potrzeby VAT, wtedy refakturuje faktury za media według naliczonych stawek. Przy czym trzeba pamiętać, że nie wszystkie media można refakturować ze stawką zwolnioną, jeśli wśród mediów jest np. faktura za gaz to – chcąc ją refakturować – musi się zarejestrować do VAT, bowiem zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b VATU zwolnienia podmiotowego nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem m.in. energii elektrycznej (CN 2716 00 00).

Co do rozliczenia między stronami wydatków za media, to skoro w umowie podnajmu strony ustaliły, że ponosi je podnajemca, a osoba fizyczna wynajmującą tylko pośredniczy w zapłacie za faktury za media (na nią są faktury), to zwrot tych wydatków ciąży na spółce na podstawie refaktur od najemcy. Pojęcie refakturowania nie jest zdefiniowane w przepisach podatkowych. Refaktura powinna być odzwierciedleniem faktury od dostawcy mediów. Jednak jeśli refakturujący (tu: najemca) jest podatnikiem zwolnionym, nie może wystawić faktury z VAT, więc albo się zarejestruje na potrzeby VAT, albo wystawi refakturę ze zwolnieniem. Zarejestrowania na potrzeby VAT podatnik musi dokonać przed wystawieniem refaktury.

W przypadku zawieszonej działalności gospodarczej, jeśli podatnik podnajmuje lokal w ramach najmu prywatnego, może nie odwieszać działalności, musi jednak pamiętać o właściwym ewidencjonowaniu VAT.

Wysyłkowa sprzedaż felg i opon a obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy fiskalnej

Stosownie do treści § 4 ust. 1 pkt 1 lit. g KasRejR: „Zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących nie mają zastosowania w przypadku dostawy części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (CN 8708, 9401 99 20 i 9401 99 80), to jest do:

– ciągników,

– pojazdów silnikowych do przewozu dziesięciu lub więcej osób z kierowcą,

– samochodów i pozostałych pojazdów silnikowych przeznaczonych zasadniczo do przewozu osób, włącznie z samochodami osobowo–towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi,

– pojazdów silnikowych do transportu towarów,

– pojazdów silnikowych specjalnego przeznaczenia, innych niż te zasadniczo przeznaczone do przewozu osób lub towarów, w szczególności: pojazdów pogotowia technicznego, dźwigów samochodowych, pojazdów strażackich, betoniarek samochodowych, zamiatarek, polewaczek, przewoźnych warsztatów, ruchomych stacji radiologicznych – z wyłączeniem motocykli”.

Zaznaczyć trzeba, że nawias (CN 8708, 9401 99 20 i 9401 99 80) wskazuje na klasyfikację towaru (części do samochodu). Pojazdy, do których te części pasują (CN 8701–8705), są wymienione opisowo jako doprecyzowanie zakresu wyłączenia.

Felgi do samochodów zaszeregowane zostały w pod symbolem 8708 70 „Koła jezdne oraz ich części i akcesoria”. Z kolei opony samochodowe zaliczane są do grupowania CN 4011 „Opony pneumatyczne, nowe, gumowe” lub 4012 „Opony pneumatyczne bieżnikowane lub używane, gumowe; opony pełne lub z poduszką powietrzną, bieżniki opon, ochraniacze dętek, gumowe”.

W związku z faktem, że klasyfikacja CN 8708 70 (felgi) mieści się w ogólnej kategorii CN 8708, sprzedaż wysyłkowa felg nie będzie objęta żadnym zwolnieniem z rejestrowania w kasie fiskalnej. Towary umiejscowione pod kodem CN 4011 i 4012 (opony) nie są wymienione w katalogu wyłączeń zawartym w § 4 ust. 1 pkt 1 KasRejR. Tym samym sprzedaż opon w systemie wysyłkowym (CN 4011 i 4012), realizowana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolników ryczałtowych, może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego z kasy, zawartego w poz. 41 załącznika do KasRejR.

Jak wynika z poz. 41 załącznika do KasRejR dostawa towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi) jest zwolniona z obowiązku fiskalizacji, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1) dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub SKOK,

2) z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę zgromadzonych przez podatnika będzie jednoznacznie wynikać, jakiej konkretnie czynności dotyczyła transakcja i na czyją rzecz została dokonana (w tym dane nabywcy, m.in. jego adres).

Podatnik nie ma przy tym obowiązku dokumentowania czynności za pomocą faktury, chyba że żądanie jej wystawienia zgłosi konsument. Fakturę potwierdzającą sprzedaż przedsiębiorca może jednak wystawić z własnej woli i na własne potrzeby ewidencyjne.

