Taką interpretację przedstawił Dyrektor KIS w odpowiedzi na pytanie spółki z branży informatycznej. Ta firma jest jednym z liderów rynku, chce zatrudniać najlepszych pracowników, a jedną z dróg do pozyskania najlepszych fachowców, jest zapewnienie odpowiednich udogodnień w miejscu pracy, takich jak: kawa, woda, kanapki, pieczywo, owoce. Produkty były dostępne dla każdego, stanowiły również „wyposażenie” firmowej kuchni. Były również zużywane podczas spotkań służbowych pracowników: narad, konferencji, szkoleń, spotkań z kontrahentami w biurach Spółki. Wspólne spożywanie przez Pracowników artykułów spożywczych miało na celu usprawnienie wymiany wiedzy pomiędzy nimi, co miało pomóc w wydajniejszej pracy. Spółka stała na stanowisku, że mogła odliczyć te wydatki, bo jej zdaniem spełniały one wszystkie warunki, by zostać uznane za koszty uzyskania przychodu.
Fiskus z taką interpretacją zgodził się jedynie częściowo. Dyrektor KIS napisał, że możliwość odliczenia wydatku na zakup kawy czy innych produktów spożywczych zależy od typu umowy, jaka łączy daną osobę z firmą. Uznał, że wydatki na kupno produktów spożywczych z przeznaczeniem dla osób pracujących na umowach cywilnoprawnych nie mogą być traktowane jak koszt uzyskania przychodu, bo takie wydatki nie mają związku z osiąganiem przychodów ani z zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła. Zapewnienie posiłków takim osobom „nie ma wpływu na wykonanie umowy łączącej spółkę z tymi osobami”, co powoduje, że nie jest spełniona podstawowa przesłanka uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm.; dalej: PDOPrU).
To radykalna zmiana stanowiska Dyrektora KIS, który jeszcze we wrześniu 2019 r. w interpretacji 0111-KDIB2-3.4010.175.2019.3.AD stwierdził, że także wydatki na kupno żywności dla zleceniobiorców mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