Spółka powstała z przekształcenia JDG musi złożyć zgłoszenie identyfikacyjne NIP-8 w ciągu 7 dni od wpisu do KRS

Stan faktyczny

Podatnik prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą (JDG). W celu uporządkowania struktury organizacyjnej planuje przekształcić formę prowadzonej działalności w jednoosobową spółkę kapitałową (spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka przekształcona przejmie część dotychczasowej działalności, w tym również pracowników oraz część zleceniobiorców. Po dokonaniu przeniesienia opisanych obszarów działalności, podatnik zakończy prowadzenie własnej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Pytanie podatnika

Podatnik zapytał, czy w związku z planowanym zakończeniem prowadzenia JDG oraz rozpoczęciem działalności w formie spółki z o.o., ciążą na nim obowiązki wynikające z EwidPodU, a jeśli tak, to w jakich terminach powinien je zrealizować. Jego zdaniem, na podatniku ciąży obowiązek dokonania aktualizacji danych identyfikacyjnych (NIP) w terminie 7 dni od zaistnienia zmian.

Stanowisko DKIS

Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika za nieprawidłowe. Wskazał, że wraz z przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z o.o. dochodzi do zmiany podatnika. Do dnia przekształcenia (dnia wpisu do KRS) podatnikiem był przedsiębiorca (osoba fizyczna), a od tego dnia podatnikiem staje się spółka (osoba prawna).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 EwidPodU, NIP nadany podatnikowi nie przechodzi na następcę prawnego, z pewnymi wyjątkami, które w tej sprawie nie zachodzą.

Nowo powstała spółka wpisana do Krajowego Rejestru Sądowego (KRS) powinna złożyć zgłoszenie identyfikacyjne w zakresie danych uzupełniających na formularzu NIP-8. Organ podkreślił, że termin na złożenie tego zgłoszenia co do zasady wynosi 21 dni od dnia wpisu do KRS (art. 5 ust. 2c EwidPodU). Jednakże w związku z przejęciem pracowników, spółka stanie się płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne. To z kolei, na podstawie art. 43 ust. 1 i 5c SysUbSpołU, skraca termin na złożenie zgłoszenia NIP-8 do 7 dni od dnia wpisu do KRS.

Organ podkreślił, że przekształcona spółka będzie miała obowiązek złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego w zakresie danych uzupełniających, a nie zgłoszenia aktualizacyjnego. Obowiązek aktualizacji wystąpi dopiero w przypadku zmiany danych zgłoszonych już przez samą spółkę.

Podsumowanie

W wyniku przekształcenia JDG w spółkę z o.o. powstaje nowy podmiot, który mimo bycia następcą prawnym, musi dopełnić własnych obowiązków ewidencyjnych. Przekształcona spółka nie dokonuje aktualizacji danych przedsiębiorcy, lecz składa własne zgłoszenie identyfikacyjne w zakresie danych uzupełniających na formularzu NIP-8. Z uwagi na przejęcie pracowników i uzyskanie statusu płatnika składek, ostatecznym terminem na dopełnienie tego obowiązku jest 7 dni od dnia wpisu spółki do KRS.

Rezygnacja z estońskiego CIT – skutki podatkowe

Chociaż w myśl ogólnej zasady „podstawowym” okresem stosowania estońskiego CIT jest okres czterech lat, nic nie stoi na przeszkodzie temu, by spółka zrezygnowała wcześniej. Rezygnacja jest możliwa z końcem roku podatkowego/obrotowego, nawet po pierwszym roku stosowania ryczałtu. Wskazać należy, że rezygnacja z estońskiego CIT powinna być dokonana w zeznaniu CIT–8E złożonym za ostatni rok stosowania ryczałtu. Należy oznaczyć kwadrat „1” w poz. 33 takiego zeznania. Rezygnacja będzie skuteczna z końcem roku, za który składane jest zeznanie z taką informacją. Co istotne – inaczej niż przy wyborze ryczałtu jako formy opodatkowania – prawodawca nie przewidział możliwości skrócenia roku podatkowego wyłącznie w celu zmiany formy opodatkowania.

Podkreślić należy, że rezygnacja z ryczałtu nie oznacza konieczności opodatkowania zysku wypracowanego w okresie stosowania ryczałtu.

Co prawda, w przypadku podatnika, który zakończył opodatkowanie ryczałtem, powstaje dochód odpowiadający sumie zysków netto osiągniętych w okresie stosowania opodatkowania ryczałtem w części, w jakiej te zyski nie były zyskami podzielonymi lub nie zostały przeznaczone na pokrycie straty (dochód z tytułu zysku netto). Jednak w takiej sytuacji samo wystąpienie dochodu nie oznacza automatycznie obowiązku zapłaty podatku. Otóż bowiem, od takiego dochodu podatek będzie płatny po podjęciu uchwały o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto, względnie po rozdysponowaniu takim zyskiem netto w jakiejkolwiek formie (o ile nie wystąpiły wcześniej przesłanki z art. 28t ust. 3 PDOPrU ani sam podatnik nie zdecydował się na zapłatę podatku jednorazowo w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem).

Po zakończeniu stosowania ryczałtu, zysk wypracowany w okresie stosowania estońskiego CIT objęty jest zasadami opodatkowania właściwymi dla ryczałtu od dochodów spółek. Ma to zastosowanie w odniesieniu do wspólników otrzymujących dywidendy z zysku wypracowanego w latach stosowania estońskiego CIT, o ile są to osoby fizyczne. Podkreślić bowiem należy, że po zakończeniu stosowania estońskiego CIT udziały/akcje mogą być zbywane również innym podmiotom, niż osoby fizyczne.

Jeżeli po zakończeniu stosowania ryczałtu spółka rozdysponuje dochód z tytułu zysku netto z okresu stosowania estońskiego CIT, będzie musiała zapłacić podatek dochodowy (estoński CIT). W przypadku wypłaty dywidendy na rzecz osoby fizycznej zostanie zastosowana redukcja PIT zapisana w art. 30a ust. 19 PDOFizU. Obniżenie (redukcja) nie ma zastosowania, jeżeli udziałowcem otrzymującym dywidendę będzie inny podmiot – wówczas zastosowanie może mieć zwolnienie od CIT właściwe ze względu na status udziałowca i inne okoliczności wskazane przez prawodawcę (patrz np. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z 4.3.2024 r., 0114-KDIP2-1.4010.690.2023.1.MW).

Środki pochodzące z ZFŚS – ujęcie bilansowe i podatkowe

Można zasilić fundusz świadczeń socjalnych (ZFŚS) środkami bieżącymi, a także dodatkowymi odpisami z zysku netto ponad obowiązkowy odpis. Kluczowe warunki to:

1) formalne uregulowanie w dokumentacji,

2) faktyczny wpływ środków na wydzielony rachunek ZFŚS, a nie tylko naliczenie odpisów.

Regulamin ZFŚS/wynagradzania powinien zawierać zapis o możliwości dokonywania zwiększeń.

Kosztem bilansowym jest każde zwiększenie ZFŚS – niezależnie od tego, czy wynika ono z odpisu obowiązkowego, czy dobrowolnego.

Odpisy i zwiększenia na ZFŚS mogą być uznane za koszt podatkowy w momencie faktycznego przekazania środków pieniężnych na wydzielony rachunek funduszu, co potwierdzają interpretacje indywidualne Dyrektora KIS (np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 30.7.2025 r., 0111-KDIB1-2.4010.264.2025.2.AW).

Można zasilić ZFŚS w każdej chwili, również ze środków bieżących. Decyzję taką podejmuje zarząd.

Świadczenie usług księgowych w ramach działalności nierejestrowanej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Prawa przedsiębiorców nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 75% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w przepisach ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej. Od nowego roku limit będzie liczony kwartalnie.

Z kolei w myśl art. 44 ust. 3 Prawa przedsiębiorców jeżeli z odrębnych przepisów wynika, że wykonywanie działalności gospodarczej wymaga uzyskania koncesji, zezwolenia albo wpisu do rejestru działalności regulowanej, do działalności tej art. 5 ust. 1 ustawy o CIT nie stosuje się. Prowadzenie usług księgowych nie jest tego typu działalnością, nie wymaga bowiem koncesji, zezwolenia czy wpisu do rejestru działalności regulowanej.

Dlatego też świadczenie usług księgowych jest możliwe w ramach działalności nierejestrowanej.

Orzeczenie lekarskie od poprzedniego pracodawcy

Zgodnie z art. 229 § 1¹ pkt 2 Kodeksu pracy wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli posiadają aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie i pracodawca ten stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy, z wyłączeniem osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.

Z przepisu tego wynika, że ze wstępnego badania lekarskiego pracownika zwalniają następujące dokumenty:

Z przepisów wynika, że pracownik otrzymuje skierowanie na badania lekarskie w dwóch egzemplarzach, jedno przekazuje w trakcie badania medycyny pracy, a drugie pozostaje w jego dyspozycji (§ 4 ust. 1a BadLekR). Orzeczenie lekarskie pracownik także otrzymuje w dwóch egzemplarzach, jeden powinien otrzymać pracodawca, a drugi zachowuje pracownik (§ 3 ust. 4 BadLekR). Pracownik powinien więc posiadać i skierowanie i orzeczenie lekarskie. Dokumenty te składa się w oryginale u nowego pracodawcy.

Jeżeli pracownik nie dysponuje oryginałem, może u poprzedniego pracodawcy wymienić oryginał na kopię. Stosunek pracy został zakończony, nie ma ryzyka związanego z BHP. Przy czym pracodawca może nie wyrazić na to zgody, gdyż w dokumentacji pracowniczej należy przechowywać oryginał orzeczenia lekarskiego.